W pustym pokoju uwiędłe kwiaty,
W fotelu siedzi jołop wąsaty.
A zegar tyka, bo czas umyka,
Z każdym browarem jołop zanika.
I co tak siedzisz, knurze opasły?
Twojej nadziei gwiazdy już zgasły,
knurze opasły!
A jełop jęczy, stęka i sarka,
Nie wie, że grób mu kopie koparka.
A na tym grobie kamień niech stanie,
A na kamieniu - poety wołanie:
"Tu leży jełop, mój przyjacielu,
Który przepierdział życie w fotelu."

#poezja #