[D.....t]

To dla tych co myślą że każdy może wyzdrowieć, tylko wyjdź do ludzi, idź na terapię.

Zaburzenie osobowości unikającej (AvPD) stanowi poważne wyzwanie. Złożona interakcja predyspozycji genetycznych, mechanizmów neurobiologicznych, wczesnych doświadczeń rozwojowych i trwałych wzorców poznawczo-behawioralnych przyczynia się do przewlekłości i opornego charakteru AvPD.

U podstaw AvPD leży głęboko zakorzeniony lęk przed odrzuceniem, krytyką i negatywną oceną, który skłania jednostki do przyjmowania sztywnych i nieadaptacyjnych strategii radzenia sobie. Strategie te, opracowane jako reakcje adaptacyjne w latach kształtowania, z czasem stają się zakorzenione i odporne na zmiany. Co więcej, AvPD charakteryzuje się samonapędzającymi się cyklami unikania, izolacji i upośledzonego funkcjonowania społecznego, wzmacniając przekonanie jednostki o jej nieodłącznej nieadekwatności i postrzeganej potrzebie stosowania środków samoobrony.

AvPD często charakteryzuje się głęboko zakorzenionymi schematami i głęboko zakorzenionymi uprzedzeniami poznawczymi, które mogą być odporne na zmiany, czyniąc proces terapeutyczny długotrwałym i wymagającym.

Dodatkowo, współwystępowanie AvPD z innymi schorzeniami psychiatrycznymi, takimi jak zaburzenia lękowe i zaburzenia nastroju, dodatkowo komplikuje krajobraz leczenia. Zajęcie się współwystępującymi schorzeniami wymaga zniuansowanego i zintegrowanego podejścia, które może wymagać dłuższych okresów zaangażowania terapeutycznego, co sprawia, że całkowita remisja AvPD jest jeszcze trudniejsza.

Co więcej, na AvPD silnie wpływają czynniki neurobiologiczne, w tym zmiany w obszarach mózgu związanych z regulacją emocjonalną, wykrywaniem zagrożeń i poznaniem społecznym. Te neurobiologiczne podstawy przyczyniają się do przewlekłości AvPD i mogą utrudniać całkowite ustąpienie objawów, ponieważ stanowią nieodłączne ograniczenia zakresu, w jakim można modyfikować ścieżki i struktury neuronalne.

Chociaż poczyniono znaczne postępy w zrozumieniu i leczeniu AvPD, pozostaje ono złożonym i wieloaspektowym zaburzeniem, które opiera się prostym i szybkim metodom leczenia. Przewlekła i trwała natura AvPD, zakorzenione wzorce poznawczo-behawioralne, współwystępowanie z innymi schorzeniami psychiatrycznymi oraz neurobiologiczne podstawy wspólnie przyczyniają się do ogromnego wyzwania, jakim jest osiągnięcie pełnego i trwałego wyleczenia AvPD.


#mozg #psychiatria #psychologia #neurobiologia #przegryw #przegrywpo30tce #psychoterapia

[PrawaRenka]

@DoudouPetit: a z aspergerem to moze wystepowac?

[D.....t]

@PrawaRenka: To bardzo trudny temat https://neurodivergentinsights.com/misdiagnosis-monday/avoidant-personality-disorder-vs-autism

Jak dostrzec różnicę między zaburzeniem osobowości unikającej a autyzmem?

Biorąc pod uwagę wysoki stopień nakładania się, dostrzeżenie różnicy może być dość trudne. Oto kilka moich wskazówek dla klinicystów świadczących usługi i oceny:

* Podczas oceny pod kątem AvPD (lub jakiegokolwiek zaburzenia osobowości!) Autyzm powinien znajdować się na liście wykluczeń.

* Rozważ użycie rutynowych testów przesiewowych pod kątem autyzmu (takich jak AQ, CAT-Q i RAADS).

*

[D.....t]

@PrawaRenka:

* Skupić się na kryteriach B dla autyzmu (kryteria A dla autyzmu i AvPD będą się w dużej mierze pokrywać).

Kryterium B dla autyzmu odnosi się do kryteriów diagnostycznych określonych w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych (DSM-5), który jest powszechnie stosowany do diagnozowania zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD). Kryterium B koncentruje się na utrzymujących się deficytach w komunikacji społecznej i interakcjach społecznych obserwowanych u osób z autyzmem.

Aby spełnić