Za pięć dni ukaże się Przewodnik Kibica Formuły 1 Radia GOL. W nim poza takimi osobistościami jak Kacper Sztuka czy Roman Biliński będziecie mogli przeczytać ekskluzywny wywiad z Hubertem Hurkaczem. W nim nie tylko dowiecie się, jak zapatruje się na królową sportów motorowych, ale także uchylił nam rąbka tajemnicy co do swoich motoryzacyjnych marzeń po zakończeniu kariery.

Spośród kilkunastu gości, nie można też zapomnieć o naszym tagu #f1, najlepszymPokaż całość

Futurystyczny projekt bolidu, stworzony przez Enrique Scalabroni w latach 1991-93

Bolid w kształcie diamentu, był nawiązaniem do tzw. Delta Wing, projektów samochodów przyszłości, których koncept został zaprojektowany jeszcze w latach 80 w Indycar, lecz po głębszej analizie ostatecznie trafił do kosza.
Scalabroni w tamtych czasach był inżynierem Lotusa, który w latach 80 rozważał przejście do Indycar, wiec projekt był mu po części znany. Mimo odrzucenia koceptu, Scalabroni dalej pracował sobie nad nim w wolnym czasie, próbując go rozwinąć w stronę użyteczności, oraz tego aby był zgodny z ówczesnymi przepisani.
Ostateczna wersja ujrzała światło dzienne w wydaniu Austosprintu w 1993, kiedy Scalabroni był o krok od przejścia do Ferrari, więc pomalowanie konceptu bolidu w czerwone barwy, z pewnością nie było przypadkiem.

ScalabroniPokaż całość

Jako że temat zastępców w F1 jest teraz na czasie, postanowiliśmy przypomnieć kilku najlepszych zastępców w historii, którzy trafili do bolidu awaryjnie a ich osiągnięcia przewyższyły oczekiwania.
Do tekstu, wybraliśmy jednak kierowców, którzy zabłysnęli czymś więcej, niż jednorazowym wyścigiem, który przez zbieg okoliczności skończył się dobrym rezultatem. Gdyż pojedynczy start, to niestety zbyt mała próba danych, aby można było wyciągnąć obiektywne wnioski. Nie uwzględniany także, fartownych występów takich jak GP Europy 2007 I występ Markusa Winkelhocka, gdyż jest to tylko anegdota historyczna.

W tej części postanowiliśmy wziąć pod lupę 3 kierowców, Alexa Wurza, Pedro de la Rose, no i jakże by inaczej naszego Roberta Kubicę.

Alex WurzPokaż całość

Russell i Latifi spotkali się ze sobą jako partnerzy zespołowi nie tylko w Williamsie, ale także w Mercedesie. Tak Nicholas Latifi również okazję pojeździć Mercedesem.

Mowa tutaj o prywatnych testach Mercedesa, które odbyły się na początku kwietnia 2017 roku na torze Algarve. Kierowcy sprawdzali tam 2 letniego Mercedesa W06.
Test ten był zorganizowany dla George Russella, który został świeżo wybranych członkiem akademii Mercedesa. Z kolei Latifi nie był powiązany z Mercedesem w żaden sposób, lecz na testy został dołączony na doczepkę, gdyż zwyczajnie za to zapłacił. Więc skoro Mercedes i tak targał bolid do Portugalii to czemu by nie odzyskać części kasy poprzez sprzedaż prywatnego testu dla paydrivera.

Zresztą na podobny ruch zdecydował się Mercedes w 2019, kiedy to sprzedali prywatny program prywatnych testów dla Mazepina.Pokaż całość

Wczorajszy wypadek w Portimao, gdzie auto wpadło na trybuny, przypomina wypadek Janna Mardenborougha z Nordschleife w 2015 roku. Kiedy to również samochód przeleciał przez siatkę i wylądował na widowni, jednak ten wypadek zakończył się smietelnie dla jego z widzów.

Mardenborough po nieudanej przygodzie z programem Red Bulla i słabych wynikach w GP3, przeniósł się do wyścigów długodystansowych, gdzie został kierowcą Nissana. Szykując się do występu w Le Mans, miał zaliczyć kilka wyścigów w GT3. Pierwszym tym występem był start w ramach VLN na Nürburgring.

29 marca podczas wyścigu kwalifikacyjnego, w szykanie Flugplatz brytyjczyk zjechał z toru, będąc podbity przez nierówność na trawie wystrzelił w górę. Jego Nissan GTR przeleciał przez siatkę, lądując w miejscu w którym stali zgromadzeni kibice. Jeden z nich został uderzymy bezpośrednio przez wrak samochodu, przez co zginął na miejscu. Kilku innych kibiców zostało rannych przez odłamki z samochodu, jednak ich życiu nie zagrażało niebezpieczeństwo. Sam Mardenborough wyszedł z samochodu o własnych siłach, odnosząc jedynie drobne obrażenia twarzy.

PoPokaż całość

Amerykanie kiedyś to robili tory uliczne, tak że nie przeszkadzało im nawet to że fragment toru przebiegał przez przejazd kolejowy.
Co prawda mowa tu o serii CART a nie F1, lecz nadal jest to ciekawa i godna odnotowania rzecz.

Rzeczony tor powstał w 2005 roku na ulicach miasta San Jose w Karolinie Północnej. Nitka toru została wyznaczona w samym centrum miasta, i przebiegała ona przez przejazd kolei miejskiej. Właśnie ten fragment był najbardziej kontrowersyjną częścią tego toru. Zawody rozegrano w ostatni weekend lipca, już podczas treningów i wyścigów serii towarzyszących większość kierowców, krytykowała kontrowersyjny fragment, obawiając się o bezpieczeństwo, oraz skarżąc się na ból pleców spowodowany częstym podbijaniem samochodu w trakcie przejazdu przez tory. Mimo tego organizatorzy postanowili rozegrać wyścig gdyby nigdy nic.

Wyścig był tak naprawdę walką o przetrwanie, do mety nie dojechała ponad połowa stawki, głównie przez wypadki i uszkodzenia spowodowane podbijaniem samochodów przez toru. Wyścig przez wielu kierowców został ogłoszony najgorszym doświadczeniem w dotychczasowej karierze. Mimo tego wyścig cieszył się sporym zainteresowaniem wśród kibiców, 3 dniowa frekwencja wyniosła 150 000 osób. Z tego też powodu GP przetrwało w następnym sezonie. Lecz w 2006 zmieniono nitkę toru, tak aby unikać przejazdu przez tory kolejowe.Pokaż całość

Markus Winkelhock zasłynął z tego że prowadził w wyścigu na Nurburgring w 2007 jadąc najsłabszym samochodem w stawce. Lecz jego ojciec Manfred, na tym samym torze, 27 lat wcześniej zasłynął z tego że oszukał przeznaczenie i wyszedł bez szwanku z potwornego wypadku.

Rzeczonym wyścig odbył się w 1980 jako runda F2. Na starcie zostało uszkodzone skrzydło w jego Marchu. Chwile później tuż na zjeździe ze szczytu Flugplatz, skrzydła całkowicie pękło a samochódPokaż całość

Koniec lat 60 to czas kiedy zespoły F1 zaczęły rozumieć kwestię aerodynamiki, tego że jest ona tak samo ważna jak i silnik. Efektem czego były pojawiające się sporadycznie drobne skrzydła w konstrukcji bolidów.

Jednak Mclaren w 1969 podczas GP Monako, poszedł o kilka kroków dalej i opracował samochód M7C. Bolid charakterystyczny z dwóch powodów, jeden to że został on wyposażony w gigantyczne spoilery, jak i to że samochód ten zyskał tytuł "czwartkowyPokaż całość

Formula 1 jest znana na calym swiecie, często pojawia się takze w innych mediach. Dzis napisze o pewnej karcie z gry karcianej Yugioh.
Pożycze tag @tumialemdaclogin bo on ostatnio pisal o komiksie który stał sie rzeczywistością, tu jest sytuacja odwrotna.

Formula Synchron bo o nim mowa jest karta, ktora debiutowała w anime Yu-gi-oh! 5Ds oraz w formie fizycznej w boosterze Starstrike Blast w 2010r.

Nazwa karty oraz wyglad potwora ( wyglada jak bolid z cialem robota albo transformer o tym moze w innym wpisie) sugerują, że ilustrator inspirowal sie bolidem f1. Jednak nawiązań mozna się doszukiwać także w tym co ten potwór robi na poluPokaż całość

Gdy świat fikcji literackiej przechodzi do świata prawdziwego motosportu.

Mowa tutaj o serii komiksów Michel Vaillant, opowiadające fikcyjne historię, fikcyjnego kierowcy Michela Vaillanta. Seria komiksów o wyścigach samochodowych stworzona w 1957 roku przez francuskiego rysownika Jeana Gratona i pierwotnie opublikowana przez Le Lombard. Głównym bohaterem tytułowej serii jest Michel Vaillant, francuski kierowca wyścigowy, który startuje głównie w Formule 1 a także bierze udział w innych wyścigach takich jak 24h Le Mans.

Niektórzy znani kierowcy F1 przyznali, że ich pasja do wyścigów samochodowych wywodzi się z czytania serii komiksów Michela Vaillanta, wśród nich jest między innymi czterokrotny mistrz 1 Alain Prost. Na torze Zolder w Belgii jeden z budynków został nazwany Michel Vaillant club.

WPokaż całość

GP Niemiec 1959 było wyjątkowe. Zarówno z powodu toru na którym zostało rozegrane jak i jednorazowego niecodziennego jak na standardy F1 formatu.

Wyścig został rozegrany na torze AVUS, który był częścią autostrady w Berlinie Zachodnim. Tor sam w sobie nie był zbyt skomplikowany, ale wyjątkowy. Składał się z dwóch bardzo długich prostych i dwóch nawrotów, przy czym północy nawrót cechował się bardzo dużym kątem pochylenia, przypominającym owalną sekcję Monzy lub słynne Indianapolis.

I właśnie ta pochylona sekcja wzbudziła spore obawy o bezpieczeństwa. Tego typu sekcje były bardzo wymagające dla opon, stwarzając realne zagrożenie masowych eksplozji opon po przejechaniu kilkudziesięciu okrążeń.

ZPokaż całość

Jeżeli mowa o silnikach, to w historii wyścigów mistrzostw świata F1 był jednorazowy epizod, silnika diesla . Miało to miejsce podczas Indy500 w 1952 roku, kiedy to ten wyścig wchodził w skład mistrzostw świata F1.

Na pomysł zbudowania czego nietypowo, wpadł w 1951 Clessie Cummins, założyciel firmy Cummins Engine Company, produkującej silniki. Sama firma była obecna w wyścigach już w latach 20 i 30, więc dla nich występ w Indy 500 nie był nowością. Lecz w 1951 postanowili podejść do tematu poważnie, nie chcieli tylko przejechać wyścigu, ale także go wygrać poprzez zastosowanie nietypowej technologii. W tym celu Cummis połączył siły z utytułowanym konstruktorem Kurtisem Kraftem, który wygrał wyścigi USAC.

Powstały samochód był bardzo nietypowy jak na lata 50, gdyż był zdecydowanie niższy, szerszy i cięższy od dotychczas znanych pojazdów.
Samochód został wyposażony w silnik turbodoładowany, który składał się z magnezowej skrzyni korbowej z aluminiowym rzędem cylindrów i głowicą. Koncepcje z silników serii NHH firmy Cummins zastosowano w silniku wyścigowym i zainstalowano go w podwoziu wyścigówki ułożonym pod kątem 85 stopni, prawie na boku. Spowodowało to bardzo niską osłonę silnika, 0,58 m nad ziemią. Turbosprężarka została zainstalowana przed silnikiem po prawej stronie samochodu i zapewniała doładowanie do 20 psi.. Silnik o pojemności 6.6L wytwarzał moc 380 KM przy 4000 obr./min i 430 KM przy 4500 obr./min. Waga silnika wyniosła 340kg co czyniło ten silnik o około 80kg bardziej ciężki od benzynowych odpowiedników.Pokaż całość

Zapomniana tragedia na torze Grenzlandring w 1952, podczas wyścigu niezaliczanego do mistrzostw świata. Jest to jeden z najtragiczniejszych wyścigów w historii, podczas którego zginęło aż 14 kibiców.

Wyścig ten rozgrywany był na obwodnicy miasta Wegberg w zachodnich Niemczech. Na pierwszym okrążeniu wyścigu, jadąc z szacunkową prędkością 150 km/h, niemiecki kierowca Helmut Niedermayr stracił kontrolę nad bolidem. Samochód wjechał prosto w tłum znajdujący się po wewnętrznej stronie tzw. „Roermonder Kurve”, bardzo blisko mostu prowadzącego nad Grenzlandring, w kierunku cmentarza Wegberg. Przypuszcza się, że przyczyną wypadku było pęknięcie przedniej opony samochodu. Ponad czterdziestu rannych widzów przewieziono do lokalnych szpitali, w sumie czternaście osób straciło życie. Wśród ofiar były też dzieci, najmłodszą ofiarą śmiertelną był 9 letni chłopiec.

Kierowca Helmut Niedermayr poza stłuczeniami nie doznał poważniejszych kontuzji, mimo tragedii wyścig nie został przerwany, lecz kilku kierowców wiedząc co się stało, postanowiło z własnej woli wycofać się z dalszej rywalizacji.

WyścigPokaż całość

Wiecie co Fernando Alonso wyniósł ze swojej współpracy z Hondą w latach 2015-17? A wyniósł na bana na występy z silnikiem Hondy także inny seriach wyścigowych niż F1.

Alonsiarz w czasie swojej przerwy od F1 w 2020 próbował zdobyć potrójną koronę i wygrać wyścig Indy 500 w USA. W tym celu na początku roku niemal udało mu się sfinalizować umowę z Andretti, zespołem z którym w 2017 zaliczył udany debiut w Indy.
Umowa jednak nie została ostatecznie podpisana, gdyż do akcji wkroczyła Honda, dostawca silników dla zespołu Andrettiego w IndyCar. Honda zablokowała występ Alonso, twierdząc że jeżeli posadzą w samochodzie Alonso, to niedostaną silników i umowa zostanie anulowana.

Dziad nie mógł wystartować w Andrettim, ale także w każdym innym zespole korzystającym z silników Hondy z czego powodu musiał szukać miejsca w ekipie korzystającej z silników Chevroleta. Takim zespołem został Mclaren, który dopiero debiutował w Indy i ich auto nie było zbyt konkurencyjne, przez co Alonso nie miał możliwości walki o wygraną.Pokaż całość

Mało znanym faktem z życia George Russella jest to że swoją karierę zaczął od bardzo nietypowego wyścigu.
Był to 24 godzinny wyścigów Citroenów 2CV rozgrywany na Snetterton Circuit. Wyścig ten miał miejsce na początku kwietnia 2014.

Russell wystartował w tym wyścigu, poniekąd z przymusu, a poniekąd był to sprytny sposób na odejście biurokracji w celu uzyskania licencji kierowcy wyścigowego.

Russell zakończył starty w kartingu w 2013 i od nowego roku planował starty w bolidach jednomiejscowych. Planował startować równolegle w brytyjskiej F4 i nieco bardziej konkurencyjnej Formule Renault 2.0 ta druga seria była serią międzynarodowa i aby w niej startować George musiał posiadać międzynarodowa licencję kierowcy wyścigowego.Pokaż całość

Wcześniej zastanawiałem się że czy to wrzucać czy to za słabe. Ale skoro i tak poziom tagu spadł to wrzucę słabą ciekawostkę na próbę.

W 1996 obecna F2 nazywająca się jeszcze F3000, miała swój własny kalendarz nie zawsze powiązany z F1 i rozgrywała wyścigi na torach spoza F1. Takim torem była włoska Enna Pergusa, tor ten był położony nad jeziorem. Na rozpoczęcie weekendu wyścigowego padok został przywitany deszczową pogodą. Po ustaniu opadów z jeziora i jego okolic wypełzło mnóstwo żab. Powodując istną plagę.
Małe żabki były dosłownie wszędzie, nie dało się przejść po padoku bez nadepnięcia na jakąś. Start pierwszego treningu został przez to opóźniony.

Niestety nie znalazłem żadnego zdjęcia, na tą ciekawostkę natknąłem się przypadkiem szukając czegoś innego. Jedynie na potwierdzenie zamieszczę fragmenty z zaufanych serwisów, które wspominają te sytuację.Pokaż całość

Podczas GP Monako 1950 fala morska zalała fragment toru w Tabac, co doprowadziło do kolizji 10 samochodów.

Po starcie prowadzenie objął Farina, lecz po paru zakrętach stracił prowadzenie na rzecz Fangio. Goniący Farina dojechał do Tabac, gdzie wydarzyła się bardzo nietypowa rzecz. Silny podmuch wiatru, sprowadził fale morską, która uderzyła w nadjeżdżające samochody. Farina stracił panowanie nad swoją Alfą i rozbił ją o ścianę. Villoresi, Étancelin, Ascari, Chiron i Sommer, zdołali ominąćPokaż całość

Na przełomie lat 60 i 70 mieliśmy swojego kierowcę w F3 i F2. No prawie swojego bo jeździł on w barwach Francji.

Był nim Adam Potocki, który urodził się w 1940 w Warszawie, następnie prawdopodobnie ze względu na pochodzenie jego rodzina musiała uciekać przed komunistami do Francji.
W drugiej połowie lat 60 Potocki rozpoczął karierę, ścigając się w niskich francuskich formułach. Jego największym sukcesem było wygranie wyścigu F3 w 1968 i to nie byle jakiego wyścigu, bo był to oficjalny wyścig F3, rozegrany jako impreza towarzysząca GP Francji Formuły 1.

W 1970 awansował on do F2, lecz był niczym nie wyróżniającym się paydriverem, startującym za kasę rodziny. W latach 1970-72 zgłosił się łącznie do 15 wyścigów F2, z czego zakwalifikował się tylko do 4 wyścigów. W 1970 i 71 jeździł prywatnym Lotusem 69, a na 1972 zmienił samochód na Brabhama BT38. W tym sezonie osiągnął swój najlepszy sukces. 8 pozycje na torze Pergusa we Włoszech.Pokaż całość

BMW Sauber Ferrari czyli dziwny twór z 2010 roku, nie był jedynym przypadkiem kiedy te marki się ze sobą skrzyżowały na jednym samochodzie.

Pierwsze tego typu połączenie połączenie miało miejsce wiele lat wcześniej. W 1952 podczas Rio De Janeiro, niemistrzowskiej rundy rozegranej według przepisów Formuła Libre. Wówczas Ferrari 166FL zostało poprowadzone przez Chico Landiego, pierwszego Brazylijczyka w F1. Bolid Ferrari został pomalowany w żółte barwy, a jego jedynym sponsorem zostało BMW. KtórePokaż całość