Niebo było piękne tej nocy. Nieliczne chmury sunęły powoli pchane zachodnim wiatrem od czasu do czasu zasłaniając połacie nieba usiane jasnymi, migotliwymi punktami. Okrągła tarcza księżyca rzucała nań srebrzyste światło nadając im osobliwego wyglądu.

W ostatniej chwili Matt zobaczył jak obcy sięga do niewielkiej sakiewki uwieszonej u jego prawego boku. Początkowo myślał, że to sakiewka na monety jednak inna była jej zawartość. Światło niewielkiej lampy odbiło się od drobnego proszku, który wysypywał się spomiędzy palców zaciśniętej dłoni bandyty. Wyrzucił ku nim rękę otwierając dłoń i setki drobinek pomknęło ku nim.

Matt obserwował to jakby w zwolnionym tempie. Wiedział, że

Wiatr przybrał na sile. Ciemne morze niskiej trawy zafalowało.

Trzech jeźdźców mknęło ku mężczyznom stawiającym opór. Jeden wysforował się na przód i skierował się ku Aaronowi. Popędzał konia #!$%@?ąc jednoręcznym toporem. Drugą dłoń zaciskał na lejcach. Wbił pięty w boki konia zmuszając go do przekroczenia granic i przyspieszenia. Nie miał zamiaru dawać przeciwnikowi sposobności do jakiejkolwiek obrony[...]

Chłodny nocny wiatr mierzwił długie włosy i brodę Matta wpatrzonego w migoczące jasne punkty. Zacisnął mocniej lewą dłoń na łęczysku swego długiego łuku. Tuzin lotek wystawało znad jego prawego ramienia. Prawą dłonią upewnił się, że wciąż ma przypięte do pasa dwie pochwy z długimi nożami o szerokich klingach. Nie wątpił w swe umiejętności strzeleckie, ale nigdy nie zaszkodzi mieć jakąś alternatywę[...]

Historia Aarona brzmiała nieprawdopodobnie. Matthew poczuł swoistą ulgę dowiedziawszy się, że nie jest jedyny, że istnieją ludzie jemu podobni. Współczuł im oczywiście bo sam dobrze wiedział przez co niejednokrotnie musieli przejść. Cieszył się jednak, że istnieje miejsce gdzie nie jest wyrzutkiem, odmieńcem, gdzie mógłby zamieszkać. Nie mógł jednak dać wiary temu co usłyszał, było to zbyt nieprawdopodobne. Historia o wielu Wichrach Śmierci na przestrzeni lat o których