#anonimowemirkowyznania Płacę złotem temu kto wyjaśni mi sens życia bo im jestem starszy tym większą czuję pustkę. W młodości chodzisz do szkoły do której nie chcesz chodzić, uczysz się często bezsensownych rzeczy, jesteś na utrzymaniu rodziców ale jesteś za głupi żeby obrać jakąś własną ścieżkę bo jeszcze gówno wiesz o życiu więc robisz to co inni. Potem chodzisz do pracy którą średnio lubisz, zmuszasz się do wstawania rano, dostajesz marne pieniądze i właściwie żyjesz po to żeby przetrwać. W sklepach jesteś rypany na każdym kroku i np. żeby wyglądać "dobrze" kupujesz ciuchy w sieciówkach za minimum 10x wartości produkcji. Musisz osiągnąć jakiś status społeczny żeby kobieta która dostała jakiś wygląd w loterii genetycznej (albo ma przyzwolenie na noszenie makijażu) zechciała się z tobą chociaż umówić (co i tak nie daje żadnej gwarancji). Na mieszkanie i tak kiedyś weźmiesz kredyt co już ogranicza ci życie na najbliższe 30 lat. Nawet gdybyś chciał wyjść poza matrix to nie uda ci się. Zmusisz korporacje żeby zmieniły podejście do rynku pracy? Sklepy żeby zmniejszyły marże? Obalisz system? Zakażesz hipergamii? Nawet jak nie chcesz mieć ślubu i dzieci jak każdy to każda ci w pewnym momencie podziękuje ze znajomość i niezależnie od szerokości geograficznej będziesz uchodził za odrzutka i ponosił większe koszty jako singiel. Zaraz ktoś powie, że da się dobrze żyć samemu jako outsider ALE musisz być chadem, dostać spadek, zarabiać kupe siana, itd. Nie da się wyjść z matrixa. Indywidualizm to ułuda. Każdego czeka to samo. Szkoła, studia, praca, żona, dzieci, kredyt.
@AnonimoweMirkoWyznania opie po prostu zyj tak abyś zaspokajal jak największą ilość swoich pragnień nie słuchaj co te npc gadają po gadają wyuczone śpiewki
ChytraŁania: Czy mogę zredefiniowac twoje pytanie i pytasz się "po co ja żyje" ? No ja zadawałem sobie to pytanie w sumie od nastoletnich lat. Od około 13 roku życia do około 28 roku życia miałem depresję i też myślałem "na ch... jo żyja". Po wielu latach zrozumiałem, że tam głęboko we mnie jest jakiś instynkt do życia, bo jakby nie było to bym już dawno zrobił samowylogowanie. A skoro mam
@kryzysWbabilonie: @galek: @Leotard00: Cope. Praktyka jasno pokazuje, że osoby, które nie posiadają rodziny/dzieci, nie zbawiają świata, nie odkrywają przełomowych rzeczy, nie czerpią przyjemności z życia, tylko WEGETUJĄ, przeklinając każdy dzień. OP ma całkowitą rację.
@kamil150794: no na pewno posiadanie dzieci zmienia sytuację o 180 stopni xd. Może przez chwilę rodzice mają jakiś cel żeby dziecko utrzymać, wychować i przygotować do dorosłego życia ale później są jeszcze bardziej samotni niż ludzie bezdzietni bo dzieci zazwyczaj uciekają z domu rodzinnego zaraz po skończeniu szkoły średniej. Więc z całym szacunkiem ale to też jest cope.
@galek: Jakie normickie gadanie? Taka jest prawda, z perspektywy wszechświata Twoje życie gówno znaczy, równie dobrze możesz z dnia na dzień umrzeć, powiem więcej, wszyscy ludzie mogą umrzeć i nic się w zasadzie nie zmieni ¯\_(ツ)_/¯ I to tyle jeśli chodzi o sens życia xD
@AnonimoweMirkoWyznania: z tymi dziećmi i żoną to poplynales ostro. Co do reszty to w sumie racja. Nie możesz nic z tym zrobić to chociaż spróbuj się dobrze bawić w tej piaskownicy życia. Szkoda czasu na jęki, bo one nic nie dają.
Płacę złotem temu kto wyjaśni mi sens życia bo im jestem starszy tym większą czuję pustkę. W młodości chodzisz do szkoły do której nie chcesz chodzić, uczysz się często bezsensownych rzeczy, jesteś na utrzymaniu rodziców ale jesteś za głupi żeby obrać jakąś własną ścieżkę bo jeszcze gówno wiesz o życiu więc robisz to co inni. Potem chodzisz do pracy którą średnio lubisz, zmuszasz się do wstawania rano, dostajesz marne pieniądze i właściwie żyjesz po to żeby przetrwać. W sklepach jesteś rypany na każdym kroku i np. żeby wyglądać "dobrze" kupujesz ciuchy w sieciówkach za minimum 10x wartości produkcji. Musisz osiągnąć jakiś status społeczny żeby kobieta która dostała jakiś wygląd w loterii genetycznej (albo ma przyzwolenie na noszenie makijażu) zechciała się z tobą chociaż umówić (co i tak nie daje żadnej gwarancji). Na mieszkanie i tak kiedyś weźmiesz kredyt co już ogranicza ci życie na najbliższe 30 lat. Nawet gdybyś chciał wyjść poza matrix to nie uda ci się. Zmusisz korporacje żeby zmieniły podejście do rynku pracy? Sklepy żeby zmniejszyły marże? Obalisz system? Zakażesz hipergamii? Nawet jak nie chcesz mieć ślubu i dzieci jak każdy to każda ci w pewnym momencie podziękuje ze znajomość i niezależnie od szerokości geograficznej będziesz uchodził za odrzutka i ponosił większe koszty jako singiel. Zaraz ktoś powie, że da się dobrze żyć samemu jako outsider ALE musisz być chadem, dostać spadek, zarabiać kupe siana, itd. Nie da się wyjść z matrixa. Indywidualizm to ułuda. Każdego czeka to samo. Szkoła, studia, praca, żona, dzieci, kredyt.
#przemyslenia #filozofia #socjologia #przegryw #samotnosc #feels #antynatalizm #tinder #blackpill #tfwnogf #polityka #antykapitalizm #zycie #depresja
---
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
ID: #636cffe5007ab8c1ec179fca
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: karmelkowa
Roczny koszt utrzymania Anonimowych Mirko Wyznań wynosi 235zł. Wesprzyj projekt
No ja zadawałem sobie to pytanie w sumie od nastoletnich lat. Od około 13 roku życia do około 28 roku życia miałem depresję i też myślałem "na ch... jo żyja".
Po wielu latach zrozumiałem, że tam głęboko we mnie jest jakiś instynkt do życia, bo jakby nie było to bym już dawno zrobił samowylogowanie. A skoro mam