[ciemnienie]

Dziadkowie mają czas na siedzenie. Wychodzili, wybiegali i wyrobili już swoje. Milion razy zgieli się, by pole obrobić, wody ze studni przynieść, w piecu podłożyć. Dzieci urodzić, dom wybudować, ogrodzenie postawić. Natrudzili się, to mogliby nic nie robić, choć zazwyczaj rytm pracy w kościach im gra, to choć fasolę chcieliby połuskać, wystrugać coś dla wnuka, żeby po próżnicy nie siedzieć.

A jak już nic-nic robić się nie da, to patrzą. Obserwują, nasł#!$%@?ą i myślą. Przesiadują przy wejściu, cieszą się słońcem i dzwiękami życia. Bo są na progu śmierci, bliżej im tam, choć wciąż są tu. Niedługo przejdą granicę i będą wiedzieć to, co teraz przeczuwają. Bo czują dużo więcej, niż gdy młodzi byli.

Gdy wzrok i słuch nie ten, wyostrza się widzenie i słyszenie wewnętrzne. Gdy brak seksualnych żądz, energia nie szarpie ciałem. To czas na zajmowanie się znachorstwem. Bo w tradycji leczyli nie ci w sile wieku, lecz starcy. Nie było młodych szeptuch, wiedź czy molfarów. Młoda mogła co najwyżej wylizać urok z czoła własnego dziecka, ale nie leczyć ludzi.

Mediacyjność starców wynikała z bycia tuż przy granicy rozdzielającej świat żywych i umarłych. Tak więc bliskość śmierci dawała im zdolność kontaktu z sacrum. Do tego dochodziła mądrość starości i bogactwo życiowych doświadczeń. To oni rytualnie myli zmarłych i odprawiali ich w Zaświaty. To oni byli strażnikami rodzin i społeczności. Siedząc na najwyższej gałęzi drzewa rodzinnego spokojnie czekali na swoją kolej, by przenieść się na ten konar, którego wzrok żywych już nie dosięga.

Tekst: ©Olga Solarz #magialudowakarpat
Foto: Leopold Węgrzynowicz, Małżeństwo Staniców z Soli - Wojciech "Maryniak" i jego żona z wnukiem, 1928, z archiwum Muzeum Etnograficznego w Krakowie.
Za: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=580995733234412&id=100039719721902
#etnografia #etnologia #nauka #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu

[Laptoptelefon]

@ciemnienie: wiadomo kogo wiadomo czym ( ͡° ͜ʖ ͡°)