[Majku_]

#codziennadruzynapierscienia

13. stycznia 3019 roku Trzeciej Ery

Po poprzednim, trudnym dniu, los, a może Siły Nieprzyjaciela, nadal nie sprzyjały naszym wędrowcom. W nocy usłyszeli wycie wilków, obwarowali się więc na szczycie wzgórza, pod którym poprzedniego wieczora szukali schronienia.

W środku nocy Drużyna została otoczona przez wilki, które wyły w ciemnościach. Jeden warg przypuścił nawet atak, jednak został porażony strzałą Legolasa i padł martwy. Pozostałe wilki uciekły i zapanowała cisza. Zdawało się więc, że resztę nocy Frodo i jego kompania będzie mogła spędzić w spokoju. Niestety po kilku godzinach, tuż przed świtem, wargowie w znacznie w większej grupie zakradli się do obozu i zaatakowali ponownie. Rozgorzała walka, w ruch poszły miecze, topór Gimlego i łuk Legolasa. Napór wilków był jednak ogromny.

Nagle postać Gandalfa jak gdyby urosła w migotliwym blasku ognia. Czarodziej wyprostował się niby groźny olbrzym, kamienny posąg starożytnego władcy na szczycie wzgórza. Pochylił się błyskawicznie, chwycił płonącą gałąź i ruszył przeciw wilkom. Bestie cofnęły się przed nim. Gandalf cisnął wysoko pod niebo roziskrzoną żagiew. Rozpaliła się białym blaskiem, niby błyskawica, a Czarodziej grzmiącym głosem krzyknął:

– Naur an edraith amen! Naur dan i ngaurhoth!

Rozległ się huk i trzask, drzewo nad jego głową rozkwitło nagle oślepiającym bukietem ognia. Płomień niósł się z drzewa na drzewo. Szczyt wzgórza zalśnił jaskrawym światłem. Miecze i sztylety obrońców zaskrzyły się płomieniami. Ostatnia strzała Legolasa zapaliła się w locie i płonąć, utknęła w sercu ogromnego wilczego przywódcy. Całe stado pierzchło.

Po wschodzie słońca okazało się, że okolice wzgórza są zupełnie puste. Nie znaleźli żadnego truchła warga, nie było też śladów krwi napastników. To było kolejne świadectwo, iż nie mieli do czynienia ze zwykłymi wilkami. W pośpiechu wyruszyli w stronę Bramy Morii, by dotrzeć tam, nim Nieprzyjaciel uderzy ponownie.

Gandalf miał problem z odnalezieniem drogi, jako że okolica zmieniła się nie do poznania. Szukał potoku Sirannon, który źródło miał obok Bramy Morii. Po kilku godzinach znaleźli jedynie lichą, niemal całkowicie wyschniętą rzeczułkę i zaczęli podążać ku jej źródłu. W trakcie drogi napotkali ścianę, której tam być nie powinno. Wspięli się po niej i ujrzeli wielkie jezioro, które zalało całą dolinę prowadzącą do Bramy. Okrążyli jezioro, które wypełnione było dziwną, śliską wodą i do miejsca, gdzie powinny znajdować się wrota, dotarli już po zmierzchu.

Gandalf nie znał, być może zapomniał, hasła, które otwierało Bramę. Minęły długie godziny i był już środek nocy, gdy Czarodziej, naprowadzony na właściwy trop przez Merry’ego, otworzył wreszcie wejście do kopalni. Chwilę przez tym zniecierpliwiony Boromir zmącił wodę jeziora. W momencie, gdy wchodzili do kopalni, Frodo został zaatakowany przez potwora z głębin. Po krótkim starciu Drużyna wbiegła do kopalni, zaś potwór zatrzasnął za nimi drzwi. Od tej pory mogli iść tylko przed siebie. Drogą, której wszyscy się obawiali.

tłumaczenie cytatu: Maria Skibniewska

Na ilustracji: „The Fellowship in Hollin”, Greg Hildebrandt_

#lotr #wladcapierscieni #ciekawostki

[Majku_]

Komentarz do wołania jest TUTAJ

Chcesz być wołany? Daj tam plusa. Chcesz, by więcej Cię nie wołać? Zabierz plusa.

[Majku_]

[Majku_]

[Majku_]

[yawa]

@Majku_ omg ilu rzeczy się dowiaduje tutaj xD
To jednak Boromir zmacil wodę anje hobbit.

[Majku_]

@yawa: wystarczy przeczytać książkę (╭☞σ ͜ʖσ)╭☞

[yawa]

@Majku_ jak kocham władcę tak nie jestem w stanie niestety przebrnąć przez książki. Dlatego ten tag jest super

[Majku_]

@yawa: fakt, książki, chociaż mówią o tym samym, mają zupełnie inny charakter, niż film. I krótkie nie są, więc nie dziwię się ludziom, którzy odbijają się od nich. Chociaż dla mnie to kawał znakomitej literatury, a sam styl Tolkiena uwielbiam :)

[KHOT]

@yawa: @Majku_ jako, że dosłownie tydzień temu skończyłem czytać po 20 latach nie dotykania książek, to po pierwsze faktycznie w książce jest dużo więcej niuansów, ale też książki w porównaniu do filmów mają odwrócone o 180 stopni proporcje elementów historii. Między innymi sceny akcji, sceny walki, które w filmach stanowią co najmniej połowę objętości, w książkach są najczęściej zwięźle zamknięte w kilku akapitach. Przykładowo bitwa o Helmowy Jar, która

[Majku_]

@KHOT: tak, jednak film i książka to dwa różne środki wyrazu, więc niektóre zmiany, chociażby tempo i ilość akcji, których w filmie jest więcej, są zrozumiałe. Ale w przypadku Władcy Pierścieni faktycznie można się zaskoczyć, jak bardzo klimat książki jest momentami różny od filmu ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Przy czym uważam, że filmy Jacksona są świetną adaptacją książki i umiejętnie balansują między wiernością pierwowzorowi a własną tożsamością. Oczywiście filmy nie

[NieBendePrasowac]

książce zawiera się w dwóch albo trzech stronach zwięzłego opisu.

@KHOT: bez jaj ( ͡° ͜ʖ ͡°) sprawdź jeszcze raz

Ja byłem w gimnazjum jak się ukazywał Wladca w kinach, pamietam że byłem bardzo zawiedziony bo w mojej wyobraźni pewne sceny i wydarzenia, zwłaszcza z 3 części, wyglądały znacznie lepiej niż na filmie

[KHOT]

@NieBendePrasowac: No serio bez jaj. Trochę zaniżyłem, ale dalej to nikła skala. Wydawnictwo Muza, przekład Marii Skibniewskiej oczywiście: atak zaczyna się na stronie 141, a kończy na 151. To jest 10 stron z 355, czyli jakieś 2,8%, a w filmie masz 29 minut Helmowego Jaru z 215 minut filmu (bez napisów końcowych, tak samo odjąłem strony przedmowy, tytułową, itd. z książki), czyli 13,4%. Masz więc proporcję 1:4,8 objętości scen batalistycznych

[bartton]

Frodo został zaatakowany przez potwora z głębin.

@Majku_: Czatownik z Wody?