Wpis z mikrobloga

15 grudnia to Międzynarodowy Dzień Herbaty.
Pochodzenie słowa, określającego ten bodaj najsłynniejszy napój dzieli się na dwie odnogi: pochodne południowochińskiego "te" oraz pochodne północnochińskiego "cha" ("cza"). W rzeczywistości oba słowa określają dokładnie to samo, chodzi tylko o różnice dialektowe. Jednak to, w jaki sposób nazywa się herbatę w danym języku, mówi nam całkiem sporo o tym, skąd dany naród nabył kulturę jej picia.
Infografika poniżej w uproszczony sposób przedstawia nam tę zależność - te kraje, które "wyprowadziły" herbatę z Chin drogą lądową, używają w jej określeniu różnych form "cha". Te zaś, do których przywędrowała drogą morską, nazywają ją różnymi formami "te". "Cha" kroczyła więc w sakiewkach i skrzyniach kupców poruszających się Jedwabnym Szlakiem, którzy handlowali na "stoiskach" północnych Chin (lub bliżej - w Azji Środkowej, która rozwinęła "cha" w perski "czaj"). Można ją więc odnaleźć m.in. w Rosji, w Turcji czy na Półwyspie Arabskim. "Te" żeglowała na statkach przybijających do południowochińskiego portu w Fujianie. Przypłynęła do Europy po raz pierwszy za pośrednictwem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i dalej "rozpanoszyła się" w tych językach, które stykały się z holenderskimi kupcami.
W tej całej herbacianej zawierusze jest jednak kilka odstępstw i wariacji. Po pierwsze, Portugalia, która nie wpisuje się w powyższą zależność ze swoim "chá", sugerującym pochodzenie "lądowe". Otóż Portugalczycy, jako pierwsi Europejczycy importowali herbatę w dużych ilościach drogą morską i mieli własne punkty handlowe (zwłaszcza Makau), w których posługiwano się dialektem "cha". Dlatego też i taka forma używana jest w Brazylii, skolonizowanej przez Portugalczyków w 1500 roku.
Po drugie, na powyższej mapie jest błąd - stare portugalskie kolonie w Afryce (m.in. Mozambik, Angola, Gwinea Bissau) używają słowa "chá", nie zaś - jak oznaczono - "te".
I po trzecie, polskie słowo "herbata" (bądź litewskie "arbata") - nie jest to wbrew pozorom osobny wariant. "Herbata" pochodzi od łacińskiego "herba thea", gdzie pierwszy człon oznacza zioło, drugi zaś jest bezpośrednim nawiązaniem do "te", będącego wynikiem handlu z zachodnią Europą (co ciekawe słowo "czajnik" przywędrowało z drugiej strony).
(źródło)
#graphsandmaps #swiat #jezykoznawstwo #jezykiobce #etymologia #herbata #ciekawostki
Lifelike - 15 grudnia to Międzynarodowy Dzień Herbaty.
Pochodzenie słowa, określając...

źródło: comment_1639565948Dy18X5y4wJ1kVcwrNgZy50.jpg

Pobierz
  • 63
@Lifelike: Kilka lat temu bywałem w delegacji w małym hotelu w Hadze (dokładniej to chyba w Scheveningen). Prowadziła go taka mała Filipinka, może Tajka - no generalnie gdzieś z tamtych rejonów.
Jak na śniadaniu był mniejszy ruch, to się zgadaliśmy, że jakaś jej babcia czy prababcia była Polką. I że była w Polsce kiedyś (jeszcze za komuny) i że to co pamięta najbardziej, to że wszyscy ciągle pili herbatę.
Bardzo poprawnie