@Bolec123456: Tak jak napisałem wyżej, te "dobra" kulturowe właśnie mnie uratowały przed zostaniem patusem. Między innymi dzięki temu można stać się innym człowiekiem. Człowiek też ma dziś duży dostęp do wiedzy i niektórzy mogą to spożytkować na własną korzyść.
Chodzi mi o sam fakt, że ta krew płynie. O sam fakt, czyja to jest krew i o sam fakt, po kim tę krew odziedziczyłem. I nic tego nie zmieni, niezależniePokaż całość

Anonim (nie OP): Odpowiem Ci z perspektywy niebieskiego, który przekroczył magiczną granicę trzydziestki.

Zaczynając od końca - nie wiem czy nazwałbym to redflagiem, ponieważ częściowo rozumiem Twoje zachowanie. Wydaje mi się, że nie. To po prostu jedna z rzeczy, nad którymi trzeba trochę popracować.

Widzę w tej historii dużo podobieństw - dda, wstyd przed przyprowadzaniem partnerek żeby poznały rodziców, zrywanie z nimi, ponieważ czułem że coś jest nie tak i ostatecznie bycie samemu przez blokady, jakie sam sobie stworzyłem. Bardzo często jak rozmawiam z osobami, którymi nie jestem jakoś bardzo blisko, od razu ucinam temat rodziny. Mówię, że nikogo nie mam/nie utrzymuję kontaktu i nie wchodzę w szczegóły. Wydaje mi się, że po prostu wstyd mi za to, jak zostałem (nie)wychowany. Widzę to na przykładzie związków. Z każdym kolejnym niby było lepiej, ale rzeczy które dla innych przychodziły naturalnie, dla mnie były czarną magią. Okazywanie uczuć, otwarcie się przed kimś, zaakceptowanie że druga osoba nie jest wrogiem i nie chce robić wszystkiego przecieko mnie - brzmi to absurdalnie, ale myślę że sporo osób z dda ma za sobą tego typu doświadczenia. Na pewno nie jesteś w tym wszystkim sama. Świadomość że inni walczą z takimi samymi problemami i udaje im się je pokonać potrafi dodać otuchy. Nie będę zgrywał eksperta, bo sam mam masę problemów i daleko mi do ideału, ale wydaje mi się że najważniejsze jest nastawienie. Jeśli pogrążysz się w samonapędzającej się spirali tego typu przemyśleń, to raczej nic dobrego z tego nie wyjdzie. Dlatego polecam by dobrej myśli.Pokaż całość