[Felix_Felicis]

Zapraszam na nitkę z #!$%@? o Stirlitzu

Hitler i Bormann stoją przed mapą i planują ważną akcję. Wchodzi Stirlitz z pomarańczami, wyciąga aparat fotograficzny, robi zdjęcia mapy i wychodzi. Hitler zdziwiony pyta Bormanna:
- Kto to był?
- Stirlitz, radziecki szpieg.
- Czemu go nie aresztujesz?
- Nie ma sensu. Znów się wykręci. Powie, że przyniósł pomarańcze.

#heheszki #dowcip #suchar #pasjonaciubogiegozartu #historia #iiwojnaswiatowa #niemcy #zsrr

[Felix_Felicis]

Stirlitz zaatakował znienacka. Znienacko bronił się jak umiał. A Umiał to też nie lada zawodnik.

[Felix_Felicis]

Gestapo obstawiło wszystkie wyjścia, ale Stirlitz ich przechytrzył. Uciekł przez wejście.

[Felix_Felicis]

Stirlitz budzi się koło drugiej i mówi do siebie:
– Pierwsza też była dobra...

[Felix_Felicis]

Czasy powojenne. Stirlitz wrócił do ZSRR, stoi przy budce z piwem. Kupuje, bierze jednego łyka i z niesmakiem wypluwa.
- Co to #!$%@? ma być? To jest piwo?
- Trzeba było gorzej szpiegować, to byśmy pili Paulanera.

[Felix_Felicis]

Po suto zakrapianej imprezie Stirlitz zastanawia się czy się przypadkiem nie zdemaskował Müllerowi.
Postanowił, że go zapyta
- Herr Müller, czy nie powiedziałem wczoraj po pijaku, że jestem radzieckim szpiegiem?
- Nie
- Uff to dobrze

[OSH1980]

@Felix_Felicis: Stirlitz ukradkiem karmił niemieckie dzieci. Od ukradka dzieci puchły i umierały.

[Felix_Felicis]

Himmler wzywa jednego ze współpracowników:
- Powiedzcie dowolną liczbę dwucyfrową
- 45
- A czemu nie 54?
- Bo 45!
Himmler zapisuje w aktach "charakter nordycki" i wzywa następnego:
- Powiedzcie dowolną liczbę dwucyfrową
- 28
- A czemu nie 82?
- Może być i 82, ale lepsza jest 28.
Himmler zapisuje w aktach "charakter bliski nordyckiemu" i wzywa kolejnego:
- Powiedzcie dowolną liczbę dwucyfrową
- 33
- A czemu nie... a

[Felix_Felicis]

Wróciwszy do swego gabinetu, Muller zauważył, że Stirlitz podejrzanie kręci się w pobliżu sejfu.
- Co tu robicie, Stirlitz? - srogo zapytał.
- Czekam na tramwaj - odparł Stirlitz.
- W porządku! - rzucił Muller, wychodząc. Ale na korytarzu pomyślał: Jakiż u diabła może być tramwaj w moim gabinecie? Zawrócił. Ostrożnie zajrzał do gabinetu. Stirlitza nie było.
- Pewnie już odjechał - pomyślał Muller.

[Felix_Felicis]

Stirlitz szedł ulicami Berlina, coś jednak zdradzało w nim szpiega: może czapka-uszanka, może walonki, a może ciągnący się za nim spadochron?

[Felix_Felicis]

Dom Stirlitza okrążyli gestapowcy. - Otwieraj! - krzyknął Mueller.
- Stirlitza nie ma w domu! - powiedział Stirlitz. W ten oto sprytny sposób Stirlitz już piąty raz przechytrzył gestapo.

[Felix_Felicis]

Stirlitz szedł nocą przez las. Nagle zobaczył na drzewie świecące oczy.
- Sowa - pomyślał Stirlitz.
- Sam jesteś sowa - pomyślał Bormann.

[Felix_Felicis]

Stirlitz wszedł do gabinetu i ujrzał Mullera leżącego na podłodze i nie dającego oznak życia.
- Otruty - pomyślał Stirlitz przyglądając się rączce siekiery wystającej z piersi.

[Felix_Felicis]

Gdy Stirlitz szedł korytarzem, oczom jego ukazało się ogłoszenie o czynie społecznym.
- Wpadłem - pomyślał. Skierował się w kierunku gabinetu Mullera.
- Gratuluje poczucia humoru - powiedział - Tak jestem agentem sowieckim!
- Dobra, dobra Stirlitz... Odmaszerować!
Po chwili Muller wykręcił numer Kaltenbrunerra.
- Czego to nie wymyśli nasz poczciwy Stirlitz, żeby się wykręcić od roboty...

[Felix_Felicis]

Stirlitz spacerował po dachu kancelarii Rzeszy. Nagle poślizgnął się, upadł i tylko cudem zahaczył o wystający gzyms, unikając upadku z dużej wysokości. Następnego dnia cud posiniał i obrzękł.

[Felix_Felicis]

To był zwyczajny, słoneczny dzień w Berlinie. Stirlitz, jak co dzień, przeczołgał się przez Alexanderplatz, a tymczasem Müller siedział na drutach telegraficznych i udawał, że czyta gazetę.

[Felix_Felicis]

Stirlitz poszedł do lasu, ale ani borowików, ani podgrzybków, ani nawet opieniek nie było.
- Pewnie nie sezon - pomyślał Stirlitz, siadając w zaspie.

[Felix_Felicis]

Stirlitz wszedł do kawiarni Elefant.
- To Stirlitz. Zaraz będzie zadyma - powiedział jeden z siedzących przy stole.
Stirlitz wypił kawę i wyszedł.
- Nie - odpowiedział drugi. - To nie on.
- Jak to nie!? To Stirlitz!!! - krzyknął trzeci.
Zaczęła się zadyma.

[Felix_Felicis]

- Gratulujemy urodzenia syna - przeczytał Stirlitz zaszyfrowaną depeszę.
Rozczulił się. Przecież już siedem lat mija, jak opuścił ojczyznę...

[Felix_Felicis]

Po zakrapianym wieczorze Stirlitz wychodzi z baru. Nie minęło pół minuty i poczuł bardzo silne uderzenie w tył głowy. Stirlitz odwrócił się. To był krawężnik.

[Felix_Felicis]

"Stirlitz" pomyślał Stirlitz.
"Stirlitz" pomyślało lustro.