W miarę jak amerykańska kampania prezydencka zbliża się do punktu kulminacyjnego, polityka krajowa i geopolityka łączą się, aby pobudzić ważną debatę strategiczną. Krótko mówiąc, pytanie brzmi: Czy Waszyngton powinien odsunąć na dalszy plan, a może nawet wycofać się z regionów poza Azją Wschodnią, aby móc skupić się na zagrożeniu ze strony Chin?

Wydarzenia globalne sprawiają, że debata ta staje się coraz pilniejsza. USA zmagają się z zarządzaniem wojnami na Bliskim Wschodzie i Ukrainie, nawet gdy chińskie wojsko zbliża się do złowrogiego crescendo. Waszyngtonowi coraz trudniej powstrzymać oś autokracji, która naciska na kilku frontach jednocześnie. A jeśli Donald Trump odzyska prezydenturę w listopadzie, polityką zagraniczną USA mogą kierować ludzie, którzy uważają, że naprawdę nadszedł czas, aby postawić Azję na pierwszym miejscu.

W tym ruchu "Asia First" biorą udział think tanki, wybitni senatorowie Partii Republikańskiej i — bardziej niejednoznaczne — sam były prezydent.

Asia Firsters mają również rację, że USA uparcie odmawiają stawienia czoła temu niebezpieczeństwu: budżety obronne są w stagnacji, zapasy amunicji są niewystarczające, a przemysł stoczniowy jest żałosny w świetle ekspansji marynarki wojennej Chin. I nie mylą się, że USA są nadmiernie rozciągnięte globalnie. Pentagon wycofuje lotniskowce z Pacyfiku do użytku na Bliskim Wschodzie, ale mimo to przegrywa konflikt na Morzu Czerwonym z Huti, ponieważ nie może oszczędzić pocisków manewrujących i bomb naprowadzanych laserowo, potrzebnych do surowszego ukarania ich.

Chińska produkcja statków przyćmiewa amerykańską. Ocena Biura Wywiadu Marynarki Wojennej wykazała, że ​​Chiny mają „dziesiątki” komercyjnych stoczni większych i bardziej produktywnych niż największe stocznie w USA, a ujawniony slajd z briefingu Marynarki Wojennej USA sugerował, że Chiny mają 230 razy większą zdolność budowy statków niż Stany Zjednoczone. Ogromny chiński przemysł stoczniowy zapewniłby strategiczną przewagę w wojnie trwającej dłużej niż kilka tygodni, umożliwiając naprawę uszkodzonych statków lub budowę zastępstw znacznie szybciej niż Stany Zjednoczone, które nadal borykają się ze znacznymi zaległościami w zakresie konserwacji i prawdopodobnie nie byłyby w stanie szybko zbudować wielu nowych statków lub naprawić uszkodzonych okrętów bojowych w konflikcie mocarstw.

Stany Zjednoczone prawdopodobnie staną przed nieprzezwyciężalnymi przeszkodami w znaczącym zwiększeniu produkcji statków w nadchodzącej dekadzie, ale mogą być w stanie zmniejszyć przewagę Chin dzięki relacjom z Japonią i Koreą Południową. Ci partnerzy z USA odpowiadali odpowiednio za 26 i 14 procent globalnych dostaw statków w 2023 r. Marynarka Wojenna USA planuje w 2025 r. na próbę naprawiać statki w międzynarodowych stoczniach, co mogłoby zmniejszyć zaległości konserwacyjne, ale faktyczne budowanie amerykańskich statków przy pomocy zagranicznych stoczniowców jest mało prawdopodobne ze względu na ograniczenia prawne USA. Jedynym długoterminowym rozwiązaniem jest prawdopodobnie strategia przemysłowa, która będzie wspierać szerszy sektor budowy statków w USA przez