3 Lata temu rzuciłem pracę w biurze i pojechałem pracować do Australii na budowie.
"Debil" - pewnie pomyśli część z Was, ale po przeczytaniu tego tekstu zmienicie zdanie (mam nadzieję).
1. Początki Pomysł na wyjazd do Australii częściowo zaczerpnąłem z wykopu po licznych AMA ludzi, którzy tu już są, a częściowo z historii opowiadanych na łamach blogów czy innych miejsc. W momencie kiedy podjąłem decyzję o wyjeździe, mój brat siedział tu już ponad rok czasu i bardzo sobie chwalił to miejsce zarówno pod względem pracy, życia jak i ogólnego klimatu. Ja w tym czasie siedziałem w Polsce i pracowałem jako grafik, prowadząc przeciętny tryb życia (tzn. od 9 do 17), po godzinach dorabiałem zleceniami dla moich klientów. Cóż... sytuacja przestawała mi odpowiadać coraz bardziej, jestem człowiekiem który nie może siedzieć w miejscu i coś musi się dziać w moim życiu, a rutyna w biurze była całkowitym zaprzeczeniem tego jak chcę żyć. Kiedy dostałem pracę w jednej z większych korpo w Polsce byłem rozerwany. Wiedziałem, że zawsze chciałem pracować wśród najlepszych i rozwijać się w tej właśnie firmie, ale z drugiej strony czekała na mnie przygoda na drugim końcu świata. Jak się domyślacie, długo nie popracowałem w korpo. Odszedłem po około 4 miesiącach na 3 tygodnie przed wylotem do Sydney. Najpierw była niepewność czy aby na pewno dobrze robię, w momencie kiedy zrezygnowałem, straciłem możliwość zarabiania sporej kasy przy normalnym trybie pracy, z fajnymi ludźmi i mega projektami. Po drugiej stronie Ziemi, czekało na mnie w zasadzie nic oprócz brata i ewentualnej pomocy w znalezieniu pracy. Wsiadłem w samolot mniej więcej 3 lata temu.
2. Pierwsza podróż Pierwszy raz leciałem samolotem rejsowym i to w tak odległe miejsce. Nie będę się tu rozpisywał, ale w samolocie zauważyłem, że mój Angielski jest jakiś taki dziwny i mam braki, a latanie dużymi samolotami to nuda i flaki z olejem i się zdążyłem znudzić już kilka minut po oderwaniu się samolotu od ziemi (wcześniej latałem mniejszymi maszynami). Miałem jedno międzylądowanie w Dubaju i lotnisko zrobiło na mnie ogromne wrażenie, postanowiłem tu wrócić na kilka dni za jakiś czas (ponad rok później, lecąc na pierwsze wakacje do Polski udało mi się zostać w Dubaju na dwa dni).
3. Perth -> Sydney Kolejne lądowanie miałem w Perth, czyli mieście na zachodniej części Australii. Akurat tam miałem możliwość pierwszy raz zobaczyć Australię na żywo. Gdybym miał opisać pierwsze wrażenie to przychodzi mi na myśl: Arizona jak z filmów. Miasteczko wygląda na bardzo małe, a to dlatego, że nie ma tam wysokich budynków. Z portu międzynarodowego jedzie się autobusem do portu lokalnego z którego miałem lot do Sydney za kilka godzin. Zdążyłem wziąć prysznic na lotnisku, pokręcić się trochę i o dziwo pogadać po angielsku z kobietą, która też przyleciała z Europy. Pamiętam, że była to pierwsza osoba z którą prowadziłem dłuższą rozmowę w obcym języku i zdziwiło mnie to, że mówi tak czysto i płynnie, niemal radiowo... później wyszło na jaw, że jest Brytyjką z pochodzenia i stąd jej akcent i czysta mowa, a już myślałem, że Australijczycy mówią tak doskonale...
4. Pierwsze dni w Sydney Wylądowałem w mieście jakoś w południe, miałem problem z przestawieniem się na czas Australijski jeszcze przez dobre 3 tygodnie. Po przyjeździe do domku w którym mnie zakwaterowali, poszedłem od razu spać. Usypiałem w akompaniamencie dziwnych dźwięków, które normalnie kojarzą się ze środkiem dżungli a nie centrum miasta (w Sydney żyje mnóstwo ptaków, które wydają z siebie różne dziwne dźwięki, załączam tutaj mały przewodnik po ptakach z miasta i okolic). Kiedy wstałem, był wieczór. Zszedłem na dół by przywitać się ze współlokatorami. Była to grupka francuzów i jeden Włoch. Generalnie bardzo pozytywna ekipa. Dom w którym mieszkaliśmy to typowa zabudowa Brytyjska, tzn. bardzo wąskie domki z małym ogródkiem na tyłach i wejściem do domu prawie na chodniku. Sam domek był prawie, że w centrum miasta (dzielnica Ultimo), tak więc pierwszego tygodnia robiłem kilometry po Sydney zwiedzając co się da. Wracając do domku... nie był on w dobrym stanie, za to kosztował bardzo dużo jak na takie warunki. Cena za tydzień to 180AUD, przy czym miałem bardzo mały pokój dzielony z jednym z Francuzów. Kuchnia była, ale zapadła się pod ziemię (dosłownie), a wchodząc do ogródka miałem wrażenie, że idę do buszu. Na szczęście po miesiącu od przylotu zmieniłem mieszkanie i tu zaczęła się prawdziwa przygoda.
5. Kensington street Mając 25 lat, nie myślałem że kiedyś jeszcze będę mógł przeżyć imprezy jak za czasów liceum czy studiów. Nic bardziej mylnego, bo mieszkanie na Kensington było czymś w rodzaju miejsca idealnego. Czynniki jakie na to się składały to: a) świetnie urządzone i duże nowe budownictwo (dobrze wyposażone, nowoczesne mieszkanie za mniejszą cenę niż poprzednio). b) blisko do stacji kolejowej (nie miałem wtedy jeszcze samochodu, więc to był bardzo ważny czynnik przy wyborze miejsca do mieszkania) c) najważniejsze, czyli świetna ekipa w składzie: ja, dwóch kolegów z Polski, dwie Japonki, jeden Czech i jeszcze jedna osoba która zmieniała się co jakiś czas (Brazylijczyk, Japończyk 1, Czech, Japończyk 2, etc) Momentami było jak w sitcomie, mieliśmy niesamowity flow jeśli chodzi o imprezy, wyjazdy czy organizacje czegoś. Tak świetnie nie bawiłem się jeszcze nigdy. To właśnie tu zorganizowaliśmy dwie największe imprezy, gdzie na każdej z nich przewinęło się przez nasze mieszkanie może ze sto osób (w punkcie kulminacyjnym było 40 osób na raz w chacie, a dużo przychodziło i wychodziło). To tutaj wszystko skończyło się z dnia na dzień, kiedy to Japończyk 2, został sam w domu i zostawił jedzenie na gazie, poszedł wyrzucić śmieci i zapomniał zabrać kluczy zatrzaskując wcześniej drzwi. Spanikowany zadzwonił po straż pożarną, która rozniosła zamek w drzwiach w pył uniemożliwiając nam zamknięcie drzwi na zamek. W tym samym dniu menadżer mieszkania przesunął nas do innych wolnych lokum tym samym kończąc istnienie nieformalnej grupy przyjaciół z Kensington street.
6. Praca W międzyczasie złapałem pracę w tej samej firmie gdzie pracuje brat. Charakter pracy: budowa, wykończeniówka i w sumie restaurowanie zabytków w Sydney (to trochę absurdalne, kiedy zabytkiem jest budynek z lat 70-tych). Praca na początku ciężka, ale z czasem się wyrobiłem na tyle, że teraz sprawia mi przyjemność. Dzisiaj myślałem sobie, że przecież od kilku dni wyjeżdżam z domu o 5:40 rano, a wracam dopiero koło 18:00, ale mi to wcale nie przeszkadza. Teraz pracuję już w innej firmie, ale miło wspominam niemal każdy dzień w tej branży. To co charakteryzuje ten zawód to fajni ludzie, których można tu poznać, ekipa skora do żarów i rozmów na różnym poziomie, możliwość wejście do miejsc gdzie normalny człowiek nigdy nie zajrzy, zmiana miejsca pracy prawie co chwilę, darmowa gimnastyka ;) Na końcu odniosę się jeszcze do samej pracy.
7. Co po Kensington Street Nie starczyłoby miejsca na serwerze wykopu, jakbym miał opisać każdą historię jaka mi się tu przydarzyła, ale w skrócie: zmieniłem miejsce zamieszkania jeszcze kilka razy, teraz wynajmuję single room z własną łazienką i schowkiem w jednej z fajniejszych dzielnic Sydney. Dużo podróżowałem po samej Australii, ale odwiedziłem też: Filipiny, Chiny, Rosję, Bośnię, Emiraty Arabskie... teraz wybieram się do Tajlandii. Miałem jeden samochód, który sprzedałem i kupiłem w jego miejsce inną fajną furę. Mam tu fajnych znajomych, z którymi czasem wychodzę na piwo, a przede wszystkim spełniam się zarówno w pracy na budowie jak i jako grafik.
8. Podsumowanie Jak po 3 latach oceniam swoją decyzję i jej skutki? Zdecydowanie była to dobra opcja.
Plusy i minus zmiany otoczenia i zawodu:
+ Mam więcej czasu dla swoich grafik i projektów + Praca fizyczna daje totalną wolność umysłowi, przez co łatwiej mi się uczyć czy przyswajać nową wiedzę z zakresu grafiki + Przypakowałem trochę ( ͡º͜ʖ͡º) + Czuje się bardziej zadowolony z życia i spełniony + Mogę sam zarządzać swoim czasem, nie mam problemu z wolnym na np. wyjazd na wakacje + zarobki porównywalne do tych z Polski na wysokich stanowiskach i możliwość szybkiego podbicia stawki + możliwość podróżowania, a w Sydney i tak każdy znajdzie coś dla siebie (jest i Ocean, są i góry)
- Początki na budowie były ciężkie - Trochę odbiło się to na moim zdrowiu, m.in. mam kilka małych blizn od poparzeń kwasem, miałem kilka drobnych wypadków, często zdarza się że sięgam do apteczki ;) - Przez pierwszy rok, zanim uskładałem na komputer marzeń nie mogłem prawie nic zrobić jako grafik - Patologie - czasem na swojej drodze można spotkać Polaków, którzy zabłądzili chyba pod monopolowym i znaleźli się tu w Sydney, ale na szczęście jest ich mało - Brudna robota, nie każdy to lubi i niby to jest minus, ale szczerzę to wolę przyjść brudny po takiej robocie niż spocony z biura ;) - koszty utrzymania - w Sydney jest trochę drogo, zwłaszcza w dziale nieruchomości - jedzenie - jest mniejszy wybór w sklepach niż w Polsce, czasem mam wrażenie że już wszystko jadłem
To chyba wszystko, podsumowałem sobie 3 lata za granicą i może komuś to pomoże rozwiać wątpliwości czy wyjechać czy nie.
@wietnam67: Ciekawe. Sam myślę o wyjeździe do Australii ze względów klimatycznych. Tam można tak po protu sobie pojechać czy trzeba mieć jakąś wizę pracowniczą? I czy z gównopracy da się wyżyć na początku? Bo zanim się człowiek zorientuje co i jak to trzeba się będzie byle czego chwycić. I jak długo można by tam przetrwać za 20k$ nie mając ewentualnej pracy? (ceny mieszkań itd)
@sh2dov: szczerze to nie mam pojęcia, wiem że musisz tutaj wyrobić sobie przynajmniej "white card", żeby pracować na budowie. Co do całej reszty to Australia słynie z narzucania wszystkim swoich reguł i jest duża szansa, że będziesz musiał takie kursy zrobić od nowa tutaj albo przynajmniej przejść jakieś dodatkowe szkolenia.
@wietnam67: trochę o wizach czytałem, ale niestety swojej w&h nie dostałem, dlatego siedzę w NZ. Będę aplikował o w&h do Australii. Faktycznie robisz te 20h tygodniowo, czy własną działalność i robisz normalnie 40?
@wietnam67: Świetny wpis, skrobnij coś jeszcze. Zastanawiam się jak to może wyglądać dla studentki, od czego można zacząć oczywiście uwzględniając agencję, o której pisałeś. środowisko budowlane wydaje się dobre dla mężczyzn, czy jest jakieś inne być może dobre dla różowych? :)
@wietnam67: Po przeczytaniu twojego wpisu westchnąłem i przez kilka sekund spoglądałem w sufit swojej piwnicy. Zginę w tym przegrywie nie opuściwszy granic tego kraju ani razu.
Tak czy inaczej życzę Ci wszystkiego najlepszego w życiu. Warto zaryzykować nawet jeżeli inni mówią, że to debilizm.
@wietnam67: Jakiś czas temu zrobiłem dosłownie to samo. Niestety pewne rzeczy spowodowały, że musiałem wrócić do Polski, ale nadal w planie już mam powrót :)
@wietnam67: Ile zarabiasz na czysto w AUS? Jak tam z bezrobociem i czy będziesz w stanie "z ulicy" znaleźć nową pracę w ciągu tygodnia? Jakie koszty życia? Poza emocjami z nowego kraju, jak nastawienie lokalnych?
A jeśli to prawda, to gratulacje, choć miałeś łatwiej z bratem na miejscu. Jak brat się tam znalazł?
PS. Ile macie stopni w grudniu-lutym i jaka pogoda w Sydney? Plaża po pracy to norma o tej
![Jak 14 wilków zmieniło ekosystem parku Yellowstone (2:19) [ENG]](https://wykop.pl/cdn/c3397993/720f08eac309805bda4fe8a29e8022365718aa06aaed807a1c5f7f9daa810a5f,q70.jpg)
"Debil" - pewnie pomyśli część z Was, ale po przeczytaniu tego tekstu zmienicie zdanie (mam nadzieję).
1. Początki
Pomysł na wyjazd do Australii częściowo zaczerpnąłem z wykopu po licznych AMA ludzi, którzy tu już są, a częściowo z historii opowiadanych na łamach blogów czy innych miejsc. W momencie kiedy podjąłem decyzję o wyjeździe, mój brat siedział tu już ponad rok czasu i bardzo sobie chwalił to miejsce zarówno pod względem pracy, życia jak i ogólnego klimatu. Ja w tym czasie siedziałem w Polsce i pracowałem jako grafik, prowadząc przeciętny tryb życia (tzn. od 9 do 17), po godzinach dorabiałem zleceniami dla moich klientów. Cóż... sytuacja przestawała mi odpowiadać coraz bardziej, jestem człowiekiem który nie może siedzieć w miejscu i coś musi się dziać w moim życiu, a rutyna w biurze była całkowitym zaprzeczeniem tego jak chcę żyć.
Kiedy dostałem pracę w jednej z większych korpo w Polsce byłem rozerwany. Wiedziałem, że zawsze chciałem pracować wśród najlepszych i rozwijać się w tej właśnie firmie, ale z drugiej strony czekała na mnie przygoda na drugim końcu świata. Jak się domyślacie, długo nie popracowałem w korpo. Odszedłem po około 4 miesiącach na 3 tygodnie przed wylotem do Sydney. Najpierw była niepewność czy aby na pewno dobrze robię, w momencie kiedy zrezygnowałem, straciłem możliwość zarabiania sporej kasy przy normalnym trybie pracy, z fajnymi ludźmi i mega projektami. Po drugiej stronie Ziemi, czekało na mnie w zasadzie nic oprócz brata i ewentualnej pomocy w znalezieniu pracy. Wsiadłem w samolot mniej więcej 3 lata temu.
2. Pierwsza podróż
Pierwszy raz leciałem samolotem rejsowym i to w tak odległe miejsce. Nie będę się tu rozpisywał, ale w samolocie zauważyłem, że mój Angielski jest jakiś taki dziwny i mam braki, a latanie dużymi samolotami to nuda i flaki z olejem i się zdążyłem znudzić już kilka minut po oderwaniu się samolotu od ziemi (wcześniej latałem mniejszymi maszynami). Miałem jedno międzylądowanie w Dubaju i lotnisko zrobiło na mnie ogromne wrażenie, postanowiłem tu wrócić na kilka dni za jakiś czas (ponad rok później, lecąc na pierwsze wakacje do Polski udało mi się zostać w Dubaju na dwa dni).
3. Perth -> Sydney
Kolejne lądowanie miałem w Perth, czyli mieście na zachodniej części Australii. Akurat tam miałem możliwość pierwszy raz zobaczyć Australię na żywo. Gdybym miał opisać pierwsze wrażenie to przychodzi mi na myśl: Arizona jak z filmów. Miasteczko wygląda na bardzo małe, a to dlatego, że nie ma tam wysokich budynków. Z portu międzynarodowego jedzie się autobusem do portu lokalnego z którego miałem lot do Sydney za kilka godzin. Zdążyłem wziąć prysznic na lotnisku, pokręcić się trochę i o dziwo pogadać po angielsku z kobietą, która też przyleciała z Europy. Pamiętam, że była to pierwsza osoba z którą prowadziłem dłuższą rozmowę w obcym języku i zdziwiło mnie to, że mówi tak czysto i płynnie, niemal radiowo... później wyszło na jaw, że jest Brytyjką z pochodzenia i stąd jej akcent i czysta mowa, a już myślałem, że Australijczycy mówią tak doskonale...
4. Pierwsze dni w Sydney
Wylądowałem w mieście jakoś w południe, miałem problem z przestawieniem się na czas Australijski jeszcze przez dobre 3 tygodnie. Po przyjeździe do domku w którym mnie zakwaterowali, poszedłem od razu spać. Usypiałem w akompaniamencie dziwnych dźwięków, które normalnie kojarzą się ze środkiem dżungli a nie centrum miasta (w Sydney żyje mnóstwo ptaków, które wydają z siebie różne dziwne dźwięki, załączam tutaj mały przewodnik po ptakach z miasta i okolic). Kiedy wstałem, był wieczór. Zszedłem na dół by przywitać się ze współlokatorami. Była to grupka francuzów i jeden Włoch. Generalnie bardzo pozytywna ekipa. Dom w którym mieszkaliśmy to typowa zabudowa Brytyjska, tzn. bardzo wąskie domki z małym ogródkiem na tyłach i wejściem do domu prawie na chodniku. Sam domek był prawie, że w centrum miasta (dzielnica Ultimo), tak więc pierwszego tygodnia robiłem kilometry po Sydney zwiedzając co się da. Wracając do domku... nie był on w dobrym stanie, za to kosztował bardzo dużo jak na takie warunki. Cena za tydzień to 180AUD, przy czym miałem bardzo mały pokój dzielony z jednym z Francuzów. Kuchnia była, ale zapadła się pod ziemię (dosłownie), a wchodząc do ogródka miałem wrażenie, że idę do buszu. Na szczęście po miesiącu od przylotu zmieniłem mieszkanie i tu zaczęła się prawdziwa przygoda.
5. Kensington street
Mając 25 lat, nie myślałem że kiedyś jeszcze będę mógł przeżyć imprezy jak za czasów liceum czy studiów. Nic bardziej mylnego, bo mieszkanie na Kensington było czymś w rodzaju miejsca idealnego. Czynniki jakie na to się składały to: a) świetnie urządzone i duże nowe budownictwo (dobrze wyposażone, nowoczesne mieszkanie za mniejszą cenę niż poprzednio). b) blisko do stacji kolejowej (nie miałem wtedy jeszcze samochodu, więc to był bardzo ważny czynnik przy wyborze miejsca do mieszkania) c) najważniejsze, czyli świetna ekipa w składzie: ja, dwóch kolegów z Polski, dwie Japonki, jeden Czech i jeszcze jedna osoba która zmieniała się co jakiś czas (Brazylijczyk, Japończyk 1, Czech, Japończyk 2, etc)
Momentami było jak w sitcomie, mieliśmy niesamowity flow jeśli chodzi o imprezy, wyjazdy czy organizacje czegoś. Tak świetnie nie bawiłem się jeszcze nigdy. To właśnie tu zorganizowaliśmy dwie największe imprezy, gdzie na każdej z nich przewinęło się przez nasze mieszkanie może ze sto osób (w punkcie kulminacyjnym było 40 osób na raz w chacie, a dużo przychodziło i wychodziło). To tutaj wszystko skończyło się z dnia na dzień, kiedy to Japończyk 2, został sam w domu i zostawił jedzenie na gazie, poszedł wyrzucić śmieci i zapomniał zabrać kluczy zatrzaskując wcześniej drzwi. Spanikowany zadzwonił po straż pożarną, która rozniosła zamek w drzwiach w pył uniemożliwiając nam zamknięcie drzwi na zamek. W tym samym dniu menadżer mieszkania przesunął nas do innych wolnych lokum tym samym kończąc istnienie nieformalnej grupy przyjaciół z Kensington street.
6. Praca
W międzyczasie złapałem pracę w tej samej firmie gdzie pracuje brat. Charakter pracy: budowa, wykończeniówka i w sumie restaurowanie zabytków w Sydney (to trochę absurdalne, kiedy zabytkiem jest budynek z lat 70-tych). Praca na początku ciężka, ale z czasem się wyrobiłem na tyle, że teraz sprawia mi przyjemność. Dzisiaj myślałem sobie, że przecież od kilku dni wyjeżdżam z domu o 5:40 rano, a wracam dopiero koło 18:00, ale mi to wcale nie przeszkadza. Teraz pracuję już w innej firmie, ale miło wspominam niemal każdy dzień w tej branży. To co charakteryzuje ten zawód to fajni ludzie, których można tu poznać, ekipa skora do żarów i rozmów na różnym poziomie, możliwość wejście do miejsc gdzie normalny człowiek nigdy nie zajrzy, zmiana miejsca pracy prawie co chwilę, darmowa gimnastyka ;) Na końcu odniosę się jeszcze do samej pracy.
7. Co po Kensington Street
Nie starczyłoby miejsca na serwerze wykopu, jakbym miał opisać każdą historię jaka mi się tu przydarzyła, ale w skrócie: zmieniłem miejsce zamieszkania jeszcze kilka razy, teraz wynajmuję single room z własną łazienką i schowkiem w jednej z fajniejszych dzielnic Sydney. Dużo podróżowałem po samej Australii, ale odwiedziłem też: Filipiny, Chiny, Rosję, Bośnię, Emiraty Arabskie... teraz wybieram się do Tajlandii. Miałem jeden samochód, który sprzedałem i kupiłem w jego miejsce inną fajną furę. Mam tu fajnych znajomych, z którymi czasem wychodzę na piwo, a przede wszystkim spełniam się zarówno w pracy na budowie jak i jako grafik.
8. Podsumowanie
Jak po 3 latach oceniam swoją decyzję i jej skutki? Zdecydowanie była to dobra opcja.
Plusy i minus zmiany otoczenia i zawodu:
+ Mam więcej czasu dla swoich grafik i projektów
+ Praca fizyczna daje totalną wolność umysłowi, przez co łatwiej mi się uczyć czy przyswajać nową wiedzę z zakresu grafiki
+ Przypakowałem trochę ( ͡º ͜ʖ͡º)
+ Czuje się bardziej zadowolony z życia i spełniony
+ Mogę sam zarządzać swoim czasem, nie mam problemu z wolnym na np. wyjazd na wakacje
+ zarobki porównywalne do tych z Polski na wysokich stanowiskach i możliwość szybkiego podbicia stawki
+ możliwość podróżowania, a w Sydney i tak każdy znajdzie coś dla siebie (jest i Ocean, są i góry)
- Początki na budowie były ciężkie
- Trochę odbiło się to na moim zdrowiu, m.in. mam kilka małych blizn od poparzeń kwasem, miałem kilka drobnych wypadków, często zdarza się że sięgam do apteczki ;)
- Przez pierwszy rok, zanim uskładałem na komputer marzeń nie mogłem prawie nic zrobić jako grafik
- Patologie - czasem na swojej drodze można spotkać Polaków, którzy zabłądzili chyba pod monopolowym i znaleźli się tu w Sydney, ale na szczęście jest ich mało
- Brudna robota, nie każdy to lubi i niby to jest minus, ale szczerzę to wolę przyjść brudny po takiej robocie niż spocony z biura ;)
- koszty utrzymania - w Sydney jest trochę drogo, zwłaszcza w dziale nieruchomości
- jedzenie - jest mniejszy wybór w sklepach niż w Polsce, czasem mam wrażenie że już wszystko jadłem
To chyba wszystko, podsumowałem sobie 3 lata za granicą i może komuś to pomoże rozwiać wątpliwości czy wyjechać czy nie.
#australia #emigracja #praca #pracbaza #budowlanka i jeszcze #gruparatowaniapoziomu :)
Komentarz usunięty przez autora
Komentarz usunięty przez moderatora
@4kroki: dzięki
@blntgr: to jeszcze mała podpowiedź, bo wizę możesz w każdej chwili zmienić na inną, więc jak zaaplikujesz
Tak czy inaczej życzę Ci wszystkiego najlepszego w życiu. Warto zaryzykować nawet jeżeli inni mówią, że to debilizm.
@wietnam67: To tak jak w Warszawie. Mieszkam w budynku z końca lat 60. który jest wpisany do rejestru.
Komentarz usunięty przez autora
A jeśli to prawda, to gratulacje, choć miałeś łatwiej z bratem na miejscu. Jak brat się tam znalazł?
PS. Ile macie stopni w grudniu-lutym i jaka pogoda w Sydney? Plaża po pracy to norma o tej
@wietnam67: mozesz rozwinac?