Ku pamięci: wpisy z pamiętnika śp. Julii

Pamiętnik śp. Julii, który odzyskałem z nieistniejącego już blogu i publikuję ku Jej pamięci. Pisownia i formatowanie oryginalne. Osoby związane ze śp. Julią, które nie życzą sobie, aby tekst był dostępny publicznie proszę o kontakt.

[drippinsauce]

Takich blogów jest sporo w sieci. Niektóre się serio przykre czyta, bo nawet w słowach widać chorobę która postępuje.

[lesio_knz]

@drippinsauce: Mimo wszystko ten blog robi na mnie wrażenie ze względu na datę. W 2003 r. internet w Polsce jeszcze popularny w kawiarenkach internetowych, nie każdy go miał w domu, a o całym problemie leczenia nowotworów dopiero zaczynało się na szerszą skalę mówić publicznie, chociaż masa osób na nie chorowała.

[StukilowaRurzowa]

pewnie by była w USA leczona i chociaż by podjęto próbę pomocy.

@drippinsauce: To jest tak, że jak ktoś szuka leczenia za granicą, to jest już zwykle generalnie pozamiatane. Szanse bliskie zera. Zdecydowana większość skutecznych terapii onkologicznych jednak jest dostępna w Polsce.

[l.....e]

(╯︵╰,)

[kocha_to_poczeka]

rzadko się wzruszam ale tu przeczytać do końca nie dałem rady

[thewickerman88]

@kocha_to_poczeka: na wykopie był dzieciak który był chory na raka. Pamiętam jego wpisy o tym że się boi, że nie chce umierać. Albo o tym że danego dnia był grzeczny. Albo o tym że boli. Potem się urwały.

[profumo]

@thewickerman88: Tak. https://www.wykop.pl/ludzie/kochamtoronto/

[oydamoydam]

Przeczytałem do końca. Sam chorowałem na raka. Cholernie smutne.

[Y.....m]

@oydamoydam: przeżyłeś?

[oydamoydam]

@miedzywymiarowy_szympans: Krew przy wypróżnianiu. Operacja i wycięcie 30 cm jelita grubego. Chemioterapia przez pół roku. Już tyle lat po operacji, że jestem sukcesem w statystykach polskiej służby zdrowia. Bo większość chorych umiera.

Według najnowszych danych Krajowego Rejestru Nowotworów, w 2017 roku w Polsce na raka jelita grubego zachorowało 5 073 kobiet oraz 5 832 mężczyzn, zmarło natomiast 3 573 kobiet i 4 183 mężczyzn.

Moich dwóch kolegów, jeden starszy ode

[binx]

No tak... Jako internauta gdzieś od ok. 2001 roku o zgrozo pamiętam ten blog gdy jeszcze istniał. W sumie naprawdę nie wiem co napisać, wtedy robił piorunujące wrażenie, aczkolwiek dzisiaj pewnie... A zresztą, kto to jeszcze pamięta, ten pamięta, bo po tylu latach wszystko się kompletnie zmieniło i tak dalej...

[Mirek01]

@binx: Potrafisz sobie przypomnieć czy wpisów do pamiętnika Julii było więcej? Daty zawierają się w ciągu jednego tygodnia, a w mailu do Wojtka, Julia dziękuje mu "za wszystkie miesiące przez które przy Niej był"

[binx]

@Mirek01: Przepraszam, nie potrafię Ci pomóc, sprawa sprzed zbyt wielu lat. Nie pamiętam nawet teraz nazwy tego bloga, nie wiem co jest na archive.org i nie chcę nic spekulować jak to wszystko wtedy wyglądało i kiedy zaczął być tworzony ten pamiętnik.

[secret_passenger]

najbardziej przerażające w tym całym blogu (nie przeczytałem jeszcze całego) jest poczucie osamotnienia. żaden kolega z klasy, żadne koleżanka (nawet ta "przyjaciółka" Kasia) nie wykazują zainteresowania by z taką osobą pobyć, by jej w jakiś sposób wypełnić dni - nawet jesli umiera to czy ma umierać w żalu, cierpieniu, beznadziei i samotnie?

to mnie przeraża. znieczulica. odwaracanie się od drugiego człowieka i udawanie że problemu nie ma. jest. oczywiście że jest. i nie

[jakucam]

@secret_passenger: to nie jest tak, że każdy ma zdolności by potrafić być przy takiej osobie. Większość stałaby się dla niej dodatkowym balastem, w pamiętniku musiałaby pisać o kolejnych osobach, o których wie, że cierpią przez nią. Choć pewnie czasem to po prostu egoizm - unikanie chorego, podobno to wręcz coś wynikającego z ewolucji człowieka.

[Anaris]

@secret_passenger: To nie jest znieczulica tylko strach że się samemu nie wytrzyma i nie będzie się w stanie myśleć o niczym innym niż śmierci i tylko pogorszy stan tej osoby.

[slynny_programista]

A parę słów więcej na temat tej dziewczyny? Bo daty wskazują na rok 2003, a jeden z ostatnich akapitów mówi, o tym, że zmarła minionej nocy.

[Mirek01]

@slynny_programista: Ta wiadomość stanowi jedną całość, Wojtek umieścił treść maila, którego wcześniej dostał i dopisał ostatni akapit. Julia najprawdopodobniej odeszła w ciągu 1 dnia po ostatnim Jej wpisie z kropką.

Z dnia 22 maja 2003 roku jest dostępna jedyna kopia pierwotnej wersji bloga, następnie na zapisie z czerwca jest już informacja o pracach konserwacyjnych; najprawdopodobniej wtedy użytkownik wujess ,czyli osoba, która "chciała zrobić pamiętnik Julii truskawkowym." zmieniła wygląd strony wstawiając

[kusiu175]

Czytając ten blog, gdzieś z tyłu głowy gryzie myśl- a co jeśli mnie czeka to samo? Jutro, za tydzień, za miesiąc, za rok, za 10 lat... Każdy z nas umrze. Julka widziała zbliżający się koniec, wielu ten koniec wyczuwa. Musi to być straszne uczucie wiedząc, że z każdym dniem twój organizm się wypala jak świeca po to, aby zgasnąć za kilka dni. Razem z Julką cierpiała jej mama. Tak się czasami zastanawiam...

[KrolArthur]

Czasem człowiek potrzebuje takiego gonga w twarz(albo mieć kontakt z takim człowiekiem albo samemu spaść na dno), żeby się ocknąć i zacząć dążyć za tym co się w życiu liczy.

[RKN_]

@KrolArthur: tak jest, zwłaszcza jak dopada nas codzienność

[BorekDestroyer96]

Rzadko płaczę, ale to jest po prostu przykre jak banalne rzeczy potrafią być nieosiągalne.