Przesiądź się na Standalone Components w Angularze!
Jeśli budujesz skalowalne aplikacje w Angularze na poziomie enterprise, musisz dobrze zaplanować architekturę projektu. To, co działa przy dwóch-trzech devach, musi być możliwe do utrzymania przez całe zespoły. W dużych aplikacjach mamy często 100-500 komponentów i tyle samo usług, więc organizacja kodu jest kluczowa.
Koniec z modułami?
Przed wprowadzeniem standalone components każdy komponent, dyrektywę i pipe trzeba było dodawać do modułu:
@NgModule({ declarations: [AppComponent, HeaderComponent], imports: [CommonModule, FormsModule], providers: [SomeService], bootstrap: [AppComponent] }) export class AppModule {} Problem? Moduły często dodawały zbędną komplikację. Niektóre biblioteki, jak React, w ogóle ich nie wymagają. A w Angularze powodowały:
- ryzyko cyklicznych zależności, - trudniejsze debugowanie (który moduł eksportuje komponent?), - problem z lazy loadingiem, - utrudnione tree-shaking i pogorszoną wydajność.
Jeśli wrzucasz wszystko do jednego modułu – kod robi się nieczytelny i ciężki. Jeśli tworzysz osobny moduł dla każdego komponentu – po co w ogóle są moduły?
Jak działają standalone components?
Zamiast deklarować wszystko w module, teraz importujesz zależności bezpośrednio w miejscu ich użycia:
import { Component } from '@angular/core'; import { CommonModule } from '@angular/common'; import { MeasurementCardComponent } from './measurement-card.component'; import { UnitConverterPipe } from './unit-converter.pipe'; import { StatusDirective } from './status.directive';
@Component({ selector: 'app-factory-dashboard', imports: [CommonModule, MeasurementCardComponent, UnitConverterPipe, StatusDirective] }) export class FactoryDashboardComponent { } Teraz łatwiej znaleźć zależności i cały kod jest bardziej przejrzysty.
Angular 19: Standalone domyślnie
Od Angulara 19 komponenty domyślnie są standalone. Nie musisz już dodawać standalone: true:
ng generate @angular/core:standalone To nie tylko przekształci komponenty, ale też dostosuje bootstrapping i routing, więc migracja idzie gładko. Jeśli trzymałeś się standardów Angulara, schemat powinien zadziałać bez większych poprawek.
Dlaczego warto się przesiąść?
Przechodząc na standalone components, zyskasz:
✅ Mniejszą złożoność kodu ✅ Łatwiejsze utrzymanie ✅ Mniejszy build size ✅ Krótszy czas ładowania aplikacji
Standalone components są dojrzałym rozwiązaniem i sprawdzają się w produkcyjnych aplikacjach obsługujących miliony użytkowników. Czas się przesiąść!
Jeśli budujesz skalowalne aplikacje w Angularze na poziomie enterprise, musisz dobrze zaplanować architekturę projektu. To, co działa przy dwóch-trzech devach, musi być możliwe do utrzymania przez całe zespoły. W dużych aplikacjach mamy często 100-500 komponentów i tyle samo usług, więc organizacja kodu jest kluczowa.
Koniec z modułami?
Przed wprowadzeniem standalone components każdy komponent, dyrektywę i pipe trzeba było dodawać do modułu:
@NgModule({declarations: [AppComponent, HeaderComponent],
imports: [CommonModule, FormsModule],
providers: [SomeService],
bootstrap: [AppComponent]
})
export class AppModule {}
Problem? Moduły często dodawały zbędną komplikację. Niektóre biblioteki, jak React, w ogóle ich nie wymagają. A w Angularze powodowały:
- ryzyko cyklicznych zależności,
- trudniejsze debugowanie (który moduł eksportuje komponent?),
- problem z lazy loadingiem,
- utrudnione tree-shaking i pogorszoną wydajność.
Jeśli wrzucasz wszystko do jednego modułu – kod robi się nieczytelny i ciężki. Jeśli tworzysz osobny moduł dla każdego komponentu – po co w ogóle są moduły?
Jak działają standalone components?
Zamiast deklarować wszystko w module, teraz importujesz zależności bezpośrednio w miejscu ich użycia:
import { Component } from '@angular/core';
import { CommonModule } from '@angular/common';
import { MeasurementCardComponent } from './measurement-card.component';
import { UnitConverterPipe } from './unit-converter.pipe';
import { StatusDirective } from './status.directive';
@Component({
selector: 'app-factory-dashboard',
imports: [CommonModule, MeasurementCardComponent, UnitConverterPipe, StatusDirective]
})
export class FactoryDashboardComponent {
}
Teraz łatwiej znaleźć zależności i cały kod jest bardziej przejrzysty.
Angular 19: Standalone domyślnie
Od Angulara 19 komponenty domyślnie są standalone. Nie musisz już dodawać standalone: true:
@Component({selector: 'app-factory-dashboard',
standalone: true
})
Chcesz się przełączyć automatycznie? Wykonaj:
ng generate @angular/core:standaloneTo nie tylko przekształci komponenty, ale też dostosuje bootstrapping i routing, więc migracja idzie gładko. Jeśli trzymałeś się standardów Angulara, schemat powinien zadziałać bez większych poprawek.
Dlaczego warto się przesiąść?
Przechodząc na standalone components, zyskasz:
✅ Mniejszą złożoność kodu
✅ Łatwiejsze utrzymanie
✅ Mniejszy build size
✅ Krótszy czas ładowania aplikacji
Standalone components są dojrzałym rozwiązaniem i sprawdzają się w produkcyjnych aplikacjach obsługujących miliony użytkowników. Czas się przesiąść!
**Przygotowałem darmową checklistę, która pomoże Ci uczynić Twój kod skalowalnym i gotowym na enterprise. Pobierz ją tutaj: https://tomasz-smykowski.com/scalable-angular
Masz pytania? Daj znać w komentarzu! 🚀
#angular #webdev #programowanie #typescript #frontend #dev #coding #angular19 #standalone #javascript #developers
źródło: temp_file2577075981482179782
Pobierz