Wpis z mikrobloga

Ląduję na lotnisku w Ho Chi Minh.

Wymyślam nazwę i adres hotelu w którym się 'zatrzymam' i cierpliwie wypełniam wszystkie rubryki w formularzu wizowym. Swoje odczekuję i w końcu po ponad godzinie, uboższa o 25 dolarów, odbieram swój paszport z wklejoną miesięczną wizą. Zjeżdżam schodami ruchomymi na dół. Mój plecak czeka na mnie na podłodze na środku hali.

Kantory mają wypisane kursy ołówkiem na kartkach A4. Wymieniam trochę gotówki i rozglądam się za kartą SIM od lokalnego dostawcy. Nad jednym stoiskiem wisi malutka tabliczka '3G', nad dwoma następnymi '4G'. Cenowo zdecydowanie lepiej wypada to pierwsze. Ekspertem nie jestem, nie wiem jaka jest różnica między generacjami ale kierując się babską logiką postanawiam wziąć 'lepszą'.
-Macie może 4G za jakąś dodatkową opłatą? - pytam pracownika.
-W Wietnamie nie istnieje 4G. Mamy tylko 3G - odpowiada.
-Eeeee, to dlaczego tu obok sprzedają 4G?
Pracownik sam wydaje się być tym faktem zaskoczony.
-Możliwe, że to z okazji nowego roku - odpowiada po chwili namysłu.
Kupuję więc od niego kartę SIM z internetem 3G. Ja jedynie wybieram odpowiadającą mi opcję a on zajmuje się rejestracją numeru i całą konfiguracją. Po kilku minutach dostaję z powrotem swój telefon z aktywnym już pakietem internetowym. Obok nazwy sieci komórkowej pojawia się 4G.

W Wietnamie postanawiam zrezygnować z autostopu. Podejmuję chyba najbardziej nierozsądną decyzję w swoim życiu. Drugiego dnia pobytu w Ho Chi Minh kupuję motocykl. Nie działa prędkościomierz, obrotomierz, przednie kierunkowskazy też zakończyły swój żywot. Mechanik za śmieszne pieniądze wymienia mi kilka niezbędnych części i montuje ładowarkę USB którą przytwierdza trytytkami.

Do ostatniej chwili mam wątpliwości. Mogę się pochwalić umiejętnością łamania sobie nóg idąc prostym chodnikiem albo złamania ręki leżąc w łóżku (hit), a teraz zamierzam przejechać motocyklem ponad 2 tysiące kilometrów w kraju, gdzie brak jest jakichkolwiek zasad ruchu drogowego? Boję się, ale wyruszam. Już po przejechaniu 300 kilometrów wiem, że była to jedna z najlepszych decyzji w moim życiu. Najlepiej opisuje to kilka zdań, które napisałam już po sprzedaży motocykla na drugim końcu kraju.

,,Sprzedana.

Najchętniej zapakowałabym tę maszynę z nie-działającym-prawie-wszystkim do kontenera i wysłała do Polski. Chociaż nie wiem czy na polskich drogach bym się odnalazła.
Tutaj nikt się nie przejmuje jazdą pod prąd (na autostradzie też), skręcaniem z lewego pasa w prawo (co z tego, że zajeżdżasz komuś drogę) czy taką błahostką jak pierwszeństwo przy włączaniu się do ruchu. Sprawa prosta: włączasz się do ruchu czy zmieniasz pas to ci, którzy już na nim są mają na ciebie uważać i pilnować się, żeby w ciebie nie wjechać.
Nudzi cię stanie na światłach? Przejedź po chodniku żeby wepchnąć się na 'pole position'. Jeszcze 15 sekund do zielonego? Jedź na czerwonym, nikt nie zauważy. Zgaśnie ci motocykl na środku największego ronda jakie jesteś sobie w stanie wyobrazić? Nie przejmuj się, 200 motocyklów za Tobą ominie cię a jeśli problem jest poważniejszy to zatrzymają się koło ciebie zapytać czy wszystko w porządku i gdzie jedziesz. Po prostu.

Wydaje ci się, że z dużym plecakiem na bagażniku i mniejszym na plecach jesteś obładowany? Spójrz na całą 5-osobową rodzinę na jednym skuterze (lub 4 osoby+pies) albo panią wiozącą wysoką na 3 metry roślinkę w doniczce. Roślinka cię nie przekonuje? Można też wieźć świniaka, dwie klatki z kurami czy ciągnąć za sobą 5-metrowe bambusowe kijki. Lub wszystko powyższe jednocześnie.
Przez pierwsze kilkadziesiąt kilometrów za każdym razem nerwowo podskakiwałam na siedzeniu słysząc trąbienie. Później zrozumiałam, że tu nie znaczy to 'jak jedziesz baranie, prawo jazdy to chyba w czipsach znalazłeś' tylko 'hej koleżanko, wyprzedzam cię więc uważaj'. Zależnie od sytuacji i pojazdu trąbienie może też oznaczać 'hej, uważaj bo 300m dalej krowy urządziły sobie pastwisko z autostrady', 'patrz na mnie jak szybko zasuwam BRUM BRUM' albo 'trąbię, bo od trzech minut tego nie robiłem i zaczyna mi tego brakować'. Starsi widząc mnie w trasie szeroko się uśmiechali i pokazywali kciuki w górę. Kiedy spadł mi łańcuch zatrzymywali się i oferowali pomoc, a kiedy pokazywałam na migi, że dam sobie radę z uznaniem patrzyli jak zakładam go na miejsce. A z młodszymi ścigałam się spod świateł w miastach.

Jeden z najfajniejszych miesięcy mojego życia.''

*

Któregoś dnia budzę się rano z myślą, że jestem głupia nie doceniając tego co mam. Walentynki spędzam w sierocińcu w Da Lat. Obkupiona w piórniki, kolorowanki, kredki i książeczki staję w drzwiach i nie wiem czego się spodziewać. Następne kilka godzin gram z dzieciakami w piłkę, pomagam odrabiać im pracę domową i autentycznie wzruszam się widząc jak one cieszą się z głupich piórników. Nie wiem jak mam się zachować kiedy widzę, że dzieciaki nie chcą mnie wypuścić z budynku. Patrzę pytająco na uśmiechniętą dyrektorkę.
-Dałaś im miłość, której nigdy nie czuli.
Jestem miękką fają. Wtedy pojawił mi się w głowie plan żeby zrobić coś więcej dla dzieciaków który zrealizowałam kilka tygodni później.

*
W komentarzach wrzucam kilka zdjęć z trasy.
#paulawpodrozy
#podroze
beaver - Ląduję na lotnisku w Ho Chi Minh. 

Wymyślam nazwę i adres hotelu w którym s...

źródło: comment_PhvF3eayNXYvfuMvEjkbudQLoxIrC11y.jpg

Pobierz
  • 178
  • 309
Okolice Da Krong, przy Ho Chi Minh Road w górach. Trzy dni jazdy bez cywilizacji, mijając same wioski po drodze. Przez dzikie zwierzęta to była chyba najstraszniejsza noc jaką przyszło mi spędzić w namiocie. Nad ranem podczas wyjeżdżania na główną drogę motocykl wybił mi w górę na dużym kamieniu i poszybował prosto na barierkę. Jedyny 'wypadek' podczas mojej miesięcznej trasy zakończył się jedynie uszkodzonym przednim kołem, co kilka minut później za, w
beaver - Okolice Da Krong, przy Ho Chi Minh Road w górach. Trzy dni jazdy bez cywiliz...

źródło: comment_xMv08THjFgFi1ZQFeotCEUDHSKfUIZIW.jpg

Pobierz
@beaver: dokladnie rok temu tam bylem, smieszna historia, jade pod ta wlasnie gore, scigam sie niby z przypadkowym chlopaczkiem, stajemy, gadamy po angielsku chwile, are we going further up? yeahhhh - ok jestesmy juz na gorze, gadka troche bardziej sie rozkreca, so where are you from? - ah poland, no i sie okazalo ze chlopaczek tez z Polski, ale niestety gdzies go pozniej zgubilem w Da Nangowym korku, po miescie bardzo
  • 59
@Grosso: za kartę sim z internetem na miesiąc zapłaciłam równowartość 10$. Za motor dałam 250$. Benzyna w zależności od stacji 18-30 tys dongów - około 0.8-1.3$ za litr. Na pełnym baku (bodajże 8 litrów) dało sie przejechać powyżej 500 kilometrów.
Zatankowałam na ostatniej dostępnej stacji benzynowej, wystarczyło na ten odcinek :) w gorach czasami nie dało sie jechac szybciej niz 30-40km/h ze względu na stan dróg