Aktywne Wpisy
uncle_freddie +28
Nieuznany karniak Alvareza, podwójne dotknięcie
MIRROR: https://streamin.one/v/5b2e365f
#mecz #meczgif #premierleague #realmadryt #atleticomadryt
MIRROR: https://streamin.one/v/5b2e365f
#mecz #meczgif #premierleague #realmadryt #atleticomadryt
źródło: alps
Pobierz
Seshu +88
Aktywne Znaleziska
Przedstawię wam moją sytuację. Jestem z żoną od 14 lat. Bywały chwile lepsze i gorsze ale zawsze byliśmy dla wszystkich wzorem związku. Nigdy się nie kłóciliśmy, wszystko razem robiliśmy. Brak mi słów żeby opisać jak dobrze nam się wszystko układało. W 2012 wyjechaliśmy za granicę żeby się trochę dorobić. Początki były trudne ale potem już z górki. Do 2015 roku... Zaczęły się moje problemy z oczami. Na dzień dzisiejszy mam silną dysfunkcję gruczołów Meiboma. W 2017 nagle siadły mi kolana, z dnia na dzień, straciłem bardzo dobrą pracę jako dostawca, diagnoza chondromolacja rzepki 3 i 2 stopnia w kolanach. Podejrzenie choroby autoimunologicznej. Zaczęła się rozwijać moja #depresja ale nigdy nie krzywdziłem żony, po prostu zamykałem się w sobie i nie radziłem sobie z objawami moich problemów. Wiadomo że na pewno to się zaczęło na niej odbijać. Około 2018 roku postanowiliśmy zjechać do kraju, mieliśmy odłożone na mieszkanie w fajnej lokalizacji także nie było problemu. Ja załatwiłem sobie grupę inwalidzką i mimo że zarabiałem 2k, żona trochę więcej to jeszcze mogliśmy sobie odłożyć co miesiąc jakąś kasę. Jeszcze pół roku temu planowaliśmy kupić sobie kawalerkę na inwestycję.
Ale teraz kwestia dziecka. Jeszcze jak byliśmy za granicą były wstępne rozmowy. Ja powiedziałem że nie wiem czy będę chciał i temat się urwał. Po powrocie do kraju ze względu na moje rozwijające się objawy chorób zdecydowałem że nie będę chciał biologicznego dziecka. Na wszystkie inne opcje byłem otwarty. Potem powiedziałem że będę chciał zrobić wazektomię bo i tak nigdy nie zdecyduję się na moje dziecko z miłości do niego żeby nie przekazać choroby. Rozmawialiśmy wtedy o możliwej adopcji. Zrobiłem sobie zabieg, żona była ze mną. Nie wyczułem że jej się to nie podoba. Potem były kolejne piękne chwile w naszym związku, żyło nam się super, zwiedzaliśmy sobie nowe miejsca. Miałem tylko jeden okres gdzie depresja wróciła i postanowiłem leczyć się psychiatrycznie. Ale przyszedł dzień w którym jej bratu urodziło się dziecko. Widziałem że troszkę oszalała na jego punkcie. Kupowała mu ciuszki, wstawiła sobie jego zdjęcie na tapetę w telefonie. Zauważyłem że trochę się odsunęła i po 6 miesiącach powiedziała że rozważa odejście ponieważ ma bardzo silny instynkt że chce mieć dziecko i kompletnie nie może nad nim zapanować. Ja potrzebowałem tydzień żeby w ogóle ogarnąć co się odjaniepawliło. W życiu podczas depresji snułem różne czarne scenariusze ale byłem pewien że będziemy mieszkać razem do starości w naszym fajnym mieszkanku. I teraz najlepsze bo ona uważa że nadal mnie kocha. Mówi że jak robiłem zabieg to miała wątpliwości, nie przyznała mi się ale wtedy nie miała tego instynktu. Widzę że to jest teraz ważniejsze dla niej niż wszystko. Nie mam tyle oszczędności więc dwie osoby będą musiały dobrać hipotekę żeby dalej żyć. Jestem facetem i nie potrafię ogarnąć jak silne jest to dla niej uczucie. Ja też mam męskie potrzeby tylko wiem że ja sobie zawszę mogę "zwalić" i po problemie a ona nic z tym nie może zrobić. Teraz o adopcji nie chce słyszeć, rozważała dość długo bank nasienia ale też nie.
Ktoś mi dzisiaj zasugerował że szukam winy w jej a nie sobie. Nikt nikogo mocno nie obwinia. Ja i tak uważam że to przez moją chorobę przez co się nienawidzę jeszcze bardziej. I tak nie zdecydowałbym się na dziecko mimo iż szansa na przekazanie choroby nie jest ogromna ale jest dla mnie za duża przy chorobach autoimunologicznych żeby się zdecydować. Nie żałuje zabiegu.
Teraz jest ciężko bo musimy jeszcze mieszkać razem co najmniej do października bo do wtedy mam grupę inwalidzką oraz umowę o pracę. Ja z nią mogę gadać tylko jak się nawpierdzielam psychotropów. Jej też jest ciężko. Mówi że gdyby nie ta potrzeba posiadania dziecka to nie byłoby żadnego problemu.
Dochodzi jeszcze mój problem całkowitego uzależnienia szczęścia od niej i na tę chwilę jedyne co mi sprawia radość to leki od psychiatry dzięki którym mogę jakoś funkcjonować.
#zwiazki #milosc #pytaniedorozowychpaskow #pytanie #malzenstwo #dziecko #dzieci #psychologia
@Turkotka może być za późno, ja nie wiem czy bym wybaczył "próby" zajścia z innym
Komentarz usunięty przez autora
A potem reportaż w telewizji że chora matka urodziła 3 chore dzieci i pomóż proszę.
Taki
Komentarz usunięty przez moderatora
Przed ślubem w 2019 "Do 30-tki nie planuje dzieci" (Ja też). I teksty typu "głupie bachory zawsze wrzeszczą" itp.
Teraz lvl 27- prawie
No to jest właśnie ten szok. Że myślisz że znasz kobietę na wylot a nagle przychodzi taka akcja.
- Potworny ból, wiele miesięcy (lat?) męki, r--------e sobie życia do góry nogami, no i ryzyko śmierci. Mimo tego kobiety decydują się na kolejne i kolejne dziecko albo mają załamkę kiedy nie będą mogły już kolejnego.
- Taka sytuacja. Kochająca się jak nikt od ponad dekady parka. Rok temu dostałem od jej koleżanek sugestie, że może bym spróbował
@push3k-pro: oczywiście oszukiwanie na zabezpieczeniach to jak najbardziej g---t, ale nieudawadnialny, praktycznie słowo przeciwko słowu. Mężczyźni muszą samemu też pilnować bo w wyniku zajścia tracą kontrolę