ZAWSZE JADĄC TRAMWAJEM STARAM SIĘ WYPATRZEĆ TĄ JEDYNĄ KARYNĘ MISS LINII 22 KTÓRA CODZIENNIE JEŹDZI 7:30 Z PRZYSTANKU KOŚCIUSZKI I SIADA POD OKNEM CZEKAM CIERPLIWIE AŻ DOJEDZIEMY DO PRZYSTANKU POD TEATREM GDZIE ONA WYSIADA O GODZINIE 7:55 WTEDY SZYBKO ZAJMUJE JEJ MIEJSCE I WYOBRAŻAM SOBIE ŻE WYGRZANE SIEDZENIE TRAMWAJOWE TO JEJ CIAŁO I CIEPŁO FOTELA TO JEJ CIEPŁO KTÓRE TERAZ PRZENIKA MOJE CIAŁO I TEN FOTEL TO JEJ CIAŁO KTÓRE TULI SIĘ DO MEGO CIAŁA TEN SŁODKI BRAK RÓWNOWAGI TERMODYNAMICZNEJ SPRAWIA ŻE NA CHWILE ZANIKAJĄ TE NIENAZWANE UCZUCIA WYCISKAJĄCE GORZKIE CIĘŻKIE ŁZY CHCĘ ŚPIEWAĆ CHCĘ BUJAĆ CHCĘ TAŃCZYĆ NICZYM MŁODY BÓG MAM OCHOTĘ KRZYCZEĆ ZBIERAM SIĘ W SOBIE WSTAJĘ I OZNAJMIAM DONOŚNYM GŁOSEM
#sebastory #sebastianstory #pasta #tfwnogf
źródło: comment_CdBY5KlEtXPVrkBEBGqH2zWo6QYSHfES.jpg
Pobierz