Energiczna, ambitna dziennikarka. Reporterka TVP i TVN. Uroda i świetna dykcja. Znajomi mówili, że powinna spróbować swoich sił jako prezenterka, ale z uśmiechem odpowiadała, że to tylko zepsułoby jej charakter. Marzyła o wsi, ogrodzie, dzieciach, zwierzętach i książkach. Dostała raka.

Niemożliwe. Wydaje mi się. To na pewno nie to... Intensywny zapach alkoholu. Spoglądam na faceta, wydaje się zachowywać normalnie. Rozważam - nietrafione perfumy, ostry płyn do jamy ustnej, czekoladki? Analizuję dotychczasową relację.

Z K. było coś nie tak. Coś czego nie chciał spróbować wyjaśnić nikt z dorosłych. A powinni byli. Powinniśmy.

Dzieci zbierają się w dużej sali. Porozrzucane przypadkowo po pomieszczeniu - podlizują smarki. Terapeutka przy biurka wpatrzona w smartfona ignoruje mnie i gile. Kolejnych pięć - zamkniętych w pomieszczeniu dla personelu, podziwia tipsy i siorbie kawę.

Trudno wycenić pomoc, ometkować wsparcie, więc prosimy o zapłatę według uznania. Jest siwowłosa staruszka wpychająca do skarbonki banknot z Jagiełłą i młoda kobieta, która za trzy wypasione zabawki Fisher Price wygrzebuje z portmonetki trzy srebrne złotówki.

Kiedy patrzę na zesztywniałą i zsiniałą B. w moich rękach, w pierwszym odruchu nie myślę o wytycznych pierwszej pomocy - tylko o bezradności. To migawkowe uczucie bezsilności na chwilę przed podjęciem racjonalnych działań - będzie mnie prześladować długo. Najkoszmarniejsza lekcja pokory.

Rodzice raczej nie kojarzą nas w żaden sposób z tym dniem. Stoimy na samym szarym końcu łańcucha edukacyjnego. Tuż za woźnymi i serwisantami kserokopiarek.