Kto się bowiem nią [dumą narodową] odznacza, ten zdradza brak cech indywidualnych, z których mógłby być dumny. […] Kto ma wybitne zalety osobiste, ten raczej dostrzeże braki własnego narodu, ponieważ ma je bezustannie przed oczyma. Każdy jednak żałosny dureń, który nie posiada nic na świecie, z czego mógłby być dumny, chwyta się ostatniej deski ratunku, jaką jest duma z przynależności do danego akurat narodu; odżywa wtedy i z wdzięczności gotów jest bronić
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

Nasz ulubiony filozof. Chyba najlepszy cytat o życiu jaki kiedykolwiek czytałem. Bo w pewnym sensie o mnie i pewnie o wielu z was.

"Żyjemy więc zawsze w oczekiwaniu czegoś lepszego, i to często zarazem w pełnej żalu tęsknocie za minionym. Rzeczy teraźniejsze natomiast przyjmujemy w poczuciu tymczasowości, uważając je za nic innego, jak tylko drogę do celu. Dlatego to ludzie, spoglądając u kresu swych dni wstecz (...) ze zdziwieniem widzą, iż to,
  • 3
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

Life presents itself first and foremost as a task: the task of maintaining itself... If this task is accomplished, what has been gained is a burden, and there then appears a second task: that of doing something with it so as to ward off boredom, which hovers over every secure life like a bird of prey. Thus the first task is to gain something and the second to become unconscious of what
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach