Kacper Pitala z kolejnymi ciekawostkami o kosmosie.

Nie wierzę, że jeszcze nigdy nikt nie wykopał dr Jacka Czakańskiego. Fizyka gawędziarza z ogromną i szeroką wiedzą specjalizującego się w astronomii. Tutaj o czarnych dziurach.

Ciekawostki na temat naszej galaktyki i czarnej dziury w jej środku. (reklama od 5:45 do 6:40)

Pochodzenie czarnych dziur jest jedną z największych nieodgadnionych tajemnic naszego świata. Naukowcy z Obserwatorium A

"Idea, że jest to hipoteza, którą można przetestować obserwacyjnie, jest dla mnie naprawdę ekscytująca, pomijając fakt, że sugeruje to, że natura prawdopodobnie tworzy czarne dziury od najwcześniejszych czasów na wiele sposobów". [ENG]

NASA udostępniła symulację, na której widać co stanie się z człowiekiem lub przedmiotem, który wpadnie do czarnej dziury, na nagraniu można zobaczyć tzw. proces spaghettizacji, który polega na rozciągnięciu oraz ściśnięciu ciała w podłużny kształt, KONIECZNIE WŁĄCZ NAPISY

Astrofizyk z Centrum Lotów Kosmicznych Goddarda postanowił stworzyć dwie wizualizację. Na jednej z nich kamera/astronauta zbliża się do horyzontu zdarzeń, przelatuje w jego pobliżu i zaczyna się od niego oddalać. Na drugiej wizualizacji ta sama kamera/astronauta nie ma już tyle szczęścia...

Czy czas może się skończyć? a także inne ciekawostki ze świata fizyki.

Aby zbadać zasadność dwóch modeli, międzynarodowy zespół symulował komputerowo dżety przewidywane przez modele dla supermasywnej czarnej dziury w centrum galaktyki M87, gigantycznej galaktyki w gwiazdozbiorze Panny. Następnie porównano wyniki z rzeczywistymi obserwacjami dżetu w M87...

Nowy obraz z Teleskopu Horyzontu Zdarzeń ukazuje silne i zorganizowane pola magnetyczne biegnące po spiralach od brzegu supermasywnej czarnej dziury Sagittarius A*. Po raz pierwszy zobaczono je w świetle spolaryzowanym. Wyniki badań opublikowano w “The Astrophysical Journal Letters”.

Maciej Dunajski jest profesorem fizyki matematycznej na Uniwersytecie Cambridge i Fellowem Clare College w Cambridge. Tematy jakie zostały poruszony w wywiadzie to: czarne dziury, znaczenie matematyki we wszechświecie, współpraca z Hawkingiem

Możliwość połączenia się supermasywnych czarnych dziur to zjawisko przewidywane teoretycznie, ale nigdy nie zaobserwowane. Badania czarnych dziur – jedynej pary, którą udało się zobrazować tak dokładnie, że widać obie czarne dziury – pozwolą na opisanie, dlaczego do ich łączenia dochodzi tak rzadko.

W kwietniu 2019 roku ludzkość mogła po raz pierwszy w dziejach ujrzeć oblicze czarnej dziury. Pięć lat po tamtym sukcesie astronomowie opublikowali uaktualnioną wersję obrazu M87, uzupełnioną o świeże dane, uzyskane dzięki rozwinięciu sieci EHT.

Znany jako dźwięk "ćwierkania" sygnał powstaje w wyniku emisji fal grawitacyjnych o rosnącej częstotliwości podczas łączenia się dwóch czarnych dziur.

Czarna dziura to jeden wielki paradoks. Niby nie ma prawa promieniować (bo jest czarną dziurą), a promieniuje. Niby musi być wieczna i wszystko pożerać, a nie pożera, nawet "chudnie" i "umiera". Nawet nie jest czarna.

Nic, nawet bezmasowy foton, kwant światła, nie może opuścić studni grawitacyjnej za horyzontem czarnej dziury. A jednak czarna dziura emituje promieniowanie. Może nawet skurczyć się i wyparować. Jak to możliwe, skoro materia wpada do niej z biletem w jedną stronę?

Obserwowana przez nas na co dzień czasoprzestrzeń wydaje się bardzo prosta. Istniejemy w przestrzeni trójwymiarowej, która nierozerwalnie połączona jest też z