Dzień dobry Miruny!

“Księga niepokoju” Fernando Pessoi jest bardzo bliska memu sercu. Często ją przeglądam, zerkam na nią na półce. Jest podzielona na krótkie, czasem nawet parozdaniowe fragmenty, co pozwala zajrzeć do niej w każdej chwili - przed snem, przy kawie, myjąc zęby. Lubię je czytać, szczególnie na głos, bo wtedy myśli potrafią dotrzeć jakby głębiej, zapisują się drukowanymi literami.

W ramach doszkalania się w pracy przed mikrofonem, staram się nagrywać fragmentyPokaż całość

“Księga niepokoju” Fernando Pessoi jest bardzo bliska memu sercu. Często ją przeglądam, zerkam na nią na półce. Jest podzielona na krótkie, czasem nawet parozdaniowe fragmenty, co pozwala zajrzeć do niej w każdej chwili - przed snem, przy kawie, myjąc zęby. Lubię je czytać, szczególnie na głos, bo wtedy myśli potrafią dotrzeć jakby głębiej, zapisują się drukowanymi literami.

W ramach doszkalania się w pracy przed mikrofonem, staram się nagrywać fragmenty książek, które uznajęPokaż całość

Na kanale varia melancholika, powstał nowy cykl, który zatytułowałem: "Apendyks melancholiczny: myśli".
Będę w nim prezentował myśli filozofów, ale także pisarzy, poetów. Każda myśl będzie opatrzona moim komentarzem, który mam nadzieję przybliży prezentowany cytat.

Na pierwszy ogień poszła myśl Emila Ciorana.

Poleca autor kanału, czyli ja: Krzysztof Marcin Łużyński.Pokaż całość

#werdicontent #pessoa

"Dla mnie intensywność odczuć była zawsze mniejsza niż intensywność świadomości odczuć. Świadomość, że cierpię, zawsze sprawiała mi większe cierpienie niż to, co mi sprawiało cierpienie.
Życie moich uczuć przeprowadziło się już w dzieciństwie do domu myśli i właśnie tam najgłębiej przeżywałem uczuciowe doznania życia.
A ponieważ myśl, przyjmując w gościnę uczucie, staje się bardziej wymagająca niż ono, w efekcie reżim świadomości, w którym zacząłem przeżywać to, co czułem, kazał mi czuć w sposób bardziej codzienny, naskórkowy, łaskotliwy.

Myśląc,Pokaż całość

#werdicontent #pessoa

"Chmury... Istnieję nieświadomie i umrę niechcący. Jestem przerwą między tym, czym jestem, i tym, czym nie jestem, między tym, o czym marzę, i tym, co zrobiło ze mnie życie; abstrakcyjną i cielesną przeciętnością rzeczy nijakich, pośród których ja też jestem nijaki. Chmury... Jaki niepokój, kiedy odczuwam, jaka niewygoda, kiedy myślę, jaka jałowość, kiedy pragnę. Chmury... Płyną nieustannie; jedne robią wrażenie olbrzymich – bo domy nie pozwalająPokaż całość

#werdicontent #weltschmerz #pessoa

Istnieje zmęczenie, którego źródłem jest abstrakcyjna inteligencja, i jest to najbardziej przerażający rodzaj zmęczenia. Nie ciąży tak jak zmęczenie ciała ani nie niepokoi jak zmęczenie emocjonalnym przeżyciem. To, co wtedy dręczy, to świadomość świata, dławienie się duszy.

Wtedy wszystkie idee, w których przeczuwaliśmy życie, wszystkie ambicje i zamiary, na których opieraliśmy nasze nadzieje, rozpadają się, rozpraszają jak chmury, rozgonione przez wiatr, zmieniając się w mgliste popioły, strzępy tego, czego nie było i nie może być. A ponad tym obrazem klęski unosi się czarna i nieubłagana samotność rozgwieżdżonych pustkowi nieba.

TajemnicaPokaż całość

#pessoa #werdicontent

Pessoa nigdy nie zawodzi tymi lirycznymi opisami rzeczywistości.

Historia przeczy pewnikom. Są okresy ładu, kiedy wszystko jest podłe, i są okresy nieładu, kiedy wszystko jest wzniosłe. Dekadencję #!$%@? odwaga intelektualna, a prężne epoki słabość ducha. Wszystko się miesza i krzyżuje, a prawda istnieje tylko w przypuszczeniach.

TylePokaż całość

#filozofia #pessoa

Księga niepokoju (Fernando Pessoa) to jest chyba moja personalna biblia. Zapraszam do lekturki.

Kiedy przyglądam się uważnie życiu ludzi, nie dostrzegam niczego, co by je różniło od życia zwierząt. I ludzie, i zwierzęta ścierają się nieświadomie ze światem; i ludzie, i zwierzęta cieszą się chwilami przerwy; i ludzie, i zwierzęta podlegają codziennie temu samemu organicznemu procesowi; i ludzie, i zwierzęta nie myślą niczego poza tym, co myślą, ani nie przeżywają niczego poza tym, co przeżywają. Kot kuli się w słońcu i śpi. Człowiek - o naturze, zdawałoby się, tak bardzo złożonej - kuli się w życiu i śpi. Ani jedno, ani drugie nie wyzwala się od fatalnego prawa bycia tym, czym jest. Ani jedno, ani drugie nie próbuje zdjąć z siebie ciężaru bycia. (...)

TegoPokaż całość

#pessoa #nihilizm

Istnieje zmęczenie, którego źródłem jest abstrakcyjna inteligencja, i jest to najbardziej przerażający rodzaj zmęczenia. Nie ciąży tak jak zmęczenie ciała ani nie niepokoi jak zmęczenie emocjonalnym przeżyciem. To, co wtedy dręczy, to świadomość świata, dławienie się duszy.

Wtedy wszystkie idee, w których przeczuwaliśmy życie, wszystkie ambicje i zamiary, na których opieraliśmy nasze nadzieje, rozpadają się, rozpraszają jak chmury, rozgonione przez wiatr, zmieniając się w mgliste popioły, strzępy tego, czego nie było i nie może być. A ponad tym obrazem klęski unosi się czarna i nieubłagana samotność rozgwieżdżonych pustkowi nieba.

TajemnicaPokaż całość

#pessoa #cytaty #ksiazki

Jedyna postawa godna człowieka wyższego to uporczywe trwanie przy jakiejś czynności, którą uważa za bezużyteczną, kultywowanie jakiejś dyscypliny, która jest dla niego ewidentnie jałowa, oraz niezmienne stosowanie takich zasad filozoficznego i metafizycznego myślenia, których skuteczność jest bezsprzecznie zerowa.

Pessoa - Księga niepokoju

#pessoa #ksieganiepokoju #nihilizm #pesymizm #cytaty

Zastanawiam się, czy wszystko w życiu nie jest pewną degeneracją. Czy bycie nie jest pewnym przybliżeniem – jakąś wigilią lub jakimiś przedmieściami.

Tak jak chrześcijaństwo było jedynie bękarcią degeneracją zwulgaryzowanego neoplatonizmu, romanizacją hellenizmu poprzez judaizm, tak samo nasza epoka, starcza i rakowata, jest zwielokrotnionym wypaczeniem wszystkich wielkich celów, zbieżnych lub przeciwstawnych, i to z ich bankructwa wyłonił się szereg negacji, w których się utwierdzamy.

ŻyjemyPokaż całość

#filozofia #pessoa #cytaty #ksieganiepokoju

Gdy widziałem z jaką jasnością umysłu i wewnętrzną logiką niektórzy wariaci wyjaśniają sobie samym i innym swe obłąkane idee, na zawsze straciłem pewność co do jasności mego umysłu.

Księga niepokoju - Pessoa

#ksieganiepokoju #pessoa #cytaty

Opłakuję moje niedoskonałe strony, ale jeśli je przeczytają potomni, mój płacz powie im więcej, niż by powiedziała doskonałość, gdyby udało mi się ją osiągnąć – bo ta położyłaby kres mojemu płaczowi, a przez to i samemu pisaniu. Doskonałość się nie objawia. Święty płacze i jest ludzki. Bóg milczy. Dlatego możemy kochać świętego, ale nie możemy kochać Boga.

Księga niepokoju - Pessoa

#pessoa #ksieganiepokoju #filozofia #cytaty

Pieniądze są piękne, bo dają wyzwolenie [...]

Chcieć umrzeć w Pekinie i nie móc tego zrobić to jedna z tych rzeczy, które męczą mnie jak przeczucie nadchodzącego kataklizmu.

LudziePokaż całość

#religia #wiara #chrzescijanstwo #ateizm #filozofia #cytaty #pessoa #ksieganiepokoju

Każdy współczesny człowiek, jeżeli jego postawa moralna nie jest postawą pigmeja, a pułap intelektualny pułapem troglodyty, kocha – jeśli kocha – miłością romantyczną. Miłość romantyczna to krańcowy produkt wielowiekowego wpływu chrześcijaństwa i zarówno pod względem treści, jak i formy rozwoju można ją scharakteryzować – komuś, kto jej niePokaż całość

#ksieganiepokoju #pessoa #religia #filozofia #cytaty

Księga niepokoju - Pessoa

Pozostajemy obojętni na prawdę i fałsz wszystkich religii, wszystkich filozofii, wszystkich bezużytecznie weryfikowalnych hipotez, które nazywamy naukami. Równie mało obchodzi nas los tak zwanej ludzkości oraz to, czy jako całość cierpi, czy też nie. Miłosierdzie owszem – ale wobec „bliźniego”, jak głosi Ewangelia, a nie wobec człowieka, bo o nim się tam nie mówi. I do pewnego stopnia wszyscy tacy jesteśmy: jaką krzywdę wyrządza najlepszemu z nas masakra w Chinach? Nawet dla osób o największej wyobraźni bardziej bolesny jest widok dziecka, które dostaje na ulicy niezasłużonego klapsa.
Miłosierdzie dla wszystkich, serdeczność dla nikogo. Tak FitzGerald, W jednej ze swoich not krytycznych, interpretuje jedno z przesłań etyki Chajjama.Pokaż całość

#ksieganiepokoju #pessoa #cytaty #nuda #depresja

O nudzie
Księga niepokoju - Pessoa

Mówi się, że nuda to choroba ludzi bezwładnych albo że dotyka ona tych, którzy nie mają co robić. Jednak ta dolegliwość duszy jest czymś bardziej subtelnym: atakuje osoby, które są do niej predysponowane, i w istocie mniej oszczędza tych, którzy pracują lub udają, że pracują (co w tym przypadku na jedno wychodzi), niż tych, którzy są autentycznie bezwładni.Pokaż całość

Księga niepokoju - Fernando Pessoa

O wolności

Wolność to możliwość odosobnienia. Jesteś wolny, jeżeli potrafisz odgrodzić się od ludzi, tak aby nie ciągnęła cię do nich potrzeba pieniędzy, życia stadnego, miłości lub sławy ani ciekawość, bo te w ciszy i samotności nie znajdują pokarmu. Jeżeli nie potrafisz żyć samotnie, urodziłeś się niewolnikiem. Możesz mieć najwspanialsze cechy charakteru, wszelkie przymioty ducha – jesteś niewolnikiem wysokiego rodu albo inteligentnym sługą, jednak nie jesteś wolny. I żadna tragedia nie jest twoim udziałem, bo tragedia, że się taki urodziłeś, nie jest tragedią twoją, lecz tragedią losu. Jednak biada ci, jeśli to samo życie wymusza na tobie przyjęcie roli niewolnika. Biada ci, jeśli urodziłeś się wolny, samowystarczalny i zdolny do życia w izolacji, a nędzna kondycja zmusiła cię do współżycia z innymi. Owszem, ta tragedia jest twoja i tę nosisz w sobie.

NiePokaż całość

Księga niepokoju - Fernando Pessoa

Tak jak Diogenes Aleksandra, prosiłem życie tylko o to, aby nie przesłaniało mi słońca. Miałem pragnienia, ale odmówiono mi powodu, aby je mieć. Lepiej byłoby naprawdę znaleźć to, co znalazłem Marzenie [...]

Skonstruowałem podczas spaceru doskonałe zdania, których w domu nie mogę sobie przypomnieć. Nie wiem, czy niewymowna poezja tych zdań bierze się w całości z tego, czym były, czy częściowo także z tego, że ich nigdy nie było.

WahamPokaż całość

Fernando Pessoa - Księga niepokoju

Jesteśmy śmiercią. To, co uważamy za życie, to sen rzeczywistego życia, to śmierć tego, czym jesteśmy naprawdę. Trupy przychodzą na świat, a nie z niego odchodzą. To światy zmieniają się przed naszymi oczami. Kiedy sądzimy, że żyjemy, jesteśmy martwi – zaczniemy żyć, konając.

Między snem i życiem istnieje ta sama relacja co między tym, co nazywamy życiem, i tym, co nazywamy śmiercią. Śpimy, a to życie jest naszym snem – nie w sensie metaforycznym lub poetyckim, lecz w sensie rzeczywistym.

WszystkiePokaż całość