Dzisiaj miła 74 rocznica antysemickich wydarzeń zwanych Pogromem w Kielcach.
(fot. Kielce, cmentarz. Pogrzeb ofiar pogromu (1946) Zbiorowy pogrzeb ofiar odbył się 8 lipca 1946 r. na cmentarzu żydowskim w Kielcach. Na zdjęciu moment złożenia trumien w mogile masowej.)
POGROM W KIELCACH – 4 lipca 1946
Pogrom kielecki z 4 lipca 1946 r. nie był zjawiskiem odosobnionym. Poprzedziły go liczne ekscesy antyżydowskie, zabijanie Żydów w pociągach (tzw. akcje pociągowe), na szosach, w domach (zastrzelenie Fiszki Nejmana w Łodzi w niewyjaśnionych okolicznościach), a także zajścia z udziałem tłumu – np. pogrom w Krakowie w sierpniu 1945 roku.
W Kielcach pogrom poprzedziła plotka o porwaniu ośmioletniego chłopca, Henryka Błaszczyka. Jego nieobecność zgłosił na posterunek MO w Kielcach 1 lipca 1946 r. ojciec, Walenty Błaszczyk. Chłopiec nieoczekiwanie powrócił 3 lipca. Wieczorem tego samego dnia ojciec udał się na komisariat MO w Kielcach i wskazał na Żydów jako tych, którzy przez trzy dni przetrzymywali małego Henryka w piwnicy budynku przy ul. Planty 7/9. Mieściły się tam m.in. siedziba Komitetu Żydowskiego oraz kibuc. Rano 4 lipca chłopiec razem z ojcem zjawili się na komisariacie, gdzie Henryk złożył zeznania. W następstwie aresztowano Kalmana Singera, który rzekomo miał uwięzić dziecko. Wkrótce na posterunek przybył przewodniczący kieleckiego Komitetu Żydowskiego dr Seweryn Kahane z prośbą o uwolnienie więźnia; tym bardziej, że w budynku przy ul. Planty nie było piwnic. Następnie grupa milicjantów udała się w stronę ul. Planty, aby wyjaśnić sytuację. Po drodze funkcjonariusze MO rozpowiadali, że idą szukać pomordowanych dzieci, które zaginęły w ostatnich tygodniach. Do grupy dołączali kielczanie.
Około godziny 10 rano, po przybyciu na miejsce oddziałów Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i milicji rozpoczął się pogrom. Mundurowi, którzy weszli do środka, zażądali wydania broni (Żydzi posiadali legalnie kilka pistoletów dla bezpieczeństwa). Następnie zaczęli rabować, wyrzucali Żydów z okien z drugiego piętra, strzelali też do znajdujących się w budynku osób, które następnie wywlekali na zewnątrz.
Przed budynkiem do mundurowych dołączyli cywile, zabijając Żydów przy pomocy desek i kamieni. W południe do tłumu dołączyła kilkusetosobowa grupa robotników z huty „Ludwików”. Kolejne grupy mundurowych, które przybyły w celu spacyfikowania zajść, mieszały się z tłumem, a niekiedy dołączały do niego. Ekscesom antyżydowskim towarzyszyły okrzyki zachęcające do zabijania i „wymierzenia sprawiedliwości” za to, że Żydzi jakoby mordowali polskie dzieci w celach rytualnych. Tłum „pogromszczyków” został rozpędzony dopiero około godziny 15.
W wyniku zajść antyżydowskich w Kielcach zginęło co najmniej 39 Żydów i 3 Polaków. Wśród ofiar były dwie ciężarne kobiety. Zginęli od ran postrzałowych, od ciosów bagnetu lub zostali zatłuczeni m.in. łomami, kijami i kamieniami. Rannych zostało 35 Żydów, których przewieziono do szpitala w Łodzi. Również pozostałych ocalonych z pogromu dla ich bezpieczeństwa wywieziono do Łodzi. Pogrom przeżył prawdopodobnie mieszkaniec budynku Planty 7 – zastępca szefa powiatowego UB w Kielcach, porucznik Albert Grynbaum, który następnie został wezwany do Warszawy i zaginął bez wieści. Całość: https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/k/399-kielce/116-miejsca-martyrologii/46870-pogrom-w-kielcach-4-lipca-1946
@MiedzygalaktycznyMors Nie chcę do tego wpisu mieszać obecnej polityki, ale żeby wyobrazić sobie "jak do tego doszło" wystarczy obejrzeć zdjęcia z obecnej kampani wyborczej i popis elektoratów np. Pana, który zrywając banery z prywatnej posesji osoby nie popierającej jego kandydata krzyczy, iż spali jej również dom.. Bardzo mało potrzeba, aby taka sytuacja mogła się zdarzyć ponownie ( i nie mam tu na myśli, że wyłącznie przeciwko żydom, między sobą też im by
(fot. Kielce, cmentarz. Pogrzeb ofiar pogromu (1946) Zbiorowy pogrzeb ofiar odbył się 8 lipca 1946 r. na cmentarzu żydowskim w Kielcach. Na zdjęciu moment złożenia trumien w mogile masowej.)
POGROM W KIELCACH – 4 lipca 1946
Pogrom kielecki z 4 lipca 1946 r. nie był zjawiskiem odosobnionym. Poprzedziły go liczne ekscesy antyżydowskie, zabijanie Żydów w pociągach (tzw. akcje pociągowe), na szosach, w domach (zastrzelenie Fiszki Nejmana w Łodzi w niewyjaśnionych okolicznościach), a także zajścia z udziałem tłumu – np. pogrom w Krakowie w sierpniu 1945 roku.
W Kielcach pogrom poprzedziła plotka o porwaniu ośmioletniego chłopca, Henryka Błaszczyka. Jego nieobecność zgłosił na posterunek MO w Kielcach 1 lipca 1946 r. ojciec, Walenty Błaszczyk. Chłopiec nieoczekiwanie powrócił 3 lipca. Wieczorem tego samego dnia ojciec udał się na komisariat MO w Kielcach i wskazał na Żydów jako tych, którzy przez trzy dni przetrzymywali małego Henryka w piwnicy budynku przy ul. Planty 7/9. Mieściły się tam m.in. siedziba Komitetu Żydowskiego oraz kibuc. Rano 4 lipca chłopiec razem z ojcem zjawili się na komisariacie, gdzie Henryk złożył zeznania. W następstwie aresztowano Kalmana Singera, który rzekomo miał uwięzić dziecko. Wkrótce na posterunek przybył przewodniczący kieleckiego Komitetu Żydowskiego dr Seweryn Kahane z prośbą o uwolnienie więźnia; tym bardziej, że w budynku przy ul. Planty nie było piwnic. Następnie grupa milicjantów udała się w stronę ul. Planty, aby wyjaśnić sytuację. Po drodze funkcjonariusze MO rozpowiadali, że idą szukać pomordowanych dzieci, które zaginęły w ostatnich tygodniach. Do grupy dołączali kielczanie.
Około godziny 10 rano, po przybyciu na miejsce oddziałów Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i milicji rozpoczął się pogrom. Mundurowi, którzy weszli do środka, zażądali wydania broni (Żydzi posiadali legalnie kilka pistoletów dla bezpieczeństwa). Następnie zaczęli rabować, wyrzucali Żydów z okien z drugiego piętra, strzelali też do znajdujących się w budynku osób, które następnie wywlekali na zewnątrz.
Przed budynkiem do mundurowych dołączyli cywile, zabijając Żydów przy pomocy desek i kamieni. W południe do tłumu dołączyła kilkusetosobowa grupa robotników z huty „Ludwików”. Kolejne grupy mundurowych, które przybyły w celu spacyfikowania zajść, mieszały się z tłumem, a niekiedy dołączały do niego. Ekscesom antyżydowskim towarzyszyły okrzyki zachęcające do zabijania i „wymierzenia sprawiedliwości” za to, że Żydzi jakoby mordowali polskie dzieci w celach rytualnych. Tłum „pogromszczyków” został rozpędzony dopiero około godziny 15.
W wyniku zajść antyżydowskich w Kielcach zginęło co najmniej 39 Żydów i 3 Polaków. Wśród ofiar były dwie ciężarne kobiety. Zginęli od ran postrzałowych, od ciosów bagnetu lub zostali zatłuczeni m.in. łomami, kijami i kamieniami. Rannych zostało 35 Żydów, których przewieziono do szpitala w Łodzi. Również pozostałych ocalonych z pogromu dla ich bezpieczeństwa wywieziono do Łodzi. Pogrom przeżył prawdopodobnie mieszkaniec budynku Planty 7 – zastępca szefa powiatowego UB w Kielcach, porucznik Albert Grynbaum, który następnie został wezwany do Warszawy i zaginął bez wieści.
Całość:
https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/k/399-kielce/116-miejsca-martyrologii/46870-pogrom-w-kielcach-4-lipca-1946
#antysemityzm #polskiantysemityzm #zydzi #polska #wydarzenia #historia #kielce #swietokrzyskie #zydzi #holokaust #rocznicanadzisiaj #smutnaprawda
Bardzo mało potrzeba, aby taka sytuacja mogła się zdarzyć ponownie ( i nie mam tu na myśli, że wyłącznie przeciwko żydom, między sobą też im by
aha