Pewnie gotowi jesteście pomyśleć, że ta sympatyczna starsza pani zachę... (@pod_sloncem_szatana)

Pewnie gotowi jesteście pomyśleć, że ta sympatyczna starsza pani zachęca towarzyszącego jej mężczyznę do degustacji serniczka wiedeńskiego – jeśli tak, to daliście się zwieść pozorom. Ta starsza pani, Ellie Ballantyne, opowiada właśnie komisarzowi Paddickowi, dlaczego razem z siostrą trzymają w piwnicy tytułową bestię (The Beast in the Cellar). Ten ponury horror z 1970 r. pozwoli nam wejrzeć w głąb angielskiej prowincji bez filtrów – nie zobaczymy tam ani zielonego Shire, ani wielkiej posiadłości z duchami rodem z gotyckiej powieści. To bardzo jałowa angielska prowincja, bez aury niesamowitości, co drogą paradoksu czyni ją niesamowitą. Na zewnątrz jest szaro i nie ma mgły, są nagie drzewa, w przedsionku chyba leży gumolit, drewno tu i ówdzie zdaje się toczyć kornik, przysiągłbym, że czuć trochę stęchlizną, jednocześnie nie brakuje rekwizytów z czasów świetności, jakaś porcelana, koraliki na szyi, szafa trzydrzwiowa, obrazy, no wiecie, takie różne bibeloty. Do czego zmierzam – tak, Polakowi, szczególnie takiemu, który widział Polskę sprzed paru dekad, przy pewnym (OK, znacznym) wysiłku wyobraźni domostwo, w którym mieszkają obie siostry, może się skojarzyć z domem własnej babci w Ciecierzycach czy innych Łupichach. Wiem, to śmiałe porównanie, ale zmierzam do tego, że widać w The Beast in the Cellar zmierzch Imperium Brytyjskiego. Co tu dużo mówić, złote czasy Navy Royal są już za bohaterami tej historii. I jeszcze ta piwnica z bestią w środku, zgroza.

Tak w ogóle to aktywność tej bestii jest mało zajmująca. A jak już się dowiadujemy, że bestia zabija tylko ludzi w mundurach, to już w ogóle jej morderstwa zaczynamy przyjmować ze wzruszeniem ramion. Najmroczniejsze są tutaj relacje rodzinne, tajemnica, którą skrywają siostry, zależności, fiksacje, a wszystko to z tymi bibelotami i gumolitem w tle. Coś w tym jest.

#film #horror #filmowyeskapizm