Wszystko

Najnowsze

Archiwum

Werdandi
  • 10
#antynatalizm #cioran #cytaty

Prokreować to kochać plagę i pragnąć, by trwała i srożyła się coraz bardziej. Rację mieli antyczni filozofowie utożsamiający ogień z zasadą wszechświata i pożądaniem. Albowiem pożądanie pali, pożera, unicestwia; jest zarazem motorem i niszczycielem bytów żywych, a jednocześnie czymś mrocznym, piekielnym z samej swej istoty.

Autor: Emil Cioran, Zły demiurg
Werdandi - #antynatalizm #cioran #cytaty Prokreować to kochać plagę i pragnąć, by...

źródło: comment_St7LDvu3zhdPB4BzHPsgTbzBdI36w93l.jpg

Pobierz
  • 1
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
Werdandi
  • 18
#antynatalizm #filozofia #cioran

Jeśli prawdą jest, że poprzez śmierć stajemy się tym, czym byliśmy przed narodzinami, to czy nie lepiej było trzymać się stanu czystej możliwości niż ruszać się z niego? Co dobrego w tym utrudnieniu, skoro można było pozostać na zawsze w niezrealizowanej pełni?

Emil Cioran, De l’inconvénient d’être né
Werdandi - #antynatalizm #filozofia #cioran Jeśli prawdą jest, że poprzez śmierć ...

źródło: comment_UMBO7WoLYDa2cVc5emWsxcyQtvNqEepG.jpg

Pobierz
  • 2
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
blekitny_orzel
  • 0
wtedy odnajduje się też wyjątkową ulgę, a całe cierpienie wydaje się niczym :)


@neilran: Gdy jest się dumnym z cierpienia? No w pewnym sensie chyba. Ale to w żaden sposób nie neguje cierpienia, co najwyżej niesie jakąś sztuczną pociechę dla umysłu pragnącego unicestwienia.
  • Odpowiedz
n.....n
n.....n
  • 0
@blekitny_orzel: ukojenie z bliskości Chrystusa, z poczucia sensu, dążenia do jedności z Bogiem. Ciężko mi to oddać.
Dla osoby nie wierzącej w chrześcijaństwo, to sztuczna pociecha, ale dla mnie nie :)
Nie mam na myśli stałego uniesienia, to zwykle chwila pociechy u mistyków.
U kogoś takiego jak ja, to tylko pojedyncze doświadczenia. Bo nawet cierpienie nie jest dla mnie permanentne (długo zmagałem się z depresją, ale ustąpiła, bez leczenia).

Nie
  • Odpowiedz
n.....z
n.....z
  • 14
Ja za młodu byłam fanką Ciorana, ale z wiekiem stwierdzam, że Artur bardziej daje radę - więcej w nim było mimowolnej rezygnacji, statycznego cynizmu niż wionącej pustką i żalem nienawiści do świata jak u Emila. Cioran bardziej brzydził się życia i ludzi, Schopenhauer dostrzegał jego obiektywną marność. Ale obu szanuję w opór.
#cioran #schopenhauer #filozofia

Który z wielkich filozofów bardziej skłaniałby Cię do walnięcia samobója?

  • Emil Cioran 48.8% (20)
  • Artur Schopenhauer 51.2% (21)

Oddanych głosów: 41

  • 3
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
Werdandi
  • 3
@ninakraviz: Hmm sercem bliżej mi raczej do stonowanego Artura, aczkolwiek wydaje się, że dopiero Cioran wyprowadził filozofię Artura do pełnego wglądu, do skrajności, do rozpaczy. W Cioranie jest więcej życia, namiętności, emocji tak trochę paradoksalnie względem jego dekadencji. Przyjmując poglądy tych panów ciężko mi wyłuskać z siebie tyle żaru co Cioran, raczej schnę jak Schopek dystansując się od emocji a wydaje mi się, że trzymając się tych emocji czuły człowiek
  • Odpowiedz
Werdandi
  • 2
@ninakraviz: a tak wracając do pytania z ankiety "KTÓRY Z WIELKICH FILOZOFÓW BARDZIEJ SKŁANIAŁBY CIĘ DO WALNIĘCIA SAMOBÓJA?" to zdecydowanie Artur, Mainländer jego uczeń zresztą samobója strzelił po wydaniu swojego traktatu filozoficznego. W Cioranie było zdecydowanie więcej życia.

Myśl, że mamy się zabić, robi nam dobrze.
~Emil Cioran
  • Odpowiedz
blekitny_orzel
  • 0
@lukaszmarynczak: oj nie no, mi jest bardzo miło że go użyłeś :)

Co do samej śmierci - moim zdaniem wielu ludzi nie lubi o niej dyskutować bo jest dla nich pojęciem tak samo abstrakcyjnym jak nieskończoność wszechświata chociażby.


@lukaszmarynczak: Nie sądzę. W życiu każdego z nas śmierć jest konkretnością. Ludzie mogą udawać, że się nie interesują ale interesują się, wierz mi.
  • Odpowiedz
kontrowersje
  • 1
@blekitny_orzel: oczywiście, każda czująca istota odczuwa popęd do życia i przeżycia - próba przerwania biegu powoduje niechybnie zwątpienie w sensowność tej siły natury - myślę jednak, że tylko człowiek jest w stanie odnaleźć w takiej kaźni sens
  • Odpowiedz
kontrowersje
  • 1
@blekitny_orzel: należy się tylko cieszyć, że człowiek w swej uważności słyszy innych, tym bardziej jeśli potrafi zareagować zaciekawieniem na docierające poglądy sprzeczne z jego własnymi - prowadzi to do zdystansowania się do własnego ego, zakwestionowanis zastanego stanu i być może zrewolucjonizowania subiektywnie odczuwanej rzeczywistości
  • Odpowiedz
kontrowersje
  • 1
@blekitny_orzel: dobrze, że o tym mówisz, artykułowanie własnych poglądów to pierwszy krok do ich porównywania z innymi, przy czym może przerodzić się to do dalszej mierze do zwątpienia w ich stałość i siłę doprowadzając do wejście na ścieżkę niewiedzy typu "wiem, że nic nie wiem"

a tao czy buddyzm to tylko wyswiechtane wyrazy wpychające zbiór pewnych poglądów do jednej szufladki - nie przywierałbym do tego, bo może przerodzić się to
  • Odpowiedz
blekitny_orzel
  • 3
@kontrowersje: w sensie? Bo ja to rozumiem tak, że jesteś sceptykiem wobec wszystkich koncepcji religijnych/filozoficznych/swiatopoglądowych i szukasz tam pewnego wytchnienie egzystencjalnego a tymczasem zostajesz w takiej sytuacji dziecka we mgle przez co niepokój znacząco wzrasta.
  • Odpowiedz
blekitny_orzel
  • 1
@neilran: Niewykluczone, że tu masz trochę racji, w tym że to właśnie religia jest taką nauką właściwego życia. Sam jestem trochę ciekawym wydaje mi się przypadkiem pod tym względem bo zawsze chciałem wyznawać jakąś religię ale nigdy się na żadną nie zdecydowałem. Więcej, jestem zasadniczo ateistą ale uważam się za człowieka religijnego i nie wstydzę się tego.
  • Odpowiedz
blekitny_orzel
  • 2
Znałem tego człowieka bardzo krótko. Siedziałem w nim że tak powiem "w ławce" na uniwerku kiedy wróciłem po pobycie w psychiatryku. Nic w sumie o nim nie pamiętam, ale dogadywaliśmy się. Ja wtedy trochę podświadomie już wiedziałem, że studiów nie skończę i traktowałem wszystko na wpół poważnie. Raz na zajęciach laska jakoś w moim wieku zadała nam jakiś tekst do przeczytania i tak sobie z nudów polazłem do naszej nowej biblioteki (UG
  • 1
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
pitrek136
  • 8
Najdziwniejszą cechą ludzi cierpiących jest ich przeświadczenie o absolutności

ich cierpienia każące im wierzyć, że posiedli na nie monopol. Mam wrażenie, że tylko

ja cierpię, że całe cierpienie tego świata skupiło się we mnie, że tylko ja mam prawo

do cierpienia, choć zdaję sobie sprawę, że są cierpienia okropniejsze, że człowiek

może umierać, bo ciało odpada zeń kawałkami i rozsypywać się w proch pod własnym

spojrzeniem, przy pełni świadomości stając się
pitrek136 - > Najdziwniejszą cechą ludzi cierpiących jest ich przeświadczenie o absol...

źródło: comment_0LTup0rc4GXqzGLmj1AEYvAK4nfOesyE.jpg

Pobierz
  • 4
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

Powiązane tagi