[podmaks]

#polityka #tusk

[Maceto]

@podmaks: a wklej całą wypowiedź ( ͡° ͜ʖ ͡°)

[thorgoth]

@podmaks: co tu się nie zgadza? Jeden z najbardziej trafnych i błyskotliwych opisów polskości

[nietak7]

@podmaks: to w ramach tej akcji? :)

[podmaks]

@nietak7 dokładnie;)

[Bujak]

@podmaks:

Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę; Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy”.

te słowa należy przypominać i należy je zrozumieć

[B.....h]

@podmaks: trudno się z tą wypowiedzią nie zgodzić

[sztynksiareczka]

@podmaks taguj #szmatecki

[klawiszs]

@podmaks: nawet Kaczyński miał tutaj trochę RiGCZu.

[johny-kowalski]

@podmaks matecki ale wklej cały tekst

Donald Tusk, "Polak rozłamany", "ZNAK" 1987, nr 11-12 (pełny tekst)

Polskość jako zadany temat... Wydawałoby się: tylko usiąść i pisać. A tu pustka, tylko gdzieś w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą Dzikie Pola i Jasna Góra, dziejowe misje, polskie miesiące, zwycięstwa i klęski. Zwycięstwa?

Jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami? Co pozostanie z polskości, gdy odejmiemy od niej cały ten wzniosło-ponuro-śmieszny teatr niespełnionych marzeń i nieuzasadnionych rojeń?

Polskość to nienormalność — takie skojarzenie narzuca mi się z bolesną uporczywością, kiedy tylko dotykam tego niechcianego tematu. Polskość wywołuje u mnie niezmiennie odruch buntu: historia, geografia, pech dziejowy i Bóg wie co jeszcze wrzuciły na moje barki brzemię, którego nie mam specjalnej ochoty dźwigać, a zrzucić nie potrafię (nie chcę mimo wszystko?), wypaliły znamię i każą je z dumą obnosić. Więc staję się nienormalny, wypełniony do granic polskością, i tam, gdzie inni mówią człowiek, ja mówię Polak; gdzie inni mówią kultura, cywilizacja i pieniądz, ja krzyczę Bóg, Honor i Ojczyzna (wszystko koniecznie dużą literą); kiedy inni budują, kochają się i umierają, my walczymy, powstajemy i giniemy. I tylko w krótkich chwilach przerwy rozważamy nasz narodowy etos odrobinę krytyczniej, czytamy Brzozowskiego i Gombrowicza, stajemy się