20 lat temu zmarł Janusz Warmiński - aktor i reżyser oraz żołnierz.
Urodził się w 1922 roku, egzamin aktorski zdal mając 23 lata. Przez pierwsze lata swojej kariery związany był ze środowiskiem teatralnym w Poznaniu. Po 4 latach pracy w Poznaniu przeprowadził się do Łodzi, gdzie pomagał w początkach Teatru Nowego. Był jednym z kilku osób grupy założycieli tego teatru, między innymi wraz z Kazimierzem Dejmkiem - głównym założycielem. Rok później wyreżyserował pierwszą swoją sztukę. Gdy miał 30 lat przeniósł sie do Teatru Ateneum w swojej rodzinnej Warszawie. Objął stanowiska dyrektora tej placówki i przyczynił się do jego rozwoju. Jego osoba przyciągała znanych ówcześnie aktorów, co powodowało, że dla warszawiaków chodzenie do tego teatru stało się modne. Warmiński inspirował się i podglądał scenę w Niemczech i przemycał pomysły z zachodu kontynentu. Próbował zwabić widzów wystawiając najbardziej znane sztuki. W latach 70. rozpoczął cykl spektakli nawiązujących do historii Polski. Do końca życia pracował w teatrze. Rok przed śmiercią wystawił swoją ostatnią sztukę. Niektóre jego prace były emitowane w TV.
Podczas wojny należał do Armii Krajowej. Był plutonowym Grupy "Kampinos" podczas powstania warszawskiego. Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie.
Wystawił około 50 sztuk - najwięcej dla teatru w Warszawie oraz 8 spektakli dla TV. Osobiście zagrał w 17 sztukach.
Został uhonorowany następującymi tytułami: - Nagroda Państwowa II stopnia za sztukę pt. "Zwycięstwo" - 1951 r. - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia polski - 1952 r. - Order Odrodzenia Polski za dokonania kulturalne - 1954 r. - Krzyż Walecznych oraz Krzyż Partyzancki - za dokonania wojskowe - Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego oraz nagroda artystyczna miasta Warszawa za propagowanie patriotyzmu - 1966 r. - zwycięstwo w prestiżowym plebiscycie "Tygodnika Kulturalnego" za spektakl pt. Cena - 1971 r. - Medal 30-lecia Polski Ludowej za zasługi dla socjalizmu - 1974 r. - Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki I stopnia - 1975 r. - Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji oraz Nagroda tygodnika "Przyjaźń" za wystawienie sztuki pt. "Mewa" - 1978 r. - Order Sztandaru Pracy, Dyplom Ministerstwa Kultury ZSRR oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej za działalność artystyczną - 1979 r. - Medal Zasłużonego dla Kultury Narodowej - 1987 r. - Nagroda miasta Warszawy - 1988 r. - Nagroda Klubu Biznesmenów "Złota Karta" - 1993 r.
Urodził się w 1922 roku, egzamin aktorski zdal mając 23 lata. Przez pierwsze lata swojej kariery związany był ze środowiskiem teatralnym w Poznaniu. Po 4 latach pracy w Poznaniu przeprowadził się do Łodzi, gdzie pomagał w początkach Teatru Nowego. Był jednym z kilku osób grupy założycieli tego teatru, między innymi wraz z Kazimierzem Dejmkiem - głównym założycielem. Rok później wyreżyserował pierwszą swoją sztukę.
Gdy miał 30 lat przeniósł sie do Teatru Ateneum w swojej rodzinnej Warszawie. Objął stanowiska dyrektora tej placówki i przyczynił się do jego rozwoju. Jego osoba przyciągała znanych ówcześnie aktorów, co powodowało, że dla warszawiaków chodzenie do tego teatru stało się modne. Warmiński inspirował się i podglądał scenę w Niemczech i przemycał pomysły z zachodu kontynentu. Próbował zwabić widzów wystawiając najbardziej znane sztuki. W latach 70. rozpoczął cykl spektakli nawiązujących do historii Polski. Do końca życia pracował w teatrze. Rok przed śmiercią wystawił swoją ostatnią sztukę.
Niektóre jego prace były emitowane w TV.
Podczas wojny należał do Armii Krajowej. Był plutonowym Grupy "Kampinos" podczas powstania warszawskiego.
Został pochowany w grobie rodzinnym na Starych Powązkach w Warszawie.
Wystawił około 50 sztuk - najwięcej dla teatru w Warszawie oraz 8 spektakli dla TV.
Osobiście zagrał w 17 sztukach.
Został uhonorowany następującymi tytułami:
- Nagroda Państwowa II stopnia za sztukę pt. "Zwycięstwo" - 1951 r.
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia polski - 1952 r.
- Order Odrodzenia Polski za dokonania kulturalne - 1954 r.
- Krzyż Walecznych oraz Krzyż Partyzancki - za dokonania wojskowe
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego oraz nagroda artystyczna miasta Warszawa za propagowanie patriotyzmu - 1966 r.
- zwycięstwo w prestiżowym plebiscycie "Tygodnika Kulturalnego" za spektakl pt. Cena - 1971 r.
- Medal 30-lecia Polski Ludowej za zasługi dla socjalizmu - 1974 r.
- Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki I stopnia - 1975 r.
- Nagroda Komitetu ds. Polskiego Radia i Telewizji oraz Nagroda tygodnika "Przyjaźń" za wystawienie sztuki pt. "Mewa" - 1978 r.
- Order Sztandaru Pracy, Dyplom Ministerstwa Kultury ZSRR oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej za działalność artystyczną - 1979 r.
- Medal Zasłużonego dla Kultury Narodowej - 1987 r.
- Nagroda miasta Warszawy - 1988 r.
- Nagroda Klubu Biznesmenów "Złota Karta" - 1993 r.
#teatr #polska #pamietajohistorii
źródło: comment_g2v93Zsg6wZupgQwrbmXMriV57cqf00w.jpg
Pobierz