Przyczyn sukcesu PiS jest bardzo wiele. Nie da się tego zredukować do prostego 500+, mariażu z Kościołem czy graniu na emocjach i mówieniu populistycznym głosem tego, co elektorat chce usłyszeć. Na sukces składa się wiele składowych, a złączenie tego wszystkiego w całość daje powalający efekt.
Ostatnio pojawiło się kilka wpisów, które niektóre z tych tematów brały na tapetę i trochę je objaśniały, coś pojawiło się ode mnie, polecam też od serca kontent w tym temacie od @eoneon : jeden, dwa, trzy, cztery, pięć.
W tym wpisie chciałbym zwrócić uwagę jednak na same fundamenty, a mianowicie na opakowanie, w jakim ten populizm jest przez PiS przesyłany. Proces ten bardzo zgrabnie opisuje nie kto inny, jak Sienkiewicz, w swojej książce pt. "Państwo teoretyczne". (od razu z tego miejsca gorąco polecam się zapoznać, jeśli kogoś interesuje analiza procesów społecznych i politycznych na naszym podwórku)
Ostatnio pojawiło się kilka wpisów, które niektóre z tych tematów brały na tapetę i trochę je objaśniały, coś pojawiło się ode mnie, polecam też od serca kontent w tym temacie od @eoneon : jeden, dwa, trzy, cztery, pięć.
W tym wpisie chciałbym zwrócić uwagę jednak na same fundamenty, a mianowicie na opakowanie, w jakim ten populizm jest przez PiS przesyłany. Proces ten bardzo zgrabnie opisuje nie kto inny, jak Sienkiewicz, w swojej książce pt. "Państwo teoretyczne". (od razu z tego miejsca gorąco polecam się zapoznać, jeśli kogoś interesuje analiza procesów społecznych i politycznych na naszym podwórku)
W jaki sposób my Polacy mamy się nauczyć własnego państwa, wolności, jakie ono nam rzekomo gwarantuje, i reguł w nim panujących, jeśli od maleńskości podlegamy takiemu, a nie innemu procesowi edukacyjnemu? W jaki sposób szacunek do prawa, umów społecznych ma być naszym odruchem, jeśli wystarczy wsiąść do samochodu, by się przekonać, jak w Polsce traktowane jest prawo? I jak można mieć zaufanie do własnego państwa, które w końcu zostawia obywatela na pastwę widzimisię księdza proboszcza? Państwo buduje się w świadomości obywateli od dołu, nie od góry. A na dole ono się nie sprawdza. Wybrałem do analizy arbitralnie trzy przypadki, rzadko wiązane z codzienną polityką, ale podobnych sfer jest przecież więcej. Są jeszcze stosunki pracy, przyjmujące zdziczałe formy, bez reakcji i bez współczucia. A jeszcze jest urzędnicza pycha, której tak łatwo można doświadczyć w administracji zorientowanej na własne trwanie, a nie pomoc obywatelom. Jeszcze są niepełnosprawni, których problemy to wstyd dla nas wszystkich bez wyjątku. I wiele, wiele podobnych kwestii skutecznie zniechęcających do uczestnictwa obywatelskiego, uczących obywatela bierności lub zupełnego lekceważenia państwa. Na koniec ta niemoc się kumuluje i zwraca przeciw niemu. Wystarczy, by znalazł się ktoś, kto potrafi tę obojętność lub gniew wykorzystać. Tym razem jest to Jarosław Kaczyński. Za jakiś czas może być ktoś inny, ale zasada będzie podobna - w pustkę po państwie wchodzą populiści, łudząc naprawą życia zbiorowego, a w praktyce sięgając po władzę absolutną
źródło: comment_1590142288QWjMWTJ1UqxlsrEL3rS63R.jpg
Pobierz
@Topkapi:
Tak mi się skojarzyło.
Wywołuje to wrażenie sprawczości, ale nie powoduje, że Polacy żyją w lepszym państwie. [...] Sukcesy rządu są zanurzone w sosie propagandy sprawiającej wrażenie, że państwo uległo magicznej odmianie jako całość. Tymczasem zmiana zaszła we fragmentach, a istota niesprawnego państwa pozostała taka sama.
Tak mi się skojarzyło.
The celebrated anthropologist Clifford Geertz has half-jokingly suggested that all states can be parceled into four types: pluralist, in which the state is seen by its people as having moral legitimacy; populist, in which government is viewed as an expression of the people’s will; “great beast,” in which the rulers’ power depends on using force to keep the populace cowed; and “great fraud,” in which the elite uses smoke and mirrors to convince the people of its inherent authority. Every state is a mix of all of these elements, but in Tiwanaku, the proportion of “great fraud” may have been especially high. Nonetheless, Tiwanaku endured for
@Topkapi: świetny fragment o tym wycofaniu się struktur państwa z obszarów wsi/małych miejscowości. Świetny, bo zawiera tak prostą i wręcz oczywistą myśl, na którą jednocześnie bardzo trudno wpaść komuś, kto obserwuje Polskę z perspektywy miasta, a już w szczególności dużego miasta. Chyba rzeczywiście najbardziej rewolucyjne ze strony PiS jest pokazywanie aparatu państwa również w mniejszych miejscowościach, żeby pokazać ich mieszkańcom, że również się liczą, ku ich zadowoleniu. Dla tych ludzi
Wybory 28 czerwca i (zapewne) 12 lipca to - nie mam co do tego większych wątpliwości - najważniejsze wybory po 1989. Jeśli nie chcecie tu #postkomunistycznepanstwomafijne, to właśnie teraz jest ten moment, który wymaga największej możliwej mobilizacji.
Ale jak to, dlaczego tak uważam? Czemu wybory np. w 2019 czy 2015 były mniej ważne?
źródło: comment_1591967550RY7uklR4Rj7OJDTVzgtmpP.jpg
Pobierz@eoneon: Wybory w 2019 to jest ogólnie ogromny sukces jeśli się spojrzy z szerszej perspektywy.
Parlamentarne wybory na jesieni miały coś, czego nie mają inne wybory - najbardziej miarodajny sondaż wyborczy, jaki może powstać, czyli inne wybory. PiS w maju zdeklasował wszystkich, a nastroje były bardzo ponure.
Wiosna okazała się zwykłą trampoliną do PE dla Biedronia, PO nie potrafiła znaleźć dobrej strategii na PiS. Zaraz za PO zagubiony PSL, który pomimo potężnych struktur samodzielnie w sondażach kręci się pomiędzy progiem subwencyjnym, a wyborczym. Gdzieś w oddali jeszcze martwe SLD, a nowe partie i nowa siła ułożona w trumnach - Razemki z poparciem mniejszym niż żona Adamowicza (która tylko w skali KE miała przecież jeszcze kilka osób przed sobą), bankrut Kukiz, który samodzielnie nie miałby nawet szans zebrać podpisów, ugrupowanie Korwina tradycyjnie pod progiem, PFP okazała się jednym