Wspomnienia z obozu Stutthof (Sztutowo)

Witajcie. Po przeczytaniu wykopu "Pamiętnik 16-latki z Obozu na Majdanku", obiecałam że udostępnię WSPOMNIENIA członka rodziny dotyczący zatrzymania, pobytu aż do wyswobodzenia przez Armię Czerwoną w Stutthofie (Sztutowo).

Witajcie. 

Po przeczytaniu wykopu "Pamiętnik 16-latki z Obozu na Majdanku", obiecałam że udostępnię WSPOMNIENIA członka rodziny dotyczący zatrzymania, pobytu aż do wyswobodzenia przez Armię Czerwoną w Stutthofie (Sztutowo).

Pamiętnik jest napisany dość surowo, brak w nim emocji napisany był na chłodno, jedynie w końcówce znajdziecie rozbłysk emocji. Dziadek przez większą część życia nie mówił o obozie, nie chciał, zablokował się. Jednak przed nadejściem etapu w życiu kiedy choroby zaczęły się ukazywać - wspomnienia  popłynęły. Katharsis musiało kiedyś nadejść. Wówczas podczas wspólnych chwil kiedy opowiadał, wszyscy mieliśmy wilgotne oczy.  Trzecie, czwarte pokolenia z upływem czasu nie będą już bezpośrednimi słuchaczami opowieści, ostatni świadkowie już odchodzą.

Zdjęcie z szablą. Widzicie dziadka w wieku ok. 18 lat w mundurze 13 Pułk Ułanów Wileńskich  z odznaczeniami. Niedawno je rozgryzałam, jeden to Państwowa Odznaka Sportowa (POS), na rękawie to Odznaka Celowniczego Karabinu Maszynowego, trzeciej nie zidentyfikowałam.

Na drugim zdjęciu leży po lewej (z pradziadem Władysławem jego teściem). Obu mam opisanych w drzewie genealogicznym, z aktami urodzeń i zgonów. Dziadek ma korzenie szlacheckie, pradziadek z kolei miał ojca służącego, sam uprawiał ziemie, ponoć również owce). Oboje z nich mają doświadczenie wojskowe (pradziad był na wojnie rosyjsko-japońskiej). Wiem o nich całkiem sporo - taki punkt honoru sobie obrałam i do tego ciągle dążę :)

PS. Dziadek to był ciekawy gość, w wieku 70 kilku lat podczas wycieczki rowerowej ścigał się ze mną  na rowerze, na 80-tkę, kupił sobie wielką plazmę i komórkę. Zawsze był do przodu z nowinkami technicznymi i z tym co się buduje w mieście. Gadżeciarz z otwartym umysłem, radio, poranna gazeta i TV to była podstawa, najświeższe informacje wiodły prym. Żył 99 lat.

   

Numeracja i sposób oznaczania więźniów w obozie Stutthof

[wykopowa_ona]

Byłam tam jakoś 2 tyg temu. Tuż przed obozem stoi piękna willa komendanta... To aż nie do pojęcia, że ja wchodziłam przez bramę obozu z własnej woli i w każdym momencie mogłam wyjsc, a kilkadziesiąt lat temu ludzie byli zamykani tam pod przymusem i nigdy nie wyszli stamtąd przez te brame jako wolni ludzie.

[PowerfulTransistor]

@wykopowa_ona: Nie mamy tak źle. Warto jednak pamiętać o tym co się działo bo historię dzisiaj piszą nam na nowo...

[robo81]

Moj dziadek byl w Sztutowie do wyzwolenia obozu.

[cyberyna]

@robo81: czyli razem z moim byli świadkami wyzwolenia

[radzikk]

@jaryba: mój pradziadek nie dożył wyzwolenia. Z baz danych muzeum dowiedzieliśmy się, że pół roku przed wyzwoleniem obozu przebywał w szpitalu i prawdopodobnie tam zmarł. Spalony został na stosie poza obozem w lesie.

Babcia opowiadała mi jeszcze jedną historię... Kilkanaście lat po wojnie pracowała w administracji sklepu czy czegoś tam (już nie pamiętam co to dokładnie było jak opowiadała). Pewnego dnia przyszedł mężczyzna i trafił do jej biura czy tam

[appo_bjornstatd]

@cyberyna: polecam w temacie Stutthofu genialny cykl reportaży Sztutowo/Stutthof. Gdzieś pomiędzy plażą a obozem. Najlepszy wg mnie to reportaż pt. Sprzątając śmierć o pracy sprzątaczki w byłym krematorium obozowym. Niestety, książka ta już nie ma dodruku i dostępna jest tylko w poznańskich bibliotekach akademickich, a na pewno na wydziale historycznym UAM. Niezwykle ciekawe spojrzenie na Obóz dzisiaj.

Mamy bogatą ofertę. Wszystkie pokoje z łazienką, czajnikiem i szklankami. Telewizor można

[cyberyna]

@appo_bjornstatd: Jesli czas pozwoli to poszukam!

[Bambamdilla]

Mam w rodzinie jedno wspomnienie ze Stutthoffu, wklejam je tutaj.
Ojciec mojej babci pewnego razu wracając z pracy w porcie w Gdyni dostał od majstra bochenek białego chleba. Zauważył go z tym bochenkiem strażnik, który po wykrzyczeniu „Nie będziesz jadł niemieckiego chleba, ty polska świnio!”, wysłał mojego pradziadka do obozu koncentracyjnego Stutthof. Wyżywienie w obozie było oczywiście dużo gorsze, niż „na wolności”, na dodatek porcje liczone były tak, by przeciętny więzień przeżył

[H.....d]

@cyberyna: Byliście kiedyś z dziadkiem w muzeum w Sztutowie? Przekazałaś jego wspomnienia do muzeum?

Byłem tam przy okazji wakacyjnego wyjazdu nad morze parę lat temu. Wszystkich wstrząsnęła wizyta w obozie. Kupiłem tam te dwie książki ze wspomnieniami więźniów.

[real_dandy]

@Hrabia_Serek_von_Hochland niestety na filmwebie nie ma i mnie też to dziwiło. Nie dokument, ale świetnie zrobiony film fabularny. Bardzo wzruszający. Widziałem kiedyś w liceum, nauczyciel miał od jakiegoś znajomego z Litwy i sam mówił że w Polsce trudno o ten film, a napisy sam tłumaczył bo znał litewski. Na torrentach też nie ma i nie wiem skąd wziąć. Ale warto obejrzeć.

[H.....d]

@real_dandy: Chętnie bym zobaczył. Jakbyś zdobył to się odezwij. Akurat książka w porównaniu do tej po lewej była bardzo z dystansem i humorystyczna. ;)

[cyberyna]

Wołam zainteresowanych tematem:
@gringo_kot
@DonPietro
@

[mariollo_cabaretti]

@cyberyna: Stokrotne dzięki!

[cyberyna]

@mariollo_cabaretti: @gringo_kot: @AntyNormickiPolaczekCwaniaczek: Trochę czasu mi to zajęło bo sama musiałam do tego dojrzeć. Ale zamiast leżeć w szufladzie może się komuś te wspomnienia przysłużą.

[j.....6]

Moja babcia (jeszcze jako dziecko) uciekła ze Sztutowa wraz z mamą i małym bratem.

[siepan]

Mój dziadek był nauczycielem, prowadził tajne nauczanie. Ktoś na niego zakablował i z Płocka trafił do Stutthof.

Dziadek był także muzykiem, grał na skrzypcach, zajmował się lutnictwem. Jak go przywieźli do obozu to trochę nagiął i powiedział, że jest cieślą (fakt faktem w drewnie umiał robić). Do tego znał bardzo dobrze niemiecki, więc jako "wykwalifikowany" trafił do pracy w stolarni. Dzięki temu przeżył (ci co pracowali na zewnątrz umierali z zimna i

[cyberyna]

@siepan: Tak sądziłam że po wpisie odezwą się wnukowie i wnuczki ludzi, którzy przeżyli podobne piekło. Myślę, że warto żebyś sobie tą historię spisał i zostawić następnym pokoleniom. Będzie to jak kapsuła czasu.

[Butelczynski]

Wielkie dzieki za podzielenie sie tymi wspomnieniami.Moj dziadek spedzil wojne w Niemczech,najpierw w Stalagu ( byl zolnierzem we Wrzesniu 39),potem na robotach u jakiegos niemca na gospodarce.Niestety dziadek zmarl zanim wydobylem z niego wiecej szczegolow a nie lubil tych wspomnien i nie dzieli sie nimi chetnie.

Jeszcze raz-dzieki wielkie.

[Arw165]

Odwiedzaliśmy ten obóz na wycieczce w pierwszej klasie liceum. I niestety nie pamiętam z tamtej wizyty nic poza jedną rzeczą: w gablotach znajdowały się prochy z krematorium z fragmentami ludzkich kości. Trochę mnie to wtedy zaszokowało (pewnie dlatego do tej pory to pamiętam) i miałam mieszane odczucia. Okulary, podeszwy - ok, ale bardzo mnie zastanawiało, dlaczego nie pochowano tych szczątków i czy wystawianie ich na widok publiczny było/jest w dobrym guście.

[jaryba]

@Arw165: Prochy są umieszczone w relikwiarzu, który znajduje się w pomniku, a sam pomnik jest też kurhanem w którym są prochy i szczątki pomordowanych. Okulary, pozostałości obuwia i inne pamiątki związane z więźniami są częścią ekspozycji i umieszczone są w barakach.

[D.....r]

@Arw165: Ja pamiętam głównie specyficzny zapach w barakach. Nie wiem czy było to coś do "zakonserwowania" eksponatów czy wilgoć w murach, ale przytłaczało.

[S.....S]

Smutne i przerażające miejsce, nie powiem, że warte odwiedzenia, bo to nie przystoi, ale trzeba zobaczyć, by uświadomić sobie do czego zdolni byli wykształceni, dobrze odżywieni i wierzący w partię/rzeszę Niemcy i to wcale nie tak dawno temu.

Brakuje mi natomiast jasnego określenia zaraz przy wejściu że to NIEMIECKI obóz zagłady, po ostatnich próbach rewizji historii należałoby podjąć dość stanowcze kroki mówiące do kogo należą te zabudowy i kto tam urzędował -