Kiedy odnosimy się krytycznie do religii, zwykle podkreślamy, że należy odróżnić defekty Kościoła od samej wiary. Chociaż takie rozróżnienie jest uzasadnione, skłania nas do przeoczenia tego, że wiara często funkcjonuje jak zwykła obsesja, która może doprowadzić człowieka do rozstroju psychicznego. Z czego to wynika?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, w tym tygodniu odwołałem się do filmu Siostry Magdalenki (2002) i uwagi Fryderyka Nietzschego.
Odnośnik do wpisu: Obsesja wiary
---
Nazywam się Jakub
Aby odpowiedzieć na to pytanie, w tym tygodniu odwołałem się do filmu Siostry Magdalenki (2002) i uwagi Fryderyka Nietzschego.
Odnośnik do wpisu: Obsesja wiary
---
Nazywam się Jakub
- JamKarzeu2
- Polanin
- brudny
- misiafaraona
- Hrjk
- +8 innych
@Djelon: wiara religijna nie spełnia norm diagnostycznych by uznać ją za chorobę psychiczną. Zaufaj nauce ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Zgadzam się z @przemyslane_kadry że wiara może osiągnąć patologiczne poziomy, to jest dla mnie wręcz oczywiste. Jednak taka opinia, że wiara religijna to wiara w "magiczne istoty" i że to "choroba psychiczna" wydaje mi się być strasznym nadużyciem. Poniekąd rozumiem taką opinię, bo żyjemy teraz w bardzo materialistycznym
Zgadzam się z @przemyslane_kadry że wiara może osiągnąć patologiczne poziomy, to jest dla mnie wręcz oczywiste. Jednak taka opinia, że wiara religijna to wiara w "magiczne istoty" i że to "choroba psychiczna" wydaje mi się być strasznym nadużyciem. Poniekąd rozumiem taką opinię, bo żyjemy teraz w bardzo materialistycznym
@hej_wisos: Racja. Ten współczesny materializm, o którym wspominasz, często powoduje, że ludzie traktują życie codzienne jako coś bardzo swojskiego, odartego z tajemnicy. Ale to wrażenie powstaje w wyniku złudzenia. Jest takie znane pytanie filozoficzne Leibniza, które stanowi właściwie pretekst do medytacji, pogrążenia się w kontemplacyjnym nastroju: "Dlaczego istnieje raczej coś niż nic, skoro nic jest prostsze niż coś?". W nim wyraża się właśnie to, że w gruncie rzeczy nie dysponujemy odpowiedziami
Dla wielu osób „szczęście” jest takim sztywnym samopoczuciem. Sztywność to udzielanie tych samych odpowiedzi, mimo zmieniających się warunków. To trzymanie się wcześniejszych etapów rozwoju, mimo naturalnej tendencji do psychicznego wzrostu.
Jeżeli brak zasobów, aby udzielić nowych odpowiedzi, dochodzi do przerażającej blokady. Dawny sposób na szczęście nie daje już poczucia spokoju i spełnienia. Niestety zawężona perspektywa nie pozwala na stworzenie nowego.
Dochodzi