[A.....s]

Wisława Szymborska - Może to wszystko

Może to wszyst­ko
dzie­je się w la­bo­ra­to­rium?
Pod jed­ną lam­pą w dzień
i mi­liar­da­mi w nocy?

Może je­ste­śmy po­ko­le­nia prób­ne?
Prze­sy­py­wa­ni z na­czy­nia w na­czy­nie.
po­trzą­sa­ni w re­tor­tach.
ob­ser­wo­wa­ni czymś wię­cej niż okiem.
każ­dy z osob­na
bra­ny na ko­niec w szczyp­czy­ki?

Może ina­czej:
żad­nych in­ter­wen­cji?
Zmia­ny za­cho­dzą same
zgod­nie z pla­nem?
Ig~a wy­kre­su ry­su­je po­ma­łu
prze­wi­dzia­ne zyg­za­ki?

Może jak do­tąd nic w nas cie­ka­we­go?
Mo­ni­to­ry kon­tro­l­ne włą­cza­ne są rzad­ko?
Tyl­ko gdy woj­na i to ra­czej duża.
nie­któ­re wzlo­ty po­nad grud­kę Zie­mi,
czy po­kaź­ne wę­drów­ki z punk­tu A do B?

Może prze­ciw­nie:
gu­stu­ją tam wy­łącz­nie w epi­zo­dach?
Oto mała dziew­czyn­ka na wiel­kim ekra­nie
przy­szy­wa so­bie gu­zik do rę­ka­wa.

Czuj­ni­ki po­gwiz­du­ją,
per­so­nel się zbie­ga.
Ach cóż to za istot­ka
z bi­ją­cym w środ­ku ser­dusz­kiem!
Jaka wdzię­cza po­wa­ga
w prze­wle­ka­niu nit­ki!
Ktoś woła w unie­sie­niu:
Za­wia­do­mić sze­fa,
niech przyj­dzie i sam po­pa­trzy!

#gruparatowaniapoziomu #kultura #wiersz #poezja #wislawaszymborska