Dotarliśmy do granicy wzrostu. Wzrost gospodarczy o 3 proc. to jest podwojenie zużycia zasobów co 25-30 lat. Od tego się nie odczepiliśmy i nie potrafimy się odczepić. Wzrost gospodarczy oznacza szybszy obrót dobrami i robienie rzeczy mniej trwałych. Wspaniały przykład tego jak to wygląda to przemysł odzieżowy, który produkuje w tej chwili 14 kg tekstyliów rocznie na mieszkańca globu. W 2000 roku produkował 7 kg tekstyliów na mieszkańca globu. Ubrania to jest ostatnia rzecz, której nam w skali globu brakuje. 30 do 40 proc. produkcji jest od razu wyrzucane. Nie sprzedaje się. Oczywiście te ubrania są wyrzucane, żeby utrzymać cenę reszty. Ponieważ nikt nie liczy kapitału przyrody, niszczenia przyrody i kosztów z tym związanych, to tego typu działalność jest możliwa. A produkcja ubrań to wielkie zużycie wody, wielkie zużycie zasobów i potworne skażenie mikroplastikiem, z tego powodu, że we włóknach ubrań są włókienka plastiku. Mamy bawełnę i 1 proc. jakiegoś dodatku, który powoduje, że ona się dobrze prasuje, czy rozciąga.

Bogatsze kraje zniszczyły planetę do tego stopnia, że jeżeli inne kraje doprowadzą do takiego samego modelu gospodarczego i stylu życia, planeta zostanie do końca zdewastowana. W tym zniszczona zostanie także zdolność produkcji żywności. Wszystkie gleby będą wyjałowione, wszystkie zarazy dotyczące chorób roślin a także te przenoszące się między ludźmi, nie będą miały żadnych granic. Ponieważ gwałtownie maleje bioróżnorodność, każde kolejne zachwiane równowagi będzie dotyczyło coraz większej części systemu, w którym żyjemy. Kiedyś taki koronawirus, który teraz opanował cały świat, wielokrotnie przechodził ze zwierząt na ludzi, ale wtedy on opanował jedną wioskę.