@sinusik:
Zabawiają się tak głównie dobrze odżywione koty domowe, nie mające innych możliwości wyładowania wrodzonych instynktów łowieckich. Stworzyliśmy im obecnie zbyt higieniczne warunki życia, gdyż firmy zajmujące się deratyzacją skutecznie wytępiły gryzonie, nawet na przedmieściach i wsiach. Dla takiego kota złapanie od czasu do czasu małej myszki lub ptaszka jest wielkim świętem, toteż stara się przedłużyć jak najbardziej te radosne chwile. Potrzeba polowania u kotów nie ma nic wspólnego z głodem — w chwilę po spożyciu puszki whiskas lub kitekat kot może już zaczajać się w trawie na ptaki.
Brak dostępu do pożywienia potęguje głód — tak samo brak zwierzyny wzmaga żądzę mordu. U kota, który nie może jej zaspokoić, naturalne reakcje wyzwalają się w karykaturalnie przerysowanym stopniu: taki kot skazuje swą ofiarę na powolną śmierć.
Wydawałoby się więc, że koty żyjące dziko bądź trzymane dla tępienia myszy i szczurów w gospodarstwach nie powinny przejawiać opisanych wyżej skłonności. Tymczasem zaobserwowano, że wiejskie kotki nieraz uprawiają takie zabawy. Robią to jednak z innych powodów. Kiedy kotka ma małe, przynosi im jeszcze żywą zdobycz, aby nauczyć je sztuki zabijania. U kotki świadomość tej potrzeby jest silniejsza niż jej własny instynkt łowiecki, dlatego maltretuje swoją ofiarę, choćby wcale nie miała ochoty na taką
Czy to prawda, że w Szwecji już coś jest, a u nas jeszcze latami nic się nie zmienia w medycyna?
Tak słyszałem o wapń które się nie przyswaja bez k2, u nich to było wiadome na początku lat 2000, a u nas grubo po 2010 i do dziś czasem zwykły kowalski nie wie, a w aptece się