powalilo ich
#tlustyczwartek #paczek #paczekwchodzidowygrywu

Te uczucie, gdy stajesz się społecznym nieudacznikiem w takim stopniu, że nawet pisanie na mirko zaczyna Cię przerastać.

Ja to tu tylko zostawię: https://goracypaczek.blogspot.com/2016/07/te-uczucie-gdy.html

#depresja #paczekwchodzidowygrywu albo i nie

( ͡° ͜ʖ ͡°)

#heheszki #usa #paczekwchodzidowygrywu

Halo halo #depresja #nerwica #paczekwchodzidowygrywu, pączkohistorie odżywają. Przyznam, że czuję się dość niepewnie, przedstawiając swój projekcik ( ͡° ʖ̯ ͡°) Może mądry, może głupi, nie wiem :c

Psychoterapeutka zasugerowała mi ostatnio prowadzenie dziennika w ramach terapii. Jako że (uprzedzam wszystkich) jestem atencyjnym różowym paskiem, założyłam bloga. Odkryłam, że w internecie temat zwalczania depresji ogranicza się tylko do "można się z tegoPokaż całość

Umieram.

Minął prawie miesiąc od wyjścia ze szpitala psychiatrycznego i właśnie teraz nadszedł mój pierwszy poszpitalny kryzys. Z perspektywy dzisiejszego dnia przez poprzednie tygodnie działałam siłą rozpędu. Byłam naładowana pozytywnymi emocjami związanymi z wypisem i to popychało mnie do wszelkich aktywności. Miałam siłę, żeby stanąć do walki ze wszystkimi moimi lękami, żeby znów cieszyć się życiem. Teraz ta siła się jakby... wyczerpała?

Nie jestem przesądna, ale dzisiejszy dzień jest naprawdę fatalny. Dzisiaj dotarło do mnie z pełną mocą, że leki mi nie wystarczą. Że dobranie leków to dopiero początek długiej drogi do odzyskania równowagi psychicznej. Leki tylko pomagają oczyścić umysł i zdjąć z głowy ciężar, który uniemożliwiał racjonalne myślenie. Nie wyłączą do końca myśli "wytwarzanych" przez chorobę.

Tak,Pokaż całość

Cześć Mirki, jak radzicie sobie z agorafobią? Po wyjściu ze szpitala dość ciężko znoszę wychodzenie na zewnątrz - staram się wychodzić, ale szybko się męczę poza domem, bo wykańcza mnie panowanie nad sobą i nad lękami. Mam chyba jakiś kryzys, bo teoretycznie powinno być mi lepiej, ale lęki przed przestrzenią sprawiają, że czuję się ze sobą gorzej :c
Nie chcę się zakopać w swojej piwnicy, pomóżcie :c
#paczekwchodzidowygrywu #nerwicaPokaż całość

Czy jest tu ktoś, kto podobnie do mnie, zaczyna panikować, gdy myśli o swojej przyszłości? Niezależnie od tego, czy jest to najbliższy tydzień czy całe życie?

Jeśli jest, to może przyda mu się mój sposób na zapanowanie nad tymi lękami :>

Prowadzę kalendarz i notatnik, jedno uzupełnia drugie. W kalendarzu zapisuję głównie spotkania/zajęcia/wizyty u lekarza razem z godziną i miejscem, a w notatniku cele na przyszłość/dany dzień. Jak mi to pomaga?

1.Pokaż całość

Po dzisiejszym dniu - po wyczekanym wypisie ze szpitala psychiatrycznego, po czterogodzinnych poszukiwaniach apteki, w której dostępna jest kwetiapina, po domowym spa, którym odbiłam sobie miesiąc bez golenia pach (różowe paski zrozumieją XD) - czas na podsumowanie!

Ogłaszam oficjalny koniec #opowiescizpsychiatryka w moim wydaniu. Mam mocne postanowienie, że to pierwszy i ostatni raz, kiedy doprowadzę się do stanu, w którym będę wymagać leczenia szpitalnego.

Jest to mój trzeci epizod depresji i nerwicy lękowej. Trzeci i najgorszy, trzeci - i mam nadzieję, że ostatni (bo do trzech razy sztuka!) Koszmaru, który przeżyłam w minionych miesiącach, nie życzę najgorszemu wrogowi. Z perspektywy dzisiejszego dnia wszystko wydaje się absurdalne, ale miesiąc temu naprawdę zamierzałam się powiesić i prawdopodobnie bym to zrobiła, gdyby nie siła perswazji mojego niebieskiego paska. Przemówił mi do resztek rozsądku i namówił na jak najszybszą wizytę u psychiatry. Resztką sił zebrałam się i stanęłam przed drzwiami gabinetu, w którym usłyszałam "skierowanie do szpitala psychiatrycznego". Spanikowałam. Atak paniki był tak potężny, że z wizyty pamiętam tylko słowa lekarki "nie, jak tak to wygląda, to od razu transport". Do szpitala dotarłam karetką, tego jestem pewna. Dalej urywa mi się film - moja pamięć pod wpływem stresu i działania środków uspokajających po raz kolejny odmówiła mi posłuszeństwa.

PierwszyPokaż całość

Zostałam dzisiaj skarcona i delikatnie wyproszona z gabinetu zabiegowego, bo wtrąciłam się do rozmowy pielęgniarek :c

P1: I co, dyrektor szpitala był na otwarciu?
P2: Jakim otwarciu?
.
.Pokaż całość

Myślałam, że szpitalna #logikarozowychpaskow nie ima się psychiatryka. Do czasu, jak się okazało XD

"Boli Cię głowa? Na pewno pomoże Ci nasz jazgot o tym, jak to wszystkie nasze sąsiadki poumierały na coś, czego ból głowy był pierwszym objawem! Poza tym nie masz na co narzekać, my to i tak mamy gorzej..."

#paczekwchodzidowygrywu - w piątek wypis!

#paczekwchodzidowygrywu

Hej mirki, patrzcie - @goracy_paczek wyszła do wygrywu. Założyła paczkarnię w #katowice (｡◕‿‿◕｡)

Dzisiaj wydarzył się cud. Objawienie, znak zesłany z niebios.

Bełkocząca do tej pory Bożenka (znana również jako kolekcjonerka cudzych skarpetek) podczas kolacji wstała i przemówiła głośno i wyraźnie do wszystkich:

"To ja urodziłam Jezusa Chrystusa"

PoPokaż całość

We wtorek minie trzeci tydzień mojego pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Trzeci tydzień wytężonej pracy nad zdrowym egoizmem.

Poza leżeniem, jedzeniem, przyjmowaniem leków, rysowaniem/kolorowaniem musiałam się odnaleźć w małym społeczeństwie, które tworzy około 40 pacjentek. Czterdzieści kobiet z różnymi problemami, w różnym wieku, wśród których miałam znaleźć swoje miejsce. Tak jak wspominałam w poprzednich wpisach, od początku pobytu starałam się uniknąć wchodzenia we wszelkie układy, układziki i za wszelką cenę chciałam pozostać obserwatorem.

Z czego jestem dumna? Że mi się to udaje. Zdołałam zachować neutralną pozycję dzięki czemuś, co tak naprawdę zaczęłam wypracowawywać niedawno. Dzięki zdrowemu egoizmowi.

ByłamPokaż całość

Nie wiem dlaczego, ale mam wrażenie, że dość długo nie wrzucałam #opowiescizpsychiatryka w moim wydaniu :> Tutaj czas zdecydowanie inaczej płynie. Poza tym musiałam oswoić się z telefonem zastępczym, bo mój poprzedni został skradziony (kradzieże same w sobie w większości przypadków potępiam, ale zwinąć coś osobie z depresją to trochę kopanie leżącego XD)

Tak czy siak, uprowadzenie mojego szmartfona nie jest tematem wpisu. Historia zaczyna się o trzeciej nad ranem, kiedy to usłyszałam kobiecy śpiew roznoszący się po całym oddziale. Było to tak nieprawdopodobne (nawet jak na psychiatryk), że przez dłuższą chwilę myślałam, że nadal śnię.

Na środku korytarza stała starsza kobieta ubrana w elegancki szlafrok śpiewająca Mazurka Dąbrowskiego. Dumnie wyprostowana, z godnością śpiewała hymn Polski. O trzeciej nad ranem.

NastępnegoPokaż całość

Wybaczcie mi, nie potrafię teraz pisać. Mam jednak nadzieję, że siły w krótkim czasie do mnie wrócą i będę dała radę uraczyć Was jeszcze kilkoma anegdotkami/przemyśleniami dotyczących szpitala i nie tylko.

#paczekwchodzidowygrywu (nadal w to wierzę) #depresja #nerwica #oswiadczeniezdupy

Czy pamiętacie Bożenkę, zakręconą kolekcjonerkę cudzych skarpetek? :> Wpis ten nie został otagowany moim tagiem autorskim (jak dumnie to brzmi!) #paczekwchodzidowygrywu, więc przypomnę krótko jej postać.

W szpitalu, jak to w każdym większym ośrodku, gdzie jest mnóstwo ludzi, zdarzają się kradzieże. Bożenka nie kradnie rzeczy wartościowych, żadnych telefonów, pieniędzy - właśnie skarpetki. Wspominałam też, że obwiązuje sobie nimi ramę szpitalnego łóżka (w sumie doceniam zamysł, dzięki temu metalowe łóżko wygląda na znacznie przytulniejsze).

Jako że bohaterka mojej opowieści nie jest osobą dostatecznie samodzielną, salowe zajmują się kontrolą jej pościeli, ubrań oraz środków higieny osobistej (kąpać potrafi się sama, ale zalewa przy tym całą łazienkę i używa bardzo naturalnego sposobu osuszania nagiego ciała bez ręcznika :>>>>). Mimo starań pielęgniarek, nie są w stanie regularnie kontrolować otoczenia Bożenki, bo pacjentów na oddziale jest dużo, a każdy przecież ma swoje potrzeby, dolegliwości, pytania - wiadomo jak to jest.Pokaż całość

Wiecie co? Wiecie, co przeraża mnie w obecnej chwili najbardziej? Wiem, że lęk ten podziela niewielu pacjentów (przynajmniej z tych, z którymi miałam okazję porozmawiać).

Panicznie boję się wyjścia ze szpitala.
Boję się, że po pobycie w miejscu, w którym jest stosunkowo mało bodźców w porównaniu ze "światem zewnętrznym", najprościej mówiąc zwariuję.
Boję się, że nie podołam wyzwaniom, jakie stawi przede mną prawdziwe życie, że znów będę miała problem z wypełnianiem swoich obowiązków... Lista moich obaw jest naprawdę długa.

WczorajPokaż całość

Dziękuję Wam wszystkim za wiadomości, za to, że chcecie czytać moje wpisy i że zachęcacie mnie do dalszego pisania! Nie wiem, z czego to wynika (może z potrzeby atencji, czekam na hipotezy :D), ale o wiele łatwiej opisuje mi się to wszystko na mirkoblogu niż w zeszyciku dla siebie samej.

Jak wszyscy wiecie, świat zza krat nie taki kolorowy ( ͡° ͜ʖ ͡°) W sobotę wieczorem miałam spore załamanie, które spowodowało, że w niedzielę nie mogłam podnieść się z łóżka. Kiedyś, kiedy nie miałam okazji poczuć depresji na własnej skórze, nie mogłam pojąć, jak można leżeć lub spać cały dzień i nie mieć energii na najprostsze czynności. No bo jak to tak? Nie mieć siły się wykąpać, uczesać? To takie proste! Jednak w chwilach załamania przerastają mnie nawet takie rzeczy. Wieczorem chciałam zrobić sobie herbatę, ale skończyło się to tylko na umyciu kubka i pójściu spać.

Co wtedy czułam? Rezygnację, to oczywiste. Brak chęci do życia, w mojej głowie znów się pojawiły myśli samobójcze, ale dominującym uczuciem była potrzeba odizolowania się od świata. Przeleżałam cały dzień z kołdrą na głowie i chciałamPokaż całość

Kolejny odcinek z serii "życie w szpitalu psychiatrycznym": Gang Baśki.

Słowem wstępu: towarem deficytowym na oddziale są papierosy. Raz na jakiś czas zdarza się moment, kiedy wszyscy mają co palić. Jest to istna idylla - wszyscy są w dobrych humorach, wymieniają się papierosami, częstują tylko po to, żeby ktoś wybrał się z nimi do palarni. Poźniej następuje kryzys. Połowa pacjentów nie ma co palić, więc najpierw prosi, później terroryzuje innych o chociaż pół papierosa.

Sprawa gangu jest ściśle związana z papierosowymi sprawami. "Banda" składa się z trzech otyłych kobiet grubo po pięćdziesiątce - wspomnianej już Baśki, kobiety z ręką w gipsie (na potrzeby historii nazwijmy ją Grażyną, bo nie pamiętam jej imienia) i Kryśki (imię także zmyślone), która wygląda na typową starszą kobietę ze środowiska patologicznego.

OdPokaż całość

#paczekwchodzidowygrywu
@goracy_paczek