[mdka]

Mircy i mirableki, czy Waszym zdaniem pojawienie się dziecka zawsze oznacza totalną zmianę trybu życia i dostosowywanie wszystkiego pod dziecko? Ostatnio mocno zastanawia mnie fakt, że część znajomych z mojego otoczenia, którym pojawiło się dziecko, nagle z osób towarzyskich, wesołych, stali się tacy skapciali, bez własnego życia, wyizolowani, wszystko jest uzależnione od dziecka. Jakiekolwiek wyjście z domu to planowanie jakby mieli wejść na mont everest. I nie chodzi o wielkie rzeczy nawet, tylko nawet zwykły spacer, np. "o tej godzinie nie bo dzieciak będzie jadł, potem spał, potem pierdział etc." Ogólnie rozumiem, że dziecko ma swoje potrzeby, u jednego te potrzeby są większe, u innego mniejsze, ale obserwuję w swoim otoczeniu, że życie niektórych ziomków zmieniło się na tyle mocno, jakby zatracili w tym rodzicielstwie samych siebie, gdzie w życiu przed dzieckiem były to zupełnie inne osoby. Wszystko, dosłownie wszystko jest uzależnione od dziecka. I zrozumiałe jest to, że z niemowlakiem kilkumiesięcznym to norma, ale jak już mają te półtora roku czy kilka latek to jest to samo. Powiedzcie z doświadczenia własnego czy Waszego otoczenia, czy tak po prostu zawsze jest? Czy jednak znacie przykłady par gdzie pojawienie się dziecka nie zmieniło wszystkiego tak diametralnie?
#rozowepaski #niebieskiepaski #dzieci

[ssehflodur]

@mdka: przeczytałem pierwsze zdanie i tak, dziecko to totalna zmiana życia i zmiana priorytetów.

[v.....k]

@ssehflodur nie do końca, mając rodzinę do pomocy nadal można osiągnąć wiele mniejszym trudnem (づ•﹏•)づ

@mdka zmiana tak, ale to zależy co chcesz nadal robić i w jakim celu

Ludzie nadal się kochają, planują i żyją tylko w większej grupie 乁(♥ ʖ̯♥)ㄏ

[KkaskaderMike]

@mdka: jakas zmiana jest zawsze. Reszta to kwestia organizacji i kasy. Po prostu jak parze dochodzi n godzin dziennie obowiazkow to albo te godziny biora na siebie albo gdzieś deleguja.

My np bardzo dużo zawsze podrozowalismy i po urodzeniu dzieci nadal to robimy. Troche szkola dopiero z tym miesza.

[MMARS]

Mircy i mirableki, czy Waszym zdaniem pojawienie się dziecka zawsze oznacza totalną zmianę trybu życia i dostosowywanie wszystkiego pod dziecko?

@mdka: Z reguły tak.

[maua_krewetka]

@mdka: pierwsze trzy lata to rollercoaster, później się wraca do żywych

[I.....3]

@mdka: Ale to chyba oczywiste, że dziecko absorbuje i zajmowanie się nim zabiera dużo czasu.

[TakiTaki]

@mdka zdecydowanie posiadanie dzieci zmienia całkowicie dotychczasowe życie. Na samym początku jest oczywiście najciężej ponieważ małej istoty trzeba uczyć od zera. Z biegiem lat jak już ma się większe dzieci to można sobie w życiu pozwolić na więcej. :-)
Ogólnie dzieci to najwspanialsze co mnie spotkało i cieszę się, że ich pojawienie sprawiło, że moje życie aż tak bardzo się zmieniło.

[TakiTaki]

@v1lk a co jeśli ktoś nie ma nikogo do pomocy? W tej sytuacji można liczyć tylko na siebie.

[eugeniusz_geniusz]

@mdka: Tak

[Piskariota]

@mdka: Pierwsze dziecko to jest mocny szok! Drugie już mniej a trzecie to już na lajcie. Pamiętam moje pierwsze i jak skakaliśmy nad nim. Baliśmy się wywietrzyć w domu nie mówiąc o spacerze...! Teraz mi trochę głupio;p. przy trzecim już się nie szczypaliśmy i na spacer bo powietrze nie zabija. Musisz zrozumieć tych rodziców bo to chyba normalne przenieść wszystkie swoje siły i uwagę na pierwsze dziecko;)

Ps. Dla pierwszego

[v.....k]

@TakiTaki

@v1lk a co jeśli ktoś nie ma nikogo do pomocy? W tej sytuacji można liczyć tylko na siebie.

Bardzo dobre pytanie. Jest masa pomocy z kazdej strony, we własnym otoczeniu szukać najlepiej, zapytać sąsiadów, ponieść koszta to chyba oczywiste ale nadal można chociaż dużo trudniej niż gdy ma się rodzinę obok, ale często sąsiad czy sąsiadka bez problemu pomoże (づ•﹏•)づ

[moll]

@mdka: jak nie masz pomocy to jest w kij trudno. Jak dzieciak jest "bezproblemowy" to jest minimalnie łatwiej, ale nadal nie jest cukierkowo

[olito]

@mdka: Tak, wiele się zmienia i jest często #!$%@?, szczególnie jak nie ma kto pomóc. A ten rytm z drzemkami i karmieniem jest po to żeby chociaż trochę ułatwić sobie życie. Dziecko jest wtedy łatwiej ogarnąć. Kaszojad zabiera 90% Twojego czasu w którym normalnie można było coś porobić. Nie dziw się, że znajomi nie reagują entuzjastycznie na wyjścia gdziekolwiek. :)

[Tygrysia_Lilia]

@mdka: ja się chętnie spotykam ze znajomymi z moim synkiem. Bardzo go lubią i biora pod uwage.
Zmienia się życie bardzo. Spisz kiedy się da. Wszystko pod dziecko. Ciągle go pilnujesz. Troszkę takie męczące to jest non stop dziecko. Warto wychodzić. Ja ciągle to robię. Zasady wyjść są zmienione pod dziecko.

[d.....i]

@mdka: tak jest wszystko się zmienia mordko

[D3SP3RO]

@mdka Przed dzieckiem siedziałem codziennie jakieś 6h na pc i spałem 7/8h, po przyjściu dziecka śpię 5/6 h w dodatku budząc się co półtorej godziny, a na pc siedzę 3h dwa razy w miesiącu - to nie żart. Na początku czyli pewnie jakieś 6 lat to faktycznie zmiana o 180 stopni

[numer_rachunku_karty]

@mdka: pierwsze miesiące to po prostu chroniczne niedospanie. A to brzuszek, a to po szczepieniu jest mu zle przez kilka dni a to skok rozwojowy i „okres pochmurny” gdzie niemowlak jest marudą, a to ząbkowanie a to jakaś infekcja się przypałęta. Jest tego trochę. No i z pierwszym dzieckiem zawsze jest sraka, chuchanie, dmuchanie, wielkie przejęcie. Z każdym kolejnym już mniej.

[t.....i]

@mdka: nie zatracili się w rodzicielstwie, tylko po prostu zmienili swoje priorytety i mają w dupie imprezy, chlanie i wyjścia na miasto ( ͡° ͜ʖ ͡°) To Tobie się wydaje że są "bez własnego życia", oni po prostu zmienili (bo musieli) swoje podejście do tego, co jest w życiu ważne i co daje korzyści. Ciężko Ci to zrozumieć, bo z dzieckiem jest zupełnie inny świat.

Też

[numer_rachunku_karty]

@numer_rachunku_karty @mdka
Jeszcze dodam: I to wcale nie jest kwestia Odpieluszkowego Zapalenia Mózgu. To mi przypomina trochę pierwszy rok na studiach i pierwsze dwie sesje połączone razem - mało snu, dużo na głowie i nie można olać :P

[D3SP3RO]

@D3SP3RO edit
@mdka Hah zapomniałem dodać - jest sobota 6 rano, a ja jestem już po ogarnięciu dziecka, zrobieniu mu śniadania, nakarmieniu, przewinięciu, ubraniu i jestem gotowy na wyjście na spacer póki gorąco nie jest. Przed dzieckiem w soboty wstawałem jak już mnie plecy bolały od leżenia w łóżku coś tak koło południa.