[0.....2]

138/ꝏ

Adam Mickiewicz - Snuć miłość...

Snuć miłość, jak jedwabnik nić wnętrzem swem snuje,
Lać ją z serca, jak źródło wodę z wnętrza leje,
Rozwijać ją, jak złotą blachę, gdy się kuje
Z ziarna złotego, — puszczać ją w głąb, jak nurtuje
Źródło pod ziemią, — w górę wiać nią, jak wiatr wieje,
Po ziemi ją rozsypać, jak się zboże sieje,
Ludziom piastować, jako matka swych piastuje.

Stąd będzie naprzód moc twa, jak moc przyrodzenia,
A potem będzie moc twa, jako moc żywiołów,
A potem będzie moc twa, jako moc krzewienia,
Potem jak ludzi, potem jako moc aniołów,
A wkońcu będzie — jako moc Stwórcy stworzenia.

#codziennapoezja #poezja #literaturapolska #mickiewicz

[0.....2]

Wołam: @natanyaach @Velixowski @H4v3n @hejk4 @catxdealer @NieMaProblemuKolego @Cybek-Marian @dizzydom @lyst99 @BolecFabryka @Kolczaneiro @matkaPewnegoMirka @Mikstolar @TenTypZez @Oddzial_zakazny @karuzelpl @malepupu @krol_elfow @Abstrakt @Glupiii @Postuje-piosenki-od-20-lat @luukasek @gdziemieztym @abaac