Wpis z mikrobloga

Sabbe sattā maranti ca marimsu ca marissare,
Tath'evāham marissāmi, n'atthi me ettha samsayo.

Wszystkie istoty umrą,
śmierć jest w ich naturze i ja również umrę,
nie ma co do tego wątpliwości.

Jest to jedna z piękniejszych pieśni, które mamy w buddyzmie. Odnosi się ona do faktu, że każdy z nas umrze.
Dobrze jest więc być gotowym.

Robicie to przygotowując się do opuszczenia tego świata. *Ten świat jest użyteczny o tyle, o ile zapewnia środki do prowadzenia świętego życia.* To ciało jest potrzebne, gdyż zapewnia wam pojazd umożliwiający siedzenie, medytację i osiągnięcie Jhān.

W konsekwencji osiągacie wgląd, który sprawia, iż możecie opuścić Saṃsārę. To jest całym zadaniem ciała, zadaniem zmysłów, całym celem życia. Jednak ludzie nieznający celu życia, sensu życia, po prostu marnują swój czas i robią niemądre rzeczy.
Kręcą się wkoło, znów i znów, jak dzieci na karuzeli, myśląc że to takie fajne, takie cudowne i takie radosne.

Dzięki nieustannej refleksji o śmierci wyzwalamy się z bezużytecznych działań w naszym życiu.

Wykonujcie ten wysiłek, jakim jest odpuszczanie. Pamiętajcie, "*to nie należy do mnie*". Ciało nie należy do mnie. Ten klasztor nie należy do mnie. Moje listy nie należą do mnie. Moja rodzina nie należy do mnie. Moja przeszłość, moja historia nie należą do mnie, tak samo jak moja przyszłość. Nie posiadacie nic w tym świecie. Śmierć uczy jak niewiele tak naprawdę posiadacie. To ciało należy do natury. Przeszłość należy do fantazji.

*Przyszłość należy do głupoty.* Wy nie macie niczego. Wszystkie wasze myśli zależne są od uwarunkowań. Nie posiadacie nic, nic, nic. Moje szaty należą do ziemi. Wszystkie przedmioty w mojej chatce również należą do ziemi. Wszystko, co jest moje pewnego dnia pójdzie do śmieci. Zostanie spopielone.

Teraźniejsza chwila jest jedyną rzeczą, jaką kiedykolwiek mieliście.

Ajahn Brahm

http://sasana.wikidot.com/kontemplacja-smierci

#medytacja #buddyzm #psychologia #buddyzmnadzis
  • 4
@KrolWlosowzNosa:

jātasya hi dhruvo mṛityur dhruvaṁ janma mṛitasya cha
tasmād aparihārye ’rthe na tvaṁ śhochitum arhasi


Death is certain for one who has been born, and rebirth is inevitable for one who has died. Therefore, you should not lament over the inevitable.

Dla tego, kto się narodził śmierć jest pewna, a dla tego, kto umarł, nieuniknione są narodziny. Dlatego nie powinieneś rozpaczać nad tym co nieuniknione.

Bhagavad-Gita 2.27

https://www.holy-bhagavad-gita.org/chapter/2/verse/27