„Gorąca linia z Wężownika” („The Ophiuchi Hotline”) z 1977 r. (u nas opublikowana w 1996 r.) to książkowy debiut ur. w 1947 r. Johna Varleya, wielokrotnego laureata nagród Hugo, Nebula i Locusa, jednego z najlepszych amerykańskich pisarzy science fiction drugiej połowy dwudziestego wieku.
Akcja powieści dzieje się w autorskim uniwersum Varleya o nazwie „Osiem światów”, w którym to Układ Słoneczny został skolonizowany przez ludzkich uchodźców uciekających przed kosmitami (znanymi tylko jako „Najeźdźcy”). Ziemia i Jowisz są niedostępne dla ludzkości, ale Księżyc oraz inne planety i księżyce Układu Słonecznego zostały zaludnione. Istnieją również mniejsze kolonie osadzone w Obłoku Oorta poza samym Układem Słonecznym. W przestrzeni kosmicznej za orbitą Plutona zostaje odkryta Gorąca Linia: nieprzerwany strumień danych, płynący z gwiazdy znanej jako 70. Wężownika. Korzystając z pochodzących z Gorącej Linii informacji ludzkość rozwija naukę i technologię, pozwalającą jej na przetrwanie poza Ziemią. Problem polega na tym, że po kilkuset latach jej nadawcy postanawiają wystawić ludziom rachunek…
Główną bohaterką jest Lila-Alexandr-Calypso, genetyczka działająca na skraju prawa, która zostaje skazana na śmierć gdy zostają odkryte jej eksperymenty związane z manipulowaniem ludzkim DNA. Z opresji uwalnia ją szef Tweed – były prezydent Luny, kierujący Partią Wolnych Ziemian, niewielkiej ale zdeterminowanej grupy planującej atak na Najeźdźców i powrót ludzkości na Ziemię. Umiejętności Lili mogą się okazać bardzo pomocne dla osiągnięcia tego celu…
Powieść Varleya to prawdziwa jazda bez trzymanki, skrząca się od zawartych w niej pomysłów. Autor porusza w niej szereg tematów, z których każdy mógłby stanowić osnowę dla pojedynczej powieści mniej utalentowanego pisarza. Pomimo tego natłoku różnorodnych konceptów scifi książka jest napisana klarownym stylem, pozwalającym na bezproblemowe śledzenie opisywanych wydarzeń. Varley w interesujący sposób używa w warstwie narracyjnej opowieści technologii klonowania. W świecie Lili jakkolwiek zasadniczo jest ono nielegalne, tak jest również powszechnie dostępne. Dzięki temu po zgraniu świadomości na wypadek śmierci jednostki, jej klon (po jej wgraniu) może podjąć przerwaną pracę od momentu… nie, nie śmierci, ale od daty zgrania świadomości. Nie da się bowiem oszukać śmierci, a klon jest już nowym bytem obdarzonym co prawda wspomnieniami, wiedzą i doświadczeniem martwej już osoby, ale jednak już kimś od niej odrębnym. Dzięki temu akcję powieści możemy poznawać z podobnych, ale odmiennych punktów widzenia sklonowanej jednostki.
Powieść śmiało można zaliczyć do nurtu fantastycznonaukowej „nowej fali” charakterystycznej dla l. sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku, niemniej da się w niej wyczuć echa „złotego wieku science fiction” i takich pisarzy jak Robert A. Heinlein (1907-1988), John W. Campbell (1910-1971) czy Cordwainer Smith (1913-1963). Varley w umiejętny sposób prezentuje charakterystyczne dla tamtej epoki sf wielkie idee i pomysły jak np. pierwszy kontakt, rozwój technologii itp., jednocześnie modyfikując ich wydźwięk w bardziej „nowofalowy” sposób tj. ukierunkowany na człowieka i jego przeżycia. Ta swoista mieszanka podejść daje bardzo dobry efekt, nie ujmując przy tym nic z oryginalności powieści. Dość powiedzieć, że książkę można uznać za prekursora rozkwitłego w l. osiemdziesiątych cyberpunku m.in. poprzez opisanie społeczeństwa przyszłości jako przesyconego luźnym podejściem do kwestii seksualności, drastycznych modyfikacji biologiczno-technologicznych czy istnienia zaawansowanej technologia i jednocześnie niskiego poziomu życia osób z niej korzystających.
„Gorąca linia z Wężownika” to książka, którą warto poznać, podobnie jak inne utwory Johna Varleya na czele ze świetną nowelą „Naciśnij Enter” („Press Enter”) z 1984 r. Pozostaje tylko wyrazić nadzieję, że niedługo będziemy mogli doczekać się jej reedycji, lub też wydania innych książek Varleya w Polsce.
Akcja powieści dzieje się w autorskim uniwersum Varleya o nazwie „Osiem światów”, w którym to Układ Słoneczny został skolonizowany przez ludzkich uchodźców uciekających przed kosmitami (znanymi tylko jako „Najeźdźcy”). Ziemia i Jowisz są niedostępne dla ludzkości, ale Księżyc oraz inne planety i księżyce Układu Słonecznego zostały zaludnione. Istnieją również mniejsze kolonie osadzone w Obłoku Oorta poza samym Układem Słonecznym. W przestrzeni kosmicznej za orbitą Plutona zostaje odkryta Gorąca Linia: nieprzerwany strumień danych, płynący z gwiazdy znanej jako 70. Wężownika. Korzystając z pochodzących z Gorącej Linii informacji ludzkość rozwija naukę i technologię, pozwalającą jej na przetrwanie poza Ziemią. Problem polega na tym, że po kilkuset latach jej nadawcy postanawiają wystawić ludziom rachunek…
Główną bohaterką jest Lila-Alexandr-Calypso, genetyczka działająca na skraju prawa, która zostaje skazana na śmierć gdy zostają odkryte jej eksperymenty związane z manipulowaniem ludzkim DNA. Z opresji uwalnia ją szef Tweed – były prezydent Luny, kierujący Partią Wolnych Ziemian, niewielkiej ale zdeterminowanej grupy planującej atak na Najeźdźców i powrót ludzkości na Ziemię. Umiejętności Lili mogą się okazać bardzo pomocne dla osiągnięcia tego celu…
Powieść Varleya to prawdziwa jazda bez trzymanki, skrząca się od zawartych w niej pomysłów. Autor porusza w niej szereg tematów, z których każdy mógłby stanowić osnowę dla pojedynczej powieści mniej utalentowanego pisarza. Pomimo tego natłoku różnorodnych konceptów scifi książka jest napisana klarownym stylem, pozwalającym na bezproblemowe śledzenie opisywanych wydarzeń. Varley w interesujący sposób używa w warstwie narracyjnej opowieści technologii klonowania. W świecie Lili jakkolwiek zasadniczo jest ono nielegalne, tak jest również powszechnie dostępne. Dzięki temu po zgraniu świadomości na wypadek śmierci jednostki, jej klon (po jej wgraniu) może podjąć przerwaną pracę od momentu… nie, nie śmierci, ale od daty zgrania świadomości. Nie da się bowiem oszukać śmierci, a klon jest już nowym bytem obdarzonym co prawda wspomnieniami, wiedzą i doświadczeniem martwej już osoby, ale jednak już kimś od niej odrębnym. Dzięki temu akcję powieści możemy poznawać z podobnych, ale odmiennych punktów widzenia sklonowanej jednostki.
Powieść śmiało można zaliczyć do nurtu fantastycznonaukowej „nowej fali” charakterystycznej dla l. sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku, niemniej da się w niej wyczuć echa „złotego wieku science fiction” i takich pisarzy jak Robert A. Heinlein (1907-1988), John W. Campbell (1910-1971) czy Cordwainer Smith (1913-1963). Varley w umiejętny sposób prezentuje charakterystyczne dla tamtej epoki sf wielkie idee i pomysły jak np. pierwszy kontakt, rozwój technologii itp., jednocześnie modyfikując ich wydźwięk w bardziej „nowofalowy” sposób tj. ukierunkowany na człowieka i jego przeżycia. Ta swoista mieszanka podejść daje bardzo dobry efekt, nie ujmując przy tym nic z oryginalności powieści. Dość powiedzieć, że książkę można uznać za prekursora rozkwitłego w l. osiemdziesiątych cyberpunku m.in. poprzez opisanie społeczeństwa przyszłości jako przesyconego luźnym podejściem do kwestii seksualności, drastycznych modyfikacji biologiczno-technologicznych czy istnienia zaawansowanej technologia i jednocześnie niskiego poziomu życia osób z niej korzystających.
„Gorąca linia z Wężownika” to książka, którą warto poznać, podobnie jak inne utwory Johna Varleya na czele ze świetną nowelą „Naciśnij Enter” („Press Enter”) z 1984 r. Pozostaje tylko wyrazić nadzieję, że niedługo będziemy mogli doczekać się jej reedycji, lub też wydania innych książek Varleya w Polsce.
#sheckleyrecenzuje #scifi #ksiazki
źródło: 363780515_6726800434043086_8780061138083483210_n
Pobierz