Ciekawa seria o filmach "bez efektów komputerowych" i o tym, jak kiedyś się ich "nie używało". Dużo świetnych przykładów i manipulacji. W sam raz na piąteczek. Po angielsku, ale są napisy PL

Akademia Pana Kleksa to bardzo dziwna produkcja, którą nawet trudno nazwać pełnoprawnym filmem. Absolutnie tragiczny montaż i fabuła, która w zasadzie nie istnieje. Zlepek scen, które tworzą prawdziwy chaos ciężki do strawienia.

Nasza rodaczka opowiada o tym, jak współtworzyła animacje twarzy w najnowszym Avatarze, jakie są warunki i atmosfera pracy w branży filmowej za granicą.

Przełomowe efekty specjalne, mega imponujące sceny batalistyczne, które swoim wykonaniem zachwycały, a wszystko to wsparte budżetem przekraczającym 100 milionów dolarów i doprawione kategorią wiekową "R", szczyptą kobiecej golizny oraz hektolitrami posoki. Arcydzieło batalistycznego sci-fi!

Tak się, moi drodzy, prezentowały efekty specjalne w serialach połowy lat dziewięćdziesiątych.

Film Maska 1994 jako jeden z pierwszych pokazał nowe efekty specjalne. Były to efekty komputerowe (CGI). Wcześniej żadna inna komedia nie stosowała efektów cyfrowych na taką skalę. Wykonało je znane już wtedy studio Industrial Light&Magic (ILM) założone przez George'a Lucasa.

Jeden z najlepszych filmów przełomu wieków, doskonale zagrany, ocierający się o kultowość. CGI robi wrażenie nawet obecnie, a sam film, o ile ktoś jeszcze nie widział, jest ze wszech miar wartym uwagi. Scenariusz, zdjęcia, aktorstwo i przełomowe wizualia - WARTO!

Po raz kolejny tysiące artystów 3D tworzy animacje według podanego wzorca, ale we własnym stylu. Oto 100 najlepszych z 4280 zgłoszeń.

Jestem w szoku jakie to otworzy możliwości dla twórców. Narzędzie AI, które automatycznie animuje, oświetla i komponuje postacie CG w scenach live-action. Nie wymaga skomplikowanego oprogramowania 3D, ani drogiego sprzętu produkcyjnego - wystarczy kamera. [ENG]

Artysta wizualny Tobias Gremmler tworzy wyjątkowe, wciągające doświadczenia, odkrywając siły stojące za ruchem ciał i przekształcając je w cyfrowe wizualizacje poza fizycznymi ograniczeniami. To jest „W dziczy”