– Niestety, Samie – odparł Frodo – nic już nie pamiętam, a raczej wiem, że to przeżyłem, ale nie widzę tego oczyma pamięci. Nie zostało mi nic, zgubiłem smak jadła, świeżość wody, szum wiatru, wspomnienie drzew, trawy i kwiatów, obraz księżyca i gwiazd. Jestem nagi wśród ciemności

dopiero znalazłem dłuższą chwilę po całym dniu gonitwy, żeby odsapnąć i wklepać posta :)

Armia Zachodu rozpoczęła marsz gościńcem na północ, w stronę Czarnej Bramy,

nie chce dodawać tagu na czarno. Chce by po przestał wrzucać tu takie gówno na moje mirko

Denethor w tym czasie czuwał nad nieprzytomnym Faramirem i pogrążał się w rozpaczy, tracąc kontrolę nad armią. Dowództwo nad obroną przejął wobec tego Gandalf wespół z Imrahilem. Namiestnik wreszcie, widząc nieuchronną porażkę, podjął decyzję, iż wraz z synem wstąpi na stos. Pippin wobec opuścił Denethora, u boku którego stale przebywał i zszedł do miasta, szukać pomocy u Gandalfa.

Osgiliath upadło

Denethor poprosił Pippina, by ten zaśpiewał swemu władcy, lecz hobbit odmówił, nieśmiało tłumacząc, iż nie zna pieśni właściwych na wielkie salony i na trudne czasy

Nagle ostatnie poziome promienie słońca wskazały Frodowi odrąbaną głowę kamiennego króla: poniewierała się opodal drogi na ziemi.

– Spójrz, Samie! – krzyknął Frodo zdumiony. – Spójrz! Król odzyskał koronę!

Oczodoły ziały pustką, rzeźbione kędziory brody były spękane, lecz wysokie surowe czoło otaczała srebrna i złota korona. Pnącze o drobnych, białych, podobnych do gwiazd kwiatach oplotły skronie, jak gdyby składając hołd obalonemu władcy, a wśród kamiennych pukli włosów kwitły żółte rozchodniki.

– Nie

W czasie odpoczynku Gollum oddalił się i powrócił z upolowanymi królikami. Samwise postanowił przygotować ze zwierząt potrawkę

Dzień spędzili w krzakach,