Nacjonaliści są wrogami własnej ojczyzny. Gubią tę ojczyznę w przeświadczeniu, że jej służą, że pracują dla wielkości. Płuczą sobie szerokie gardło pustymi frazesami i bełkotem, a życie przechodzi nad ich krzykiem do porządku dziennego i naród płaci gorzko i krwawo za ich błędy. Nie ma na nich sposobu w aptece. Przyjdzie chwila, kiedy naród się ocknie i zrozumie. Ale że chwili tego ocknienia przewidzieć nie można, tedy serca patriotów i obywateli drżą

Dystynkcja wydaje się kwestią estetyki i kultury, ale tak naprawdę chodzi w niej o władzę – o czym często zapominają osoby, które próbują zastosować teorię francuskiego socjologa do współczesnych politycznych problemów. Na przykład Bartosz Kuźniarz stwierdza, że to właśnie „palące poczucie wstydu wynikające z tego, że wpisane w czyjąś tożsamość poczucie smaku długo było przez innych postrzegane jako śmieszne” dostarcza paliwa „dobrej zmianie”. Jednak jako rozwiązanie proponuje „dyfuzję habitusów”,

Kapitał Karola Marksa jest dziełem, które każdy – niezależnie od poglądów politycznych czy zainteresowań – zna choćby z nazwy. Jednak, jak to zwykle bywa z przedmiotami kultu, są one petryfikowane przez uświęcenie. Do tego stopnia, że już mało kto tę książkę czyta, czy w ogóle orientuje się w jej zawartości. Klisze i płytkie interpretacje obrastają ją grubymi warstwami, nie pozwalającymi nawet jej otworzyć, a co

Platforma i Nowoczesna w swoim samorządowym manifeście programowym proponują rewolucję w finansach publicznych, która doprowadziłaby do eksplozji nierówności terytorialnych w Polsce i drastycznie uszczupliłaby dochody niezamożnych gmin. Co gorsza, nie wspierają swych postulatów nawet jedną liczbą.

Funkcjonowanie “Faszyn from…” i innych walczących z obciachem fanpejdży opiera się na założeniu „naturalności gustu”. Zgodnie z nim świadomość reguł mody jest wspólna wszystkim ludziom, niezależnie od statusu socjoekonomicznego i od każdego można oczekiwać ich przestrzegania. Winą za łamanie reguł piętnujący obarczają lenistwo, niższą inteligencję czy brak wstydu łamiących, dając tym wyraz zwykłemu klasizmowi – czy też „klasizmowi 2.0”

Podatek od dochodów z pracy rośnie w Polsce od siedmiu lat. Znacznie odbiegamy od reszty państw OECD, bo w całej grupie notuje się spadek od trzech lat – wynika z raportu „Taxing Wages 2017” opublikowanego przez OECD. Obciążenia podatkowe w Polsce są na poziomie zbliżonym do średniej dla państw grupy – łączna danina z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne, jaką