✨️ Obserwuj #mirkoanonim
Odpuszczam portale randkowe, bo nie ma to sensu. 23lvl od miesiąca i ani jednej fajnej relacji przez 3.5 roku tryhardowania. Oczywiście raz na ruski rok trafi się dziewczyna, z którą dojdzie do czegoś więcej(ostatnia prawie 2 lata temu...), ale i tak długoterminowo nic z tego nie wychodzi. Nie byłem nawet blisko utworzenia naprawdę fajnej relacji w jaką zawsze celowałem; z wyjazdami w góry, super seksem i bardziej tradycyjnym rodzinnym nastawieniem. Te dwie krótkie akcje to był w zasadzie jeden wielki cope XD
I teraz już nie wiem, co robić. Samotność i CS wieczorami? Panienki za kasę raz na miesiąc dla uspokojenia głowy? Podbijanie do dziewczyn w parku(nie wiem, w czym miałoby to być lepsze od randek z tindera - te same dziewczyny są tutaj i tutaj)?
Wina leży zapewne po mojej stronie; nie będę obwiniał innych i świata zewnętrznego(chociaż ten ostatni pozostawia wiele do życzenia). Czuję się po prostu przybity.
Odpuszczam portale randkowe, bo nie ma to sensu. 23lvl od miesiąca i ani jednej fajnej relacji przez 3.5 roku tryhardowania. Oczywiście raz na ruski rok trafi się dziewczyna, z którą dojdzie do czegoś więcej(ostatnia prawie 2 lata temu...), ale i tak długoterminowo nic z tego nie wychodzi. Nie byłem nawet blisko utworzenia naprawdę fajnej relacji w jaką zawsze celowałem; z wyjazdami w góry, super seksem i bardziej tradycyjnym rodzinnym nastawieniem. Te dwie krótkie akcje to był w zasadzie jeden wielki cope XD
I teraz już nie wiem, co robić. Samotność i CS wieczorami? Panienki za kasę raz na miesiąc dla uspokojenia głowy? Podbijanie do dziewczyn w parku(nie wiem, w czym miałoby to być lepsze od randek z tindera - te same dziewczyny są tutaj i tutaj)?
Wina leży zapewne po mojej stronie; nie będę obwiniał innych i świata zewnętrznego(chociaż ten ostatni pozostawia wiele do życzenia). Czuję się po prostu przybity.
Opowiem w skrócie, a mam potrzebę zrobienia tego, bo sama już nie wiem co mam o tym myśleć. W maju lub w czerwcu poznałam mężczyznę. Na pierwszym spotkaniu przeprowadziliśmy bardzo ciekawą i głęboką rozmowę podczas której zwierzał mi się ze swoich traumatycznych przeżyć. Od tego spotkania upłynął miesiąc zanim spotkaliśmy się znowu. Potem był wspólny dwudniowy wypad. Nieco mnie zaskoczył, bo stwierdził wówczas, że jestem smutna. Na każdym spotkaniu przypatrywał mi się nieustannie, zauważył, że mam ekspresyjną mimikę twarzy. W międzyczasie ustaliliśmy, że fajnie nam się spędza czas i że będziemy się kolegować, chociaż wspominał, że zależy mu na zbudowaniu dłuższego związku z kobietą. W rozmowach zaznaczał, że ma obawy zw. z podrywaniem mnie, bo mógłby tym zepsuć dobrze zapowiadające się koleżeństwo. Wyjaśnnił też, że jest w nim mało miłości partnerskiej, że często sam odchodzi za wczasu, bo boi się opuszczenia, że miał trudne relacje z kobietą, która go porzuciła w najgorszym momencie jego życia, która wcześniej go zdradzała. Ogólnie - miałam o naszych wspólnych spotkaniach dobre mniemanie i odpowiadało mi koleżeństwo. Dobrze mi się z nim rozmawiało. Zaczął robić jednak od tego wyjątki - w pewnym momencie wprost wyjaśnił, że ma ochotę na to, aby pójść ze mną do łóżka.
Pojawiły się z mojej strony poważne wątpliwości - nieczęsto się spotykaliśmy, bo wymawiał się brakiem czasu, a ja nie naciskałam. Wspominał często o wspólnych planach, takich jak np. pójście na randkę lub spędzenie czasu w górach, ale nie zrealizowaliśmy tego po ostatnim wypadzie. Często mnie komplementował, co intuicyjnie przyjmowałam z przymrużeniem oka raczej. Niepokojące były też jego wyznania zw. z tym że potrafił porzucić kobietę po roku związku, bo ona zaczęła się angażować, a on "niczego nie może obiecać". Mimo wszystko za którymś razem zostałam u niego na noc.
Ta