poorepsilon
  • 1
Od dziesiątego roku życia cierpię na lęk egzystencjalny. Jak to z lękiem bywa, z czasem słabnie, jakby mój mózg powoli godził się z faktem, że człowiek umiera. Kiedy byłam dzieckiem, momenty ataku były bolesne i naznaczone histerycznym krzykiem oraz samookaleczaniem. Z biegiem lat stało się to mniej dotkliwe: kilka wykrzyczanych słów, drżenie ciała, przyspieszone bicie serca, a potem nagły spokój.

Obecnie mój lęk egzystencjalny pojawia się prawie niezauważenie. Nie ma już krzyków,
  • 3
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 4
Jest dół, tydzień taki se i weekend taki se, jutro wizyta u ortopedy na 9, we wtorek u psychiatry, a w sobotę prywatnie u okulisty.
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 0
Było w piątek pisane do pani prodziekan czy można uniżenie prosić o IOS, ale boję się bardzo odpowiedzi, mimo że spodziewam się jej tonu. Niby iksde, bo to tylko gównostudia, ale to jedyne takie gównostudia w polsce i to jeszcze w poznaniu, a ja na tym śląsku echhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh.
  • 2
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 0
Szmidt Krzysztof J. „Kreatywność na 33 sposoby. Odkryj swój twórczy potencjał"
Ocena: 2/3, gdzie 1 – nie polecam, 2 – OK, 3 – polecam gorąco.
#ilenatrzy
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 4
Kolejny dzień i kolejne wyjście, już bardziej ustrukturyzowane, podyktowane potrzebą pójścia do sklepu.
Wieczór. Nieubłaganie wszystko owija się mrokiem, ale złoto jesiennych liści wciąż przebija się przez tę ciemność.
poorepsilon - Kolejny dzień i kolejne wyjście, już bardziej ustrukturyzowane, podykto...

źródło: 1000027584

Pobierz
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 14
Wyszłam z domu, nie wiem po co. Po prostu poszłam. Przez chwilę pomyślałam, że mogłabym pojechać do centrum, mam ze sobą plecak a w nim dokumenty, więc wszystko czego potrzeba.

Zaczęło padać. Najpierw pojedyncze krople uderzały w głowę, osłoniętą niczym więcej poza białymi słuchawkami. Mam szalik ale i tak jest zimno, zimno i mokro. Staram się tym nie przejmować.

W drodze na przystanek zrobiłam zdjęcie. Jest ciemno, przez mój wzrok światło latarni rozlewa się
poorepsilon - Wyszłam z domu, nie wiem po co. Po prostu poszłam. Przez chwilę pomyśla...

źródło: 1000027576

Pobierz
  • 6
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 1
Tiffany Watt Smith „Alfabet ludzkich uczuć"
Ocena: 2/3, gdzie 1 – nie polecam, 2 – OK, 3 – polecam gorąco.
Okej, ale nic nie stracicie, jak darujecie sobie tę książkę
#ilenatrzy
  • Odpowiedz

  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach
poorepsilon
  • 0
@solejukowski: pewnie ten fragment czyta:

Nasi potrafią i lepiej. Wszak Tatarzy zostawili nam knut w dziedzictwie. Można przecie siec i ludzi. Naprzykład pewna inteligentna, wykształcona para, siekła własne dziecko, córeczkę siedmioletnią, siekli ją rózgami, mam to zapisane z najdrobniejszymi szczegółami. Ojciec używał rózgi z kolcami, to się lepiej czuje. A trzeba ci wiedzieć, że są usposobienia, które w miarę bicia rozgrzewają się, zapalają za każdem uderzeniem, dochodzą do namiętności, biją
  • Odpowiedz

Osiągnięcia