BIBLIOTEKA NAG HAMMADI. (koptyjska biblioteka gnozy)
W roku 1945, w Nag Hammadi (niewielka miejscowość w Egipcie), pewnego dnia, beduiński nastolatek, który pracował na codzień jako rolnik, postanowił wybrać się na pobliskie, stare cmentarzysko. Przechadzając się obok zapomnianych mogił, zauważył w jednym z dołów, duży, gliniany dzban. Początkowo bał się sprawdzić jego zawartość, ponieważ był przekonany, że w tym dzbanie znajduje się zły duch (dżin), który go zaatakuje. Będąc jednak skuszony ewentualną możliwością znalezienia złota, rozbił gliniane naczynie i znalazł w nim 13 kodeksów, które były zawinięte skórzanym obiciem.
Uczeni datują czas powstania kodeksów na połowę IV wieku n.e., ponieważ do zszycia kodeksów użyto fragmentów papieru, na którym zapisano daty. Kodeksy powstały więc po tej dacie, przypuszczalnie około 350 roku n.e. Pisma w nich zawarte powstały dużo wcześniej, niektóre z nich, jak Ewangelia Tomasza być może w końcu I wieku n.e. Większość pism zalicza się do dwóch kierunków gnostycyzmu: szkoły Walentyna oraz do setian.
Te gnostyckie pergaminy, mają objawiać wiedzę tajemną, przyszłe wydarzenia związane z końcem świata oraz warunki zbawienia, w zupełnie inny sposób, niż robili to np. twórcy Ewangelii, które zostały powszechnie przyjęte jako natchnione. Pisma znalezione w Nag Hammadi, zostały odrzucone przez Kościół, uznane za pseudoepigrafy, a następnie zostały postrzegane również za niebezpieczne herezje. Przez cały okres średniowiecza były uznawane za zaginione, odnalezione zostały jednak wraz z zakończeniem II wojny światowej.
(koptyjska biblioteka gnozy)
W roku 1945, w Nag Hammadi (niewielka miejscowość w Egipcie), pewnego dnia, beduiński nastolatek, który pracował na codzień jako rolnik, postanowił wybrać się na pobliskie, stare cmentarzysko. Przechadzając się obok zapomnianych mogił, zauważył w jednym z dołów, duży, gliniany dzban. Początkowo bał się sprawdzić jego zawartość, ponieważ był przekonany, że w tym dzbanie znajduje się zły duch (dżin), który go zaatakuje. Będąc jednak skuszony ewentualną możliwością znalezienia złota, rozbił gliniane naczynie i znalazł w nim 13 kodeksów, które były zawinięte skórzanym obiciem.
Uczeni datują czas powstania kodeksów na połowę IV wieku n.e., ponieważ do zszycia kodeksów użyto fragmentów papieru, na którym zapisano daty. Kodeksy powstały więc po tej dacie, przypuszczalnie około 350 roku n.e. Pisma w nich zawarte powstały dużo wcześniej, niektóre z nich, jak Ewangelia Tomasza być może w końcu I wieku n.e. Większość pism zalicza się do dwóch kierunków gnostycyzmu: szkoły Walentyna oraz do setian.
Te gnostyckie pergaminy, mają objawiać wiedzę tajemną, przyszłe wydarzenia związane z końcem świata oraz warunki zbawienia, w zupełnie inny sposób, niż robili to np. twórcy Ewangelii, które zostały powszechnie przyjęte jako natchnione. Pisma znalezione w Nag Hammadi, zostały odrzucone przez Kościół, uznane za pseudoepigrafy, a następnie zostały postrzegane również za niebezpieczne herezje. Przez cały okres średniowiecza były uznawane za zaginione, odnalezione zostały jednak wraz z zakończeniem II wojny światowej.
#gnoza #okultyzm #ciekawostki
źródło: Abu_Mena_Ancient_Monastery_04-e1542062195351
Pobierz