[beQuick]

@beQuick: Lotnicy, weterani I Wojny Światowej oraz Wojny Polsko-Bolszewickiej, odznaczeni Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari i ich losy po wybuchu II Wojny Światowej:

Beaurain Janusz gen. bryg. obs. inż. Po wybuchu wojny został przydzielony do Naczelnego Dowództwa Lotnictwa, z którym we wrześniu przez Rumunię przedostał się do Francji. Odbył w tym okresie niezbędny staż w lotnictwie francuskim. Z polecenia generała Sikorskiego nie został przyjęty do służby. Na prośbę strony francuskiej został jednak przydzielony do Dowództwa IV Okręgu Lotniczego jako pomocnik dowódcy ds. lotnictwa polskiego. Po kapitulacji Francji, ewakuował się do Szkocji, gdzie we wrześniu 1940 r. przydzielony został do rezerwy personalnej Naczelnego Wodza. W styczniu 1942 r. został przeniesiony w stan nieczynny, po śmierci generała Sikorskiego wrócił do służby. Z dniem 1.01.1944 r. został przeniesiony do dyspozycji Naczelnego Wodza. Nie dano mu jednak szansy czynnej służby. Z dniem 26.04.1947 r. przeniesiono go do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, w którym przebywał do kwietnia 1949 r. Zmarł 23.12.1959 r. w Edynburgu w Szkocji.

Buckiewicz Antoni płk pil. inż. Po wybuchu II Wojny Światowej ochotniczo zgłosił się do lotnictwa. Przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie otrzymał przydział do sztabu gen. Władysława Sikorskiego. Z Francji trafił do Wielkiej Brytanii i był tam członkiem Trybunału Oficerskiego. Po wojnie wyjechał do Kanady, zmarł dnia 26.05.1954 r.

Burzyński Kazimierz kpt. pil. W 1939 r. brał udział w ewakuacji samolotów LOT. W czasie II wojny był pilotem transportowym i służył w 45 Grupie Transportowej. Wykonywał głównie loty transatlantyckie. Zginął 25.04.1944 r. w katastrofie lotniczej w Montrealu w Kanadzie. Pilotowany przez kpt. Burzyńskiego B-24 „Liberator” w trakcie lotu z Montrealu do Indii spadł na ziemię i spłonął. Podczas katastrofy niszczonych zostało 6 domów mieszkalnych. Zginęli wszyscy członkowie załogi oraz 10 mieszkańców miasta. Kpt. Kazimierz Burzyński został pochowany na cmentarzu Cote des Neigres w Montrealu.

Cooper Merian kpt. pil. W czasie II Wojny Światowej walczył jako pułkownik sił powietrznych armii amerykańskiej, będąc szefem sztabu Latających tygrysów (amerykańskich pilotów ochotników) broniących Chin przed atakami Japonii. W latach 1943-1954 był szefem sztabu 5 armii lotniczej USA, walczącej na Pacyfiku. Kpt. pil. Merian Cooper zmarł w 1973 r.

Düttmer (Dittmer) Władysław pchor. pil. Po wybuchu II Wojny Światowej zgłosił się do Wojska Polskiego. Pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej, jednak już w październiku 1939 r. zbiegł. Wrócił do Torunia, gdzie został aresztowany przez gestapo i osadzony w Forcie VII. Zwolniony na początku lutego 1940 r., opuścił Toruń i wraz z siostrą i córką przeniósł się do Poręby. Pracował tam w zakładach maszynowych do końca wojny. W maju 1945 r. wrócił do Torunia. W roku 1961 został honorowym członkiem Aeroklubu Pomorskiego, a w 1972 roku przyznano mu odznakę Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego. Zmarł w Toruniu w dniu 23.01.1974 r., pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu staromiejskim św. Jerzego.

Dzierzgowski Tadeusz mjr obs. We wrześniu 1939 r. podczas ewakuacji szkoły w rejonie Łucka dostał się do radzieckiej niewoli i osadzony został w obozie w Starobielsku. Zginął wiosną 1940 r. zamordowany przez NKWD w Charkowie.

Gilewicz Juliusz ppłk pil. Po wybuchu II Wojny Światowej działał w konspiracji. Na przełomie 1939-1940 r. utworzył grupę podziemną złożoną przede wszystkim z byłych pracowników PLL LOT, Aeroklubu Warszawskiego oraz Państwowych Zakładów Lotniczych na Okęciu. W 1941 r. Gilewicz został aresztowany przez Gestapo i w dniu 17.04.1942 r. z transportem 461 więźniów wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Za przynależność do tajnej organizacji obozowej został osadzony w celi śmierci i zamordowany 11.10.1943 r.

Iwaszkiewicz Wacław płk pil. We wrześniu 1939 r. dowodził lotnictwem i obroną przeciwlotniczą Armii "Łódź". Dnia 18.05.1940 r., we Francji mianowany został komendantem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon-Bron (od 18.05.1940 r.). W dniu 17.07.1940 r., ewakuował się do Glasgow. W Wielkiej Brytanii powierzono mu funkcję I zastępcy Inspektora Polskich Sił Powietrznych. W roku 1942 pełnił obowiązki komendanta Szkoły Pilotażu w Newton. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji, zmarł w Londynie w 1963 roku.

Jach Franciszek kpt. pil. Po wybuchy wojny, nie ewakuował się do Rumunii, pozostał w kraju, gdzie podjął szeroką działalność konspiracyjną. Zginął rażony odłamkami b---y w dniu 11.05.1944 r. w Lublinie.

Kalkus Władysław Jan gen. bryg. pil. Po wybuchu II Wojny Światowej ewakuował się z Polski do Rumunii, a stamtąd do Francji. Od października 1939 do marca 1940 roku pełnił obowiązki dowódcy polskiego lotnictwa we Francji, później został mianowany Inspektorem Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii (delegata dowódcy Polskich Sił Powietrznych). Następnie pełnił stanowisko komendanta 18 OTU (Operational Training Unit) w Bramcote. Od końca 1941 r. reprezentował Inspektorat Polskich Sił Powietrznych (następnie dowódcy Polskich Sił Powietrznych) w bazie Blackpool. W 1944 r. gen. bryg. pil. Kalkus Władysław trafił do szpitala wojskowego w Ormskirk, gdzie zmarł 23.02.1945 r.

Kieżun Jan płk pil. W dniu 1.08.1939 r. powołany na szefa lotnictwa Armii „Warszawa”, a następnie w okresie okupacji działał w Armii Krajowej pod pseudonimem „Lot”. Po wojnie pracował na stanowiskach kierowniczych w spółdzielczości, w roku 1963 przeszedł na emeryturę. Jeszcze w 1961 r. brał udział w organizacji Klubu Seniorów Lotnictwa przy Aeroklubie Bydgoskim, którego prezesem pozostawał do 1967 r. Zmarł 26.10.1970 r. w Bydgoszczy.

Komorowski Wiktor kpt. pil. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, w sierpniu 1939 r. został zmobilizowany do Bazy 4 PL. Po przekroczeniu granicy z Rumunią został internowany i do końca wojny przebywał w obozie dla internowanych. We wrześniu 1946 r. powrócił do Polski. Dnia 16.04.1951 r. wraz z byłą żoną oraz synami Jerzym i Ryszardem został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Obaj synowie oskarżeni zostali o szpiegostwo na rzecz Wielkiej Brytanii, a Wiktor Komorowski o udzielenie im pomocy. Kpt. Komorowski ciężko pobity w trakcie śledztwa zmarł 23.08.1952 r. w szpitalu więziennym we Wrocławiu.

Kwieciński Bogdan Józef płk dypl. pil. obs. inż. W roku 1939 r. pełnił funkcję attaché lotniczego w Londynie (aż do końca II Wojny Światowej). Po wojnie pozostał na emigracji, w 1947 r. zamieszkał w Kanadzie. Bogdan Kwieciński zmarł 22.03.1981 r. w Montrealu.

Makowski Wacław płk pil. inż. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, w maju 1939 r. mianowany został zastępcą do spraw technicznych dowódcy lotnictwa. W grudniu 1939 r. znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczął organizowanie szkoły pilotów w Upavon. W okresie od 1.07.1940 r. do 18.07.1941 r. dowodził 300 Dywizjonem B------m, następnie dowodził Stacją B-----ą w Lindholm, był oficerem łącznikowym w Dowództwie Lotnictwa B-------o. Od 1943 r. służył w Lotnictwie Transportowym RAF, w kolejnym roku został mianowany dowódcą Polskiej Bazy Lotnictwa Transportowego w Chedburgh. W późniejszym czasie dowodził obozem przysposobienia personelu lotniczego do życia cywilnego. Po zakończeniu II Wojny Światowej, w okresie od 1946 do 1948 r. był prezesem Samopomocy Lotniczej. W latach 1951-1965 r. pracował jako doradca do spraw lotnictwa cywilnego w Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego. Zmarł w Kanadzie w dniu 11.06.1986 r.

Menczak Augustyn (August*) Aleksander płk dypl. pil. W okresie okupacji niemieckiej wstąpił do Armii Ludowej i pod pseudonim "Alot" brał udział w powstaniu warszawskim. W maju 1945 r. powołany został do Wojska Polskiego i skierowany do 15 Samodzielnego Zapasowego Pułku Lotniczego w Radomiu jako wykładowca taktyki lotniczej. Następnie wykładał w Centralnej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi. W sierpniu 1946 r. objął stanowisko szefa sztabu kwatermistrzostwa Wojsk Lotniczych. W latach 1947–1948 był redaktorem naczelnym "Wojskowego Przeglądu Lotniczego". W dniu 22.07.1947 r. uzyskał awans na stopień pułkownika. W dniu 26.04.1951 r. został aresztowany przez funkcjonariuszy Głównego Zarządu Informacji pod zarzutem szpiegostwa. W areszcie poddany został torturom i dręczeniu psychicznemu. Dnia 13.05.1952 r. skazany został wyrokiem Najwyższego Sądu Wojskowego na karę śmieci. Prezydent RP Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Płk pil. Augustyn Menczak został stracony w dniu 7.08.1952 r.

Niewitecki Stefan sierż. pil. Po wybuch II wojny światowej brał udział walkach powietrznych w czasie wojny obronnej w kraju, następnie jako pilot walczył w dywizjonach polskich w Anglii. W 1946 r. powrócił do kraju, zamieszkał w Szczecinie, gdzie zmarł.

Pawlikowski Stefan gen. bryg. pil. inż. We wrześniu 1939 r. został dowódcą Brygady Pościgowej (zorganizowanej w oparciu o istniejące Zgrupowanie Myśliwskie przy 1 PL w Warszawie) i do 7.09.1939 r. brał udział w walkach w obronie stolicy. Później przedostał się do Francji, gdzie objął dowództwo nad Polską Bazą Lotniczą w Lyon-Bron (był komendantem Centrum Szkolenia Lotniczego). Na Froncie Francuskim zestrzelił jeden niemiecki samolot. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii i został dowódcą Bazy Lotniczej w Blackpool. W późniejszym czasie pełnił funkcję oficera łącznikowego Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych przy brytyjskim dowództwie lotnictwa myśliwskiego. W dniu 15.05.1943 r. zginął podczas walki powietrznej wykonując lot bojowy w składzie 315 Dywizjonu Myśliwskiego. Pochowany został w Meauvaines w Normandii.

Perini (Perrini*) Camillo płk pil. We wrześniu 1939 zgłosił się do służby wojskowej jednak nie został przyjęty. Wyjechał do Włoch gdzie, jako pełnomocnik polskiej ambasady, pomagał ewakuować polskich żołnierzy przez Włochy do Francji. Został aresztowany w 1940 r. Camillo Perini zmarł w dniu 27.08.1942 r. w szpitalu w Viterbo, w wyniku ostrego zapalenia wyrostka.

Pniewski Wiktor płk pil. Po wybuchu II Wojny Światowej przez Rumunię przedostał się do Francji, gdzie dowodził eskadrą oficerską. W czerwcu 1940 r. organizował ewakuację lotniska do Anglii. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Polski i został szefem Wydziału Planowania w Dowództwie Wojsk Lotniczych. Wkrótce objął dowództwo nad 7 PL na Ławicy. W grudniu 1948 r. został odsunięty od dotychczas wykonywanych czynności i otrzymał posadę tłumacza w wydziale wojskowym instytutu Hydrologiczno-Metrologicznego. Po trzydziestu latach służby został mianowany pułkownikiem. Zmarł w dniu 13.08.1974 r. w Koźminie koło Maciejewa, pochowany został w Rozdrażewie w powiecie krotoszyńskim.

Rayski Ludomił Antoni gen. bryg. pil. Po wybuch II Wojny Światowej bez skutku starał się o skierowanie do formacji bojowych jako pilota. Po odmowie brał udział w wywozie polskiego złota do Rumunii w nocy 17-18.09.1939 r. Po przedostaniu się na terytorium francuskie również nie otrzymał zgody na przydział do lotnictwa polskiego, ani francuskiego. Po opublikowaniu „Memoriału”, w którym zawarł informację o polskim lotnictwie skazany został na 10 miesięcy za zdradę, wyrok nie został wykonany. Zaciągnął się do wojska fińskiego, jednak z powodu zakończenia konfliktu z Sowietami nie wziął udziału w walkach. Przez krótki okres służył w Legii Cudzoziemskiej. Po upadku Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, ponownie bezskutecznie starał się o przydział do Wojska Polskiego. W 1941 r. wstąpił do RAF’u, przyjęty w stopniu majora dostarczał samoloty do jednostek frontowych, później był dowódcą załogi w lotnictwie transportowym. Po śmierci gen. Władysława Sikorskiego, przyjęty został pod koniec sierpnia 1943 r. do polskiego lotnictwa w stopniu pułkownika. W okresie od września 1943 r. do września 1946 r. był delegatem Inspektora Lotnictwa, a następnie delegatem Dowódcy Polskich Sił Powietrznych na Środkowym Wschodzie. W tym okresie latał na samolotach Spitfire 318 Dywizjonu Myśliwsko-Rozpoznawczego oraz na Liberatorze w polskiej 1586 eskadrze. Zdemobilizowany został w dniu 02.04.1949 r. W latach 1948-54 był prezesem Stowarzyszenia Lotników polskich w Wielkiej Brytanii, następnie dożywotnio członkiem Komitetu Honorowego tejże organizacji.

Ludomił Rayski oskarżany o zły stan lotnictwa w okresie pełnieni przez niego funkcji dowódcy wojsk lotniczych oczyszczony z zarzutów został dopiero na początku kwietnia 1977 r. uchwałą komisji pod przewodnictwem gen. dyw. Zygmunta Bohusza–Szyszko. Zmarł kilka dni później, 11.04.1977 r. prochy złożono na cmentarzu w Newark, w maju 1993 r. sprowadzono do kraju pochowano w Katedrze Polowej Wojska Polskiego w Warszawie.

Rudnicki Franciszek ppłk pil. inż. Po wybuchu wojny wyjechał do Anglii, gdzie w latach 1942-1944 był komendantem Polskiej Szkoły Technicznej w Halton, a następnie do roku 1946 komendantem Lotniczej Szkoły Technicznej RAF w Locking.

Skorobohaty Ignacy mjr pil. obs. Po wybuchu II Wojny Światowej przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielony został do 304 Dywizjonu B-------o „Ziemi Śląskiej”. W dniu 1.11.1942 r. patrolował Zatokę Biskajską na samolocie typu Wellington. Z lotu tego już nie powrócił, prawdopodobnie jago maszyna została zestrzelona przez myśliwiec niemiecki. Zginęła cała sześcioosobowa załoga Wellingtona.
Świątecki Władysław kpt. pil. inż. W 1940 r. udało mu się przedostać do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych i pracował w Delegaturze Inspektoratu Lotnictwa w Blackpool. Zmarł dnia 28.04.1944 r. w szpitalu im. Paderewskiego w Edynburgu i tam też został pochowany.

Szyfter Józef kpt. pil. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, w dniu 31.08.1939 r. został zmobilizowany do 3 PL i przydzielony do 3 Bazy Lotniczej, gdzie został dowódcą kompanii wartowniczej. Podczas ewakuacji wraz z personelem Bazy, w rejonie Trembowli dostał się do niewoli radzieckiej i osadzony w obozie w Kozielsku. W dniu 2.04.1940 r. został wywieziony do lasku katyńskiego i tam zamordowany przez NKWD.

Tuskiewicz (Tuśkiewicz)* Olgierd ppłk dypl. obs. pil. W roku 1939 został szefem Wydziału Studiów Dowództwa Lotnictwa M.S.Wojsk, a po wybuchu II Wojny Światowej był dowódcą lotnictwa Armii „Karpaty”. Przedostał się przez Rumunię i Francję do Wielkiej Brytanii, gdzie był m.in. komendantem Wyższej Szkoły Lotniczej w Polskich Siłach Powietrznych.

Wiedeń (Wieden)* Franciszek płk pil. (aer.)** inż. Po wybuchu II Wojny Światowej, w dniu 18.09.1939 r. przekroczył granicę z Rumunią, następnie udał się do Francji i stamtąd przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został szefem Wydziału Personalnego w Inspektoracie Polskich Sił Powietrznych. Następnie został komendantem Ośrodka Wyszkolenia Ziemnego oraz Polskiej Bazy Sił Powietrznych w Blackpool. Płk pil. Franciszek Wiedeń zmarł 30.09.1944 r. w Blackpool i tam został pochowany.

Wojciechowski Józef kpt. pil. obs. Niedługo po wybuchu II Wojny Światowej znalazł się w Wielkiej Brytanii. Przydzielony został do 1 Aircraft Delivery Unit w Chartumie (Jednostka Transportu Pomocniczego w Sudanie). W dniu 30.06.1943 r. będąc pasażerem w trakcie lotu transportowego na samolocie typu Lockheed Hudson zginął wraz z całą załogą przy podejściu do lądowania. Kapitan Wojciechowski pochowany został na cmentarzu w Chartumie.

Zacharewicz Kazimierz ppłk pil. W czasie II Wojny Światowej przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie w listopadzie 1940 r. został szefem służby meteorologicznej w Inspektoracie Polskich Sił Powietrznych.

Żarski Stanisław Zygmunt mjr pil. obs. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, w czerwcu 1939 r. ukończył Wyższą Szkołę Lotniczą w Warszawie, następnie mianowany został szefem sztabu lotnictwa Samodzielnej Grupy Operacyjnej (dalej SGO) „Narew”. Po klęsce 1939 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii. Z racji wieku nie mógł służyć w jednostkach bojowych, przydzielony został do 4 AGS (Szkoły Strzelców Pokładowych) w Morpeth. Zginął w dniu 29.03.1943 r., na pokładzie samolotu typu Blackburn B-26, który zderzył w powietrzu z inną maszyną. Pochowany został na cmentarzu w Morpeth.

Zdunik Władysław Marian kpt. pil. Po wybuchu II Wojny Światowej walczył w obronie kraju, następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii. Kpt. pil. Władysław Zdunik zmarł 11.07.1985 r. w Padiham, gdzie spoczął na miejscowym cmentarzu.

Więcej informacji:
http://bequickorbedead.com/tags/ii-wojna-swiatowa/

#historia #lotnictwo #wojsko #wojskopolskie #prl #piloci #iwojnaswiatowa #iiwojnaswiatowa #nkwd #zamordowani #wypadek #katastrofa

[4lord]

@beQuick: Smutne losy ludzi, którzy w większości nie mogli nawet umrzeć w swojej ojczyźnie. ( ͡° ʖ̯ ͡°)