Ostatnio pojawił się wpis biednej Mirabelki, która mało zarabia, na nic jej nie stać i całe życie nie ma perspektyw. Zainspirowany tym wpisem, postanowiłem się podzielić historią, która wydarzyła się na moim oddziale chirurgii urazowej.
Ponad rok temu trafiła do nas pacjentka po wypadku samochodowym, spędziła u nas 2 miesiące, przez ten czas nikt jej nie odwiedził, nikt nie przyniósł ciepłego rosołku, pomarańczy lub czekolady. Dziewczyna pochodziła z domu dziecka, bidul opuściła kilka lat wcześniej, nie miała rodzeństwa, przyjaciół, dosłownie nikogo. Pracowała jako sprzątaczka, w pobliskim biurowcu, w czasie pobytu w szpitalu dowiedziała się również, iż umowa śmieciowa zostanie z nią rozwiązana, po powrocie z urlopu chorobowego. Żyć, nie umierać, prawda ?!
Często z nią rozmawiałem, próbowałem jakoś pocieszyć, często sam nie wierzyłem, iż jej życie może się zmienić na lepsze, przewrotny los chciał jednak, by to właśnie jej pobyt w szpitalu, odwrócił jej kartę szczęścia. Nie muszę Wam mówić, jakie racje żywnościowe są serwowane w polskich szpitalach... No więc nasza bidulka wpadła na pomysł, zwykły i prosty... Gdy już mogła stanąć na nogi, zaczęła pukać do każdych drzwi, pytając nawet na najwyższych szczeblach, gdyby tak mogła zacząć sprzedawać kanapki w szpitalu...
I wiecie co, każdy chciał jej pomóc, bo potrafiła prosić, szpital użyczył jej pomieszczenie kuchenne, pracownicy zrzucili się po parę złotych, na pierwsze produkty, dobry piekarz stwierdził iż będzie jej dostarczał świeże pieczywo, za które może mu zapłacić, dopiero, gdy jej się powiedzie w życiu... I tak to się zaczęło.
Po okresie kilku miesięcy, dziewczyna zaczęła również sprzedawać kanapki i sałatki w pobliskim biurowcu, a po kolejnych kilku miesiącach, obniżyła ceny, ponieważ zaczęło jej się powodzić w życiu. I tak już ponad rok, nasza pacjentka serwuje nam świeże kanapki i sałatki. A ja właśnie zaczynam dyżur, na zdjęciu zestaw za 6zł. #truestory
@psss: jakim cudem jej sie oplaca to sprzedawac za 6 zl? ja w biedrze kupilem dzis 2 bulki z chorizo, twarozek i maslanke za ponad 7 zl. taki zestaw bym bral za dyche z pocalowaniem reki.
@psss Chciałbym powiedzieć, że jeżeli chodzi o jedzenie to Polska jest najtańszym krajem w Europie i można się tu wyżywić za około 100zł miesiecznie.
Właśnie kończe taki miesiąc za 100zł. Musze powiedzieć, że ani razu nie byłem głodny-ba!-momentami byłem nawet przejedzeony, zapchany.
Nie zaliczam do jedzenia pica, co chyba oczywiste, bo jedzenie to jedzenia a picie to picie i na samą Cole wydałem koło 200zł(2 litry dziennie, czsami jescze wieczorem dokupowałem litrowa
@psss: kilka lat temu jakiś mireczek chwalił się, że został poznańskim królem kanapek i wyznał, że walił sanepid, behape i takie tam i jak się zrobiła jazda skasował konto.. Skasuj wpis, bo znajdzie się jakiś życzliwy i #!$%@? dziewczynie interes.
Jeżeli robi dobre kanapki, to zamiast 8 będzie sprzedawać 16, potem 30, potem zatrudni 4 bezrobotnych, którzy za nią będą biegać. Ona juz tylko te kanapki będzie przygotowywać. Po miesiącu powstanie firma, która zatrudniać będzie 100 ludzi i dostarczać kanapki dla całego miasta.
Zainspirowany tym wpisem, postanowiłem się podzielić historią, która wydarzyła się na moim oddziale chirurgii urazowej.
Ponad rok temu trafiła do nas pacjentka po wypadku samochodowym, spędziła u nas 2 miesiące, przez ten czas nikt jej nie odwiedził, nikt nie przyniósł ciepłego rosołku, pomarańczy lub czekolady.
Dziewczyna pochodziła z domu dziecka, bidul opuściła kilka lat wcześniej, nie miała rodzeństwa, przyjaciół, dosłownie nikogo.
Pracowała jako sprzątaczka, w pobliskim biurowcu, w czasie pobytu w szpitalu dowiedziała się również, iż umowa śmieciowa zostanie z nią rozwiązana, po powrocie z urlopu chorobowego.
Żyć, nie umierać, prawda ?!
Często z nią rozmawiałem, próbowałem jakoś pocieszyć, często sam nie wierzyłem, iż jej życie może się zmienić na lepsze, przewrotny los chciał jednak, by to właśnie jej pobyt w szpitalu, odwrócił jej kartę szczęścia.
Nie muszę Wam mówić, jakie racje żywnościowe są serwowane w polskich szpitalach...
No więc nasza bidulka wpadła na pomysł, zwykły i prosty...
Gdy już mogła stanąć na nogi, zaczęła pukać do każdych drzwi, pytając nawet na najwyższych szczeblach, gdyby tak mogła zacząć sprzedawać kanapki w szpitalu...
I wiecie co, każdy chciał jej pomóc, bo potrafiła prosić, szpital użyczył jej pomieszczenie kuchenne, pracownicy zrzucili się po parę złotych, na pierwsze produkty, dobry piekarz stwierdził iż będzie jej dostarczał świeże pieczywo, za które może mu zapłacić, dopiero, gdy jej się powiedzie w życiu... I tak to się zaczęło.
Po okresie kilku miesięcy, dziewczyna zaczęła również sprzedawać kanapki i sałatki w pobliskim biurowcu, a po kolejnych kilku miesiącach, obniżyła ceny, ponieważ zaczęło jej się powodzić w życiu.
I tak już ponad rok, nasza pacjentka serwuje nam świeże kanapki i sałatki.
A ja właśnie zaczynam dyżur, na zdjęciu zestaw za 6zł.
#truestory
@psss: dyrekcja szpitala sie zgodzila od tak? #takbylo
Właśnie kończe taki miesiąc za 100zł. Musze powiedzieć, że ani razu nie byłem głodny-ba!-momentami byłem nawet przejedzeony, zapchany.
Nie zaliczam do jedzenia pica, co chyba oczywiste, bo jedzenie to jedzenia a picie to picie i na samą Cole wydałem koło 200zł(2 litry dziennie, czsami jescze wieczorem dokupowałem litrowa
Skasuj wpis, bo znajdzie się jakiś życzliwy i #!$%@? dziewczynie interes.
też jestem ciekaw w jaki sposób ogarnia działalność i jest w stanie mieć tak niskie ceny
Komentarz usunięty przez moderatora