Na początek oświadczenie (TL:DR – robie przerwe na kilka dni od raportów) Miruny, dzisiaj sobie tak głęboko pomyślałem o sensowności dalszego prowadzenia tych raportów przez komentarz jednej bardzo mądrej mirabelki. Zainteresowanie nimi jest spore, niektórzy w nie wierzą niektórzy nie. Jednak w tym wszystkim nie chodzi mi o plusiki i atencje, tylko by pomóc/zachęcić inne osoby z zaburzeniami do odwiedzenia rzeczonego oddziału i leczenia się/wzięcia się za siebie.
Niektórzy jednak zaczęli to traktować jak serious buisness, #!$%@?ąc się że #!$%@? historie, że nieprawda itd. Napiszę tak – gówno mnie obchodzi Wasze zdanie. Opisuje zawsze prawdę, praktycznie wszystko to co mi się na oddziale przydarzyło. Nikogo nie zmuszam do czytania i plusowania – nie podoba się to nie czytaj/nie plusuj. Ja nie będę nadstawiał karku żeby jakimś randomom z wypoku cokolwiek udowadniać. Wyciągam do Was pomocną dłoń i próbuję uświadomić Wam jak wygląda terapia mająca na celu wyleczyć #!$%@?, ale nie, przecież nawiązywanie jakichkolwiek kontaktów międzyludzkich i pocałunek z laską w policzek to mit!!!111 Sam sporo ryzykuję ogólnie tymi raportami, bo jeśli ktoś ze środowiska szpitalnego się dowie to wylatuję na ryło. A na same raporty poświęcam bądź co bądź +/- godzinę dziennie, którą mógłbym spożytkować w inny sposòb.
Na razie więc zawieszam prowadzenie tego pamiętniczka. Jak mi wrócą chęci do pisania to wrócą, poza tym przerwa od wypoku na kilka dni dobrze mi zrobi... A pod spodem macie treść raportu z 13 dnia pobytu, na razie ostatni. Źle bym się czuł, gdybym zostawił tych kilkunastu czytelników z niczym. Enjoy.
Na początek przedkładam Wam sprawozdanie ze wczorajszego potajemnego spotkania towarzyskiego w pokoju grubego kudłacza. Po sprawdzeniach obecności w salach, każdy z poinformowanych „gości” zakradł się do pokoju grubego. Jakoś to skoordynowaliśmy w miarę schludnie, by wszyscy zamieszani w to przedsięwzięcie nie wyleźli w tym samym czasie. No i udało się zgrupować bez przypału.
Gruby miał 10 piw – wszystkie niestety marki Żubr, więc ja ostatecznie podziękowałem za nie. Kilka lat temu po Żubrze się zberzygałem u wujka na odwiedzinach i już więcej tego piwa do ust nie wezmę. Ogólnie impreza to jakaś niewiadomo jaka nie była, bo po pierwsze w pokoju grubego oraz jego współlokatora basisty było ciasno, a osób kilka przyszło. Po drugie, nie mogliśmy robić dużego hałasu, bo za ścianą mieliśmy pokoje innych pacjentów w tym liliputa emo, który ostatnio wyrósł na głównego #!$%@? oddziału (ja nic do niego nie mam, ale reszta mówi że coś z nim mocno nie teges).
Co robiliśmy na tej „imprezie”? Grubas puścił na laptoku „Straszny Film 3”, taką głupkowatą komedię, ale nikt nie oglądał to puścił muzykę z open fm. Było bardzo luźno, rozmawialiśmy sobie o życiu na oddziale, wymienialiśmy się anegdotami, trochę nawet o kwestiach religijnych pogadaliśmy. Asperger mocno zagadywał do szarej myszki, więc był trochę z boku. Z takich ciekawszych akcji, to: 1. Normik basista trochę się zagotował (wiecie, on ma problemy z nagłymi napadami #!$%@?), jak normik prześladowany w gimnazjum powiedział przy gadce o religii, że Bóg to mu może naskoczyć bo nie istnieje. Basista okazał się bardzo religijną osobą. Chwalił się, że całą Biblię raz przeczytał, ale przyznał że kościół to tuba PiSu i potępia jego doktrynę. Uważa, że ludzie powinni przeczytać sami Biblię i poznać prawdę o Bogu, a nie te same kazania które babciom serwują kecuny w niedzielę. 2. Zwróciłem raz uwagę Aspergerowi, żeby z nami pogadał, a nie tylko z mychą szepta sobie. On mnie boleśnie skontrował, żebym się nie odzywał bo sam się z rudą zaszywam w pokoju zamiast grać z nim w karty. Także odbitka totalna. 3. Gruby chwalił się nam, że pali zioło. Dlatego jutro wychodzi na przepustkę, bo już nie może wytrzymać bez jointa. Alternatywka się go wypytywała jak to jest palić itd. Sama przyznała, że na jednej imprezie koleżanka ją poczęstowała jakąś pigułą i się obudziła w szpitalu. Pd tamtej pory zaczęły się jej bulimiczne problemy. Spotkanie potrwało około 2 godzinki, obyło się bez przypału. Fajnie się było mocniej zintegrować z niektórymi, cieszę się że w końcu mam z kim normalnie pogadać. Dotąd przez te lata trzymałem swoje poglądy i myśli w sobie, bo matka gówno rozumie o życiu młodego człowieka.
W nocy nie mogłem coś spać przez stany drgawkowe. #!$%@?łem się i poszedłem do dyżurki po tabletkę uspokajającą. Pomogło, ale jakiś wkręcający sen miałem i dopiero o 9 się obudziłem. Na szczęście załapałem się na śniadanko, które w weekend wydawane było dłużej. Gimnastykę olałem, bo w weekend nie była obowiązkowa, zresztą zazwyczaj w weekendy każdy ma ją w dupie.
Po śniadaniu i sprawdzeniu internetów, udałem się do rudej. Czuła się już lepiej, choć niespokojny sen miała. Pytała się o imprezkę, opowiedziałem że było w porządku i nas nie nakryli. Dałem jej passy do swojego Netflixa, bo jak pewnie pamiętacie byliśmy umówieni na maraton pierwszego sezonu Daredevila. Ciotka ją próbowala namówić na przyjazd na przepustkę, ale wolała spędzić ten czas na oddziale, co mnie niezmiernie zdziwiło i ucieszyło.
Seans zaczęliśmy dopiero po obiedzie. Przed tym nic ciekawego się nie działo – pogadałem z Aspergerem, który sam w pokoju sortował swoje karty do Magica. Powiedział, że ma jutro wyjście na spacer z szarą mychą i się mocno denerwuje z tego powodu. Poklepałem go po plecach, powiedziałem że sobie poradzi i żeby był sobą. Uważam Aspergera za chyba najbliższego mi zioma na oddziale, więc szczerze trzymałem za niego kciuki.
Maraton Daredevila skończyliśmy na 6 odcinku, bo dla niej serial okazał się zbyt brutalny i już nie chciała oglądać. Powiedziała że jak chce to mi pożyczy tableta na noc i żebym sobie obejrzał sam do końca. Odmówiłem, odparłem że na telefonie sobie obejrzę później, a teraz porobimy co tam ona by chciała. Bąknęła niechętnie, że nic jej się nie chce i chętnie poszłaby w kimę. No i ostatecznie zwinęła się do siebie. Ach te kobity...
Do końca dnia nic się godnego odnotowania nie działo, wszystko w normie. Żeby nie było nudno to Wam opowiem co-nieco o tym lilipucie emo z kolczykiem w uchu, który dla wielu na tym oddziale jest dość enigmatyczny. Z nikim dłużej nie rozmawia, ale kontaktów sam w sobie nie unika. Na grupowych terapiach unika mówienia o sobie, wychodzi z niego obraz takiego nieśmiałego gościa, który coś w sobie dusi. Gruby kudłacz mówił wczoraj, że udało mu się z nim porozmawiać dłużej i domniemywa, że ma kompleks na punkcie swojego wzrostu i pewnie ma wyrobione przeświadczebie, że go z tego powodu każdy na starcie skreśla. Szkoda zioma trochę, może się otworzy z czasem.
No i tyle mirki, ogólnie to większości oddziału nie ma bo większość #!$%@?ła na przepustki. Także nie spodziewam się wielu ciekawości w niedzielę. Do następnego miruny.
@mirekzwirek8: A mnie nie obchodzi, b8 czy nie b8, fajnie piszesz. I gdziestam jest w tym cos glebszego. Ruszajacego, pobudzajacego myślenie. I chyba takich osob czytajacycg, jest z kilkadziesiąt, a nie kilkanaście!
Uuu szkoda, że robisz przerwę, bo super się czyta Twoje raporty. Myślę, że to mega fajne z Twojej strony, że zdecydowałeś się to opisywać. Sądzę, że dzięki Tobie, nieco zmieniłam perspektywę spoglądania na szpitale, w których leczy się ludzi z zaburzeniami psychicznymi. Z niecierpliwością czekam na więcej raportów.
@mirekzwirek8: szkoda że robisz przerwę, jestem chłop po 30lvl i jakoś 4 dni temu znalazłem te wpisy, przedwczoraj skończyłem bieżące i czekałem na kolejne. Świetnie ci to idzie Mirku, ten pomysł z dziennikarstwem to jak widać nie taki kompletnie od czapy jest. Swoją drogą jak ktoś już wspominał pisz te raporty tak czy siak, nawet jak nie chciałbyś ich więcej wysyłać. Mój kolega kiedyś pisał na FB takie krótkie anegdoty ze
@mirekzwirek8: Nie denerwuj się na mireczkow którzy piszą że bait, bo na tym portalu pewnie połowa wpisów o realnym życiu to bait, po prostu jesteśmy przeczuleni( ͡°͜ʖ͡°)
Jak najdzie cię ochota to pisz dalej, albo spisuj to sobie teraz, a opublikujesz ak wyjdziesz, tak czy siak tag mam w obserwowanych.
Skonczylem dzisiaj czytać cały dziennik. Bardzo fajnie, lekko się czyta. Szkoda, że kilka zfrustrowanych mend skłoniło autora do zaprzestania. Czytałem z zapartym tchem i do cholery nawet jakby to miałby być bait- to chciałbym czytać dalej!
@mirekzwirek8: nie rozumiem. Przestałem pisać tylko dlatego, że kilka osób oskarżyło cię p to, że to bait?? ( ͡°ʖ̯͡°) (jakby chodziło, o to, że ktoś cię "przyłapie", to skasowalbys poprzednie wpisy.) To nie część twojego zaburzenia, że dałeś nam coś fajnego, znalazłeś czytelników i nagle przestajesz pisać, żeby cię prosili i mówili jaka szkoda? Nie ma to na celu dowartościować cię? Mój komentarz nie ma
@mirekzwirek8 Fajnie się to czyta, dla mnie to taki powrót do przeszłości, bo sam byłem na oddziale dziennym na Sobieskiego (skierował mnie ten sam dr. Krężel, więc nie musisz udowadniać że to bait). Powiem szczerze, że było to jedyne miejsce, które naprawdę mi pomogło, a przyjaźnie które wtedy zawarłem trwają do teraz. Jeśli tylko mogę podzielić się jedną radą/uwagą to starajcie się nie robić tzw podgrup. U mnie niestety nastąpił podział na
Fajnie w końcu posłuchać posła przy władzy który nie jest pisowskim npc i nie serwuje nijakich pierdów byle nie wyjść poza oficjalny komunikatt partii. Cieszy równie ledwo skrywany ból dupy Mazurka ( ͡º͜ʖ͡º)
Na początek oświadczenie (TL:DR – robie przerwe na kilka dni od raportów)
Miruny, dzisiaj sobie tak głęboko pomyślałem o sensowności dalszego prowadzenia tych raportów przez komentarz jednej bardzo mądrej mirabelki. Zainteresowanie nimi jest spore, niektórzy w nie wierzą niektórzy nie. Jednak w tym wszystkim nie chodzi mi o plusiki i atencje, tylko by pomóc/zachęcić inne osoby z zaburzeniami do odwiedzenia rzeczonego oddziału i leczenia się/wzięcia się za siebie.
Niektórzy jednak zaczęli to traktować jak serious buisness, #!$%@?ąc się że #!$%@? historie, że nieprawda itd. Napiszę tak – gówno mnie obchodzi Wasze zdanie. Opisuje zawsze prawdę, praktycznie wszystko to co mi się na oddziale przydarzyło. Nikogo nie zmuszam do czytania i plusowania – nie podoba się to nie czytaj/nie plusuj. Ja nie będę nadstawiał karku żeby jakimś randomom z wypoku cokolwiek udowadniać. Wyciągam do Was pomocną dłoń i próbuję uświadomić Wam jak wygląda terapia mająca na celu wyleczyć #!$%@?, ale nie, przecież nawiązywanie jakichkolwiek kontaktów międzyludzkich i pocałunek z laską w policzek to mit!!!111 Sam sporo ryzykuję ogólnie tymi raportami, bo jeśli ktoś ze środowiska szpitalnego się dowie to wylatuję na ryło. A na same raporty poświęcam bądź co bądź +/- godzinę dziennie, którą mógłbym spożytkować w inny sposòb.
Na razie więc zawieszam prowadzenie tego pamiętniczka. Jak mi wrócą chęci do pisania to wrócą, poza tym przerwa od wypoku na kilka dni dobrze mi zrobi... A pod spodem macie treść raportu z 13 dnia pobytu, na razie ostatni. Źle bym się czuł, gdybym zostawił tych kilkunastu czytelników z niczym. Enjoy.
Na początek przedkładam Wam sprawozdanie ze wczorajszego potajemnego spotkania towarzyskiego w pokoju grubego kudłacza. Po sprawdzeniach obecności w salach, każdy z poinformowanych „gości” zakradł się do pokoju grubego. Jakoś to skoordynowaliśmy w miarę schludnie, by wszyscy zamieszani w to przedsięwzięcie nie wyleźli w tym samym czasie. No i udało się zgrupować bez przypału.
Gruby miał 10 piw – wszystkie niestety marki Żubr, więc ja ostatecznie podziękowałem za nie. Kilka lat temu po Żubrze się zberzygałem u wujka na odwiedzinach i już więcej tego piwa do ust nie wezmę. Ogólnie impreza to jakaś niewiadomo jaka nie była, bo po pierwsze w pokoju grubego oraz jego współlokatora basisty było ciasno, a osób kilka przyszło. Po drugie, nie mogliśmy robić dużego hałasu, bo za ścianą mieliśmy pokoje innych pacjentów w tym liliputa emo, który ostatnio wyrósł na głównego #!$%@? oddziału (ja nic do niego nie mam, ale reszta mówi że coś z nim mocno nie teges).
Co robiliśmy na tej „imprezie”? Grubas puścił na laptoku „Straszny Film 3”, taką głupkowatą komedię, ale nikt nie oglądał to puścił muzykę z open fm. Było bardzo luźno, rozmawialiśmy sobie o życiu na oddziale, wymienialiśmy się anegdotami, trochę nawet o kwestiach religijnych pogadaliśmy. Asperger mocno zagadywał do szarej myszki, więc był trochę z boku. Z takich ciekawszych akcji, to:
1. Normik basista trochę się zagotował (wiecie, on ma problemy z nagłymi napadami #!$%@?), jak normik prześladowany w gimnazjum powiedział przy gadce o religii, że Bóg to mu może naskoczyć bo nie istnieje. Basista okazał się bardzo religijną osobą. Chwalił się, że całą Biblię raz przeczytał, ale przyznał że kościół to tuba PiSu i potępia jego doktrynę. Uważa, że ludzie powinni przeczytać sami Biblię i poznać prawdę o Bogu, a nie te same kazania które babciom serwują kecuny w niedzielę.
2. Zwróciłem raz uwagę Aspergerowi, żeby z nami pogadał, a nie tylko z mychą szepta sobie. On mnie boleśnie skontrował, żebym się nie odzywał bo sam się z rudą zaszywam w pokoju zamiast grać z nim w karty. Także odbitka totalna.
3. Gruby chwalił się nam, że pali zioło. Dlatego jutro wychodzi na przepustkę, bo już nie może wytrzymać bez jointa. Alternatywka się go wypytywała jak to jest palić itd. Sama przyznała, że na jednej imprezie koleżanka ją poczęstowała jakąś pigułą i się obudziła w szpitalu. Pd tamtej pory zaczęły się jej bulimiczne problemy.
Spotkanie potrwało około 2 godzinki, obyło się bez przypału. Fajnie się było mocniej zintegrować z niektórymi, cieszę się że w końcu mam z kim normalnie pogadać. Dotąd przez te lata trzymałem swoje poglądy i myśli w sobie, bo matka gówno rozumie o życiu młodego człowieka.
W nocy nie mogłem coś spać przez stany drgawkowe. #!$%@?łem się i poszedłem do dyżurki po tabletkę uspokajającą. Pomogło, ale jakiś wkręcający sen miałem i dopiero o 9 się obudziłem. Na szczęście załapałem się na śniadanko, które w weekend wydawane było dłużej. Gimnastykę olałem, bo w weekend nie była obowiązkowa, zresztą zazwyczaj w weekendy każdy ma ją w dupie.
Po śniadaniu i sprawdzeniu internetów, udałem się do rudej. Czuła się już lepiej, choć niespokojny sen miała. Pytała się o imprezkę, opowiedziałem że było w porządku i nas nie nakryli. Dałem jej passy do swojego Netflixa, bo jak pewnie pamiętacie byliśmy umówieni na maraton pierwszego sezonu Daredevila. Ciotka ją próbowala namówić na przyjazd na przepustkę, ale wolała spędzić ten czas na oddziale, co mnie niezmiernie zdziwiło i ucieszyło.
Seans zaczęliśmy dopiero po obiedzie. Przed tym nic ciekawego się nie działo – pogadałem z Aspergerem, który sam w pokoju sortował swoje karty do Magica. Powiedział, że ma jutro wyjście na spacer z szarą mychą i się mocno denerwuje z tego powodu. Poklepałem go po plecach, powiedziałem że sobie poradzi i żeby był sobą. Uważam Aspergera za chyba najbliższego mi zioma na oddziale, więc szczerze trzymałem za niego kciuki.
Maraton Daredevila skończyliśmy na 6 odcinku, bo dla niej serial okazał się zbyt brutalny i już nie chciała oglądać. Powiedziała że jak chce to mi pożyczy tableta na noc i żebym sobie obejrzał sam do końca. Odmówiłem, odparłem że na telefonie sobie obejrzę później, a teraz porobimy co tam ona by chciała. Bąknęła niechętnie, że nic jej się nie chce i chętnie poszłaby w kimę. No i ostatecznie zwinęła się do siebie. Ach te kobity...
Do końca dnia nic się godnego odnotowania nie działo, wszystko w normie. Żeby nie było nudno to Wam opowiem co-nieco o tym lilipucie emo z kolczykiem w uchu, który dla wielu na tym oddziale jest dość enigmatyczny. Z nikim dłużej nie rozmawia, ale kontaktów sam w sobie nie unika. Na grupowych terapiach unika mówienia o sobie, wychodzi z niego obraz takiego nieśmiałego gościa, który coś w sobie dusi. Gruby kudłacz mówił wczoraj, że udało mu się z nim porozmawiać dłużej i domniemywa, że ma kompleks na punkcie swojego wzrostu i pewnie ma wyrobione przeświadczebie, że go z tego powodu każdy na starcie skreśla. Szkoda zioma trochę, może się otworzy z czasem.
No i tyle mirki, ogólnie to większości oddziału nie ma bo większość #!$%@?ła na przepustki. Także nie spodziewam się wielu ciekawości w niedzielę. Do następnego miruny.
#naoddzialenerwic #depresja #przegryw #zdrowie #psychika #fobiaspoleczna #nerwicalekowa #wychodzimyzprzegrywu
I chyba takich osob czytajacycg, jest z kilkadziesiąt, a nie kilkanaście!
ps: Powodzenia z Rudą :)
Komentarz usunięty przez autora
Ja już czekam na następne wpisy. :3
Jak najdzie cię ochota to pisz dalej, albo spisuj to sobie teraz, a opublikujesz ak wyjdziesz, tak czy siak tag mam w obserwowanych.
Powodzenia w walce ze #!$%@?!
To nie część twojego zaburzenia, że dałeś nam coś fajnego, znalazłeś czytelników i nagle przestajesz pisać, żeby cię prosili i mówili jaka szkoda? Nie ma to na celu dowartościować cię? Mój komentarz nie ma