[K.....P]

Wiecie jak to jest z #depresja? Nie chodzi mi tutaj o taką sezonową, tylko taką przewlekłą, która trwa jakiś dłuższy czas i powoli niszczy człowieka i wyjaławia go. Najpierw coraz częściej macie gorszy humor - na tym etapie jeszcze nawet nie wiecie, że ta padaka zaczyna się rozwijać w waszej głowie, ale ona już jest... powoli już przygotowuje sobie miejsce w waszej głowie, potem pojawiają się gorsze dni, powoli spada koncentracja, z czasem regularnie macie 1-2 dniowe dołki, potem ten dołki są coraz częściej. Potem są coraz gorsze, powoli przestajecie utrzymywać i pielęgnować relacje ze znajomymi, alienujecie się. Następnie przychodzi etap, w którym coraz mniej rzeczy sprawia wam przyjemność - nie macie ochoty robić nic dobrego na obiad, bo po co, nie macie ochoty słuchać muzyki, czytać książek, iść na zakupy kupić sobie coś nowego, dobry nastrój to jest coś co pojawia się sporadycznie. Hmmm na tym etapie jeszcze byłam w stanie iść do ludzi, włożyć maskę i śmiać się, żartować, udawać że wszystko jest ok. Przestajecie znajomym, których gdzieś tam jednak spotykacie np. w pracy albo na uczelni opowiadać co u was, bo u was nie dzieje się nic, bo tylko siedzicie w domu w rozciągniętym dresie i smutacie. Potem przychodzą doły podczas, który nie jesteście w stanie udawać, że wszystko jest ok i gadać o duperelach z ludźmi i zmuszać się do neutralnego zachowania (już nie mówię o śmianiu się...); przynajmniej ja tak mam, że już widać po twarzy, że mi się płakać chce, więc przychodzi taki czas, że nie wychodzę z domu wcale, oprócz jakiegoś wypadu na 10 minut do najbliższego spożywczaka, jak już naprawdę muszę-muszę.


Nie mogę jakoś naprawić tego co mi ta padaka w głowie poprzestawiała, jest cała lista racjonalnych argumentów dla których powinnam się ogarnąć, zmobilizować dla których powinno mi się chcieć... ...ale jednak jest inaczej. Są takie momenty, że jakieś okienko w głowie się otwiera i nagle wszystko widzę w różowych barwach i mogę wziąć głęboki oddech i już wydaje mi się, że zacznę biec a wystarczy minuta - jedno głupie zdarzenie - żeby okienko się zamknęło, jest płacz, łzy i już okienko nie chce się otworzyć.

Po prostu nie mogę ogarnąć tego co mam w głowie. Te złe myśli tak siedzą i podczas gdy uaktywniają się one najmocniej mogę jedno zdanie czytać 6-7 razy i kompletnie nie rozumiem jego sensu. Chodzę po kilka razy do kuchni wstawić wodę, nie wstawiam, co chwila gubię wątek tego co robię, bo ciąglę myślę o tym czemu jest tak a nie inaczej w tym życiu, a może jednak będzie inaczej a może nie, a gdyby było inaczej, a gdyby wtedy to się stało, a czemu ona/on/ono tak zrobiło, czemu to spotkało mnie? Ktoś coś do mnie mówi i albo ja nawet nie zauważę, że to do mnie, albo jak zauważę to kompletnie nie wiem o co chodziło? Proszę o powtórzenie, za chwilę znowu zapomnę. Doszło do tego, że jak byłam na praktyce wszystkie polecenia jakie dostawałam notowałam skrupulatnie na kartkach, bo wiedziałam, że jak będę 5 razy pytać o to samo to nie będzie to wyglądać najlepiej...

To się wiąże też z tym, że nie jestem w stanie skoncentrować się na rzeczy którą robię i po prostu myśleć o niej. Np potrafię myć zęby około 15-20 minut - nawet nie zauważam upływu czasu, a po myciu w niektórych miejscach mam przetarte dziąsła. Również oglądanie filmów i seriali nie ma sensu bo non stop tracę wątek i przewijam wstecz i nie ma żadnej przyjemności z oglądania. Książki tak samo.

Tak jak napisałam wcześniej nie myślę o niczym mega konkretnych tylko jakieś smuty, wizje jakiejś beznadzieji, przypominam sobie jak kiedyś z kimś rozmawiałam i ktoś mi zasugerował, że jestem gorsza [tzn. ja to tak odebrałam wtedy] i czy tak jest naprawdę itp. porównuję się do innych - wiem, że to jest chore, ale jak już wpadnę w taki cug to niestety takie myśli mam, jak wyjdę z dołka i mam taki w miarę neutralny okres, to potrafię jakąś głębszą i bardziej racjonalną myśli wyłuskać.

Hmmm, porównując siebie z teraz i np. z klasy maturalnej to są to dwie różne osoby. Chociaż już wtedy były pierwsze niepokojące sytuacje, ale mimo wszystko teraz już jest bardzo bardzo źle. To porównanie było dla mnie jak wiadro zimnej wody na głowę (hehe, IBC) i to już jest ostatni dzwonek, żeby iść po tabletki na tą padakę.


Jak ktoś to w ogóle przeczyta [może kilka osób, które mnie obserwują z sympatii dotrwają, albo chociaż przeczytają co drugi akapit xD] to od razu napiszę, bo to pytanie pewnie się pojawi: rozmawiałam z 2 osobami, które znają problem dogłębnie, są ogarniętymi osobami - jedna z rodziny i jest nauczycielką, drugą jest kuratorem sądowym o możliwości rozwiązania go i na chwilę obecną takie rozwiązanie nie istnieje. Muszę zacisnąć zęby i poczekać aż problem rozwiąże się sam, bo proces sądowy jest ponad moje siły i też nie jest dla mnie rozwiązaniem satysfakcjonującym.

Jeżeli chodzi o znajomych to nikt nie wie, że mam depresję. 80% już pewnie nie pamięta, że istnieję lub coś w tym stylu. A ci co pamiętają o moim marnym istnieniu nie są osobami, którym chcę to powiedzieć. Wolę poznawać ludzi tutaj, bo jak tylko wśród znajomych napomknęłam niewinnie, że "nie mam humoru ostatnio" to słyszę jakieś teksty typu "pls, ja ostatnio z Sebom chciałam zarezerwować stolik w klubie P. ale już nie było wolnych rezerwacji to się dopiero moszna załamać!!!111" to mi witki opadają. [Celowo jest to przejaskrawione]. Jakbym powiedziała, że mam depresję to pewnie bym usłyszała "a co ty gadasz w ogóle... depresje to miała moja ciotka jak wujek zmarł!!11" albo "jaka depresja, a czemu niby ty byś miała mieć depresję? lol, nie czytaj tyle internetu!!11one"

A jeszcze inne rzeczy mogłabym pisać, ale już i tak tutaj nikt nie dotrwa. Poza tym straciłam wenę. :x


Mireczki z depresją napiszecie coś jak to u was jest? Nie wiem w sumie po co, ale poczytam sobie. :s


#depresja #depresja i #depresja #smutnyczlowieczekzdepresja #smutki #smuty #zyciejestnobelon #psychologia #psychiatria #niskasamoocena #rozowyprzegryw

[mardock]

@Krolowa_MLWP: ♥

[wojtek12315]

@diabLEEca: Tutaj nie zgodzę się z Tobą. Oczywiście, walka z samym sobą, próby zmiany toku myślenia, innego działania są ważnymi elementami terapii, jednak wyleczyć mogą co najwyżej chwilowe załamanie. Depresja jest niestety perfidną chorobą, która bardzo skutecznie blokuje jakiekolwiek mechanizmy pracy nad sobą; mało tego, człowiek zazwyczaj nie jest w stanie komukolwiek o niej powiedzieć, pomimo tego, że z całej siły chce, zdaje sobie sprawę z choroby, to jednak za każdym

[Dutch]

@diabLEEca:

Nie polecam psychotropów, strasznie ogłupiają i moim zdaniem to prosta droga w dół, często bez możliwości powrotu. Matka brała ładnych kilka lat (aż do śmierci) i nie pomogły, a przez to, co się z nią działo, sama też wylądowałam w pewnym momencie na terapii...

Generalizujesz. Co to znaczy "psychotropy"? Jakie konkretnie? Twojej matce nie pomogły (współczuję), ale milionom ludzi na świecie pomagają. Poza tym, skąd wiesz, że nie pomogły? Skąd

[CommieDwarf]

@Krolowa_MLWP Jeśli chcesz pogadać o antydepresantach, depresji i psychiatrii to napisz mi swój mail na pw. Mam za sobą 4 lata leczenia, brałem różnych leków od groma. Chętnie podzielę się swoją wiedzą.

[T.....d]

@Krolowa_MLWP: też tak mam

[s.....o]

@diabLEEca: Wrzucasz wszystko do jednego wora. Wszystko co wymieniłaś to leki uspakajające/przewciwlękowe itd, nie psuj jej w głowie nie mając o tym pojęcia i się nie interesując tym.

Nie wszystkie 'psychotropy' są po to by otumanić.

@Krolowa_MLWP: Psychiatra zapisze jakiś lek SSRI, który pozwoli wyrównać nastrój poprzed oddziaływanie na mózg, w skrócie spowodują wzrośnięcie serotoniny, enzymu szczęścia.

Leki same w sobie wiadomo, że nie pomogą, potrzebne są jeszcze chęci. Tylko

[diabLEEca]

@samo_zlo: Prosiłam o wyłączenie mnie z dalszej dyskusji. Dalej trwam przy swoim zdaniu, ale nie będę się już nim dzielić, bo zbyt wiele nerwów mnie to kosztuje. Posty usuwam.

[s.....o]

@diabLEEca: Dlaczego? Gdybyś napisała ten post i zostawiła tamte, nikt by ci nie odpisywał a przynajmniej inny pogląd na to wszystko wnosiłaś.

Nikt ci nie mówi że się z tobą nie zgadza.

@Krolowa_MLWP: miau ʕ•ᴥ•ʔ

[diabLEEca]

@samo_zlo: No ale przecież sam odpisałeś już po tym, jak prosiłam... Naprawdę zbyt bolesny temat, żebym miała siłę się o to sprzeczać; po prostu muszę się nauczyć niektóre wpisy przewijać w dół bez zaangażowania i zostawiać niektóre historie dla siebie. Dobranoc.

[odislaw]

@Blaskun: mam tak samo

@Krolowa_MLWP: powodzenia,

[darek4099]

@Krolowa_MLWP: Tabletki wyciszą, owszem. Ale ja od siebie mogę polecić terapię ;) Są różne. Nie będę się teraz rozpisywać jeżeli masz ochotę odezwij się na priv.

[p.....s]

Wiem jak to jest.

[dfdrdedwdsdxdcdv]

@Krolowa_MLWP: Z powodów, które opisałaś, nie doczytałem do końca...

[s.....o]

@twardziel_psychopata: Rzygać mi się na takich ignorantów jak ty.

najlepiej uciec w chorobę

Widać że nie masz pojęcia o depresji i w sumie nigdy w dole nie byłeś pewnie.

[tajek]

@Krolowa_MLWP: przeczytałem całe, dużo się pokrywa z tym co i mnie siedzi w głowie :| znajomi mają mnie za jakiegoś śmieszko-hejtera ktoryna wszystko ma wywalone, gdyby tylko wiedzieli co mi glowie siedzi :\

[wujekG]

@Krolowa_MLWP: przeczytałem całe. Daję antydepresyjnego plusa :) depresję lub coś kolo tego to miałem jedynie na zjeździe po dragach. Na codzień z problemami radzę sobie po przez silna samosugestie aby nie przejmować się i zawsze widzieć światło w tunelu. Jestem wyznawca zasady ze negatywne myśli i ciągle przytaczanie złych sytuacji ściąga na nas kolejne negatywne emocje.. pozytywne myslenie dziala w ten sam sposób.

[jakkubu]

@Krolowa_MLWP: @Mrboo: @oggy1989: @wpoz: @Lynxu: @tajek:

Polecam książkę "Feeling Good" Davida D. Burnsa. Jest tłumaczenie na pl: "Radość życia, czyli jak zwyciężyć depresję". Mi pomaga. Opisuje wiele schematów myślowych które mogą powodować depresję i pokazuje sposoby jak je przezwyciężyć.

Gość jest psychologiem z dużym doświadczeniem. Książka jest świetna, badania pokazują, że samo jej przeczytanie potrafi wyleczyć depresję (co jest potwierdzane badaniem mózgu - zmiany są podobne

[InnychNieBylo]

@Krolowa_MLWP: nie czytałem