#historia #fotohistoria #ciekawostkihistoryczne 378. Ra-ra-rasputin lover of the russian queen - 4 Hrabia Cagliostro napisał Wspomnienia o swoich przygodach. Ile jest w nich prawdy - jakieś prawdziwe wydarzenia, ale przede wszystkim wyobraźnia i autoreklama. Jest to w większości literatura fabularna, ale ponieważ bohater historii pisze o sobie, niektórzy historycy mogą być zainteresowani ich przeczytaniem, a nawet udowodnieniem, że niektóre z opisywanych wydarzeń w jakiś daleki sposób przypominają prawdziwe historie. Teraz wyobraźmy sobie, że mamy Wspomnienia hrabiego Cagliostro, ale nie było prawdziwego Hrabiego. Tak wygląda sytuacja w przypadku Życia i Niewyobrażalnych Przygód Grigorija Rasputina, Faworyta Carów. Zwróćmy się do współczesnych świadków tej postaci. Antoni Ferdinand OssendowskiCień Ponurego Wschodu (za kulisami życia rosyjskogo) : ""Kiedyś w Petersburgu jechałem tramwajem Była godzina poranna i publiczności było mało. Czytałem gazetę i naraz poczułem wprost fizyczne uderzenie w głowę. Szybko obróciłem się na prawo i spotkałem się z oczyma wysokiego, chudego człowieka o ascetycznej nieruchomej twarzy. Był ubrany bogato, we wspaniałe futro sobolowe i takąż czapkę, lecz krój ubrania był dziwny i przypominał sutannę mnichów. Nie wiedziałem co myśleć, gdyż spostrzegłem wysokie buty z cholewami, a gdy, wyjmując chustkę do nosa, rozpiął futro, mignęła na chwilę zwykła rosyjska koszula z czerwonego jedwabiu. Znowu uczułem potrzebę patrzenia w oczy dziwnego człowieka Naraz z przerażeniem zauważyłem, że te oczy znikły, a na ich miejscu krzyżowały się i jeżyły jakieś świetlane promienie, zasłaniające odemnie jego oczy i część twarzy. Naraz oczy znowu się ukazały i na twarzy nieznajomego zjawił się pogardliwy i szyderczy uśmiech. Zrozumiałem, że robił na mnie doświadczenie swej hypnotycznej siły. Postanowiłem więcej na niego nie patrzeć i wytrwałem. Gdy wychodziłem, musiałem przejść obok nieznajomego. Dotknął mię ręką i rzekł: — Wiem, że jesteś literatem! A tymczasem nie chcesz patrzeć na mnie? Przecież jestem Rasputin, Grzegorz Rasputin — „Boży człowiek“! Takie było moje pierwsze spotkanie się z Rasputinym."" Wszystko jest jasne. Dziennikarz poszukujący zapłaty, ze wszystkimi przystankami dalej w książce - orgie, bałagan, carskie dzieci modlą się na chłopa brudnego. Do śmieci. Nie jest źródłem historycznym, inaczej niż o stanie żółtej prasy tego czasu. Czytamy kolejną książce współczesnego świadka - Katarzyna z Rzewuskich RadziwiłłowaRasputin i rewolucja rosyjska (tłumaczenie moje): ""Irytacja cesarzowej na tych, którzy usunęli jej faworyta (zabili Rasputina), sprawiła, że jeszcze bardziej zaufała tym, których przedstawił jej i polecił jej (Rasputin). Z nową energią rzuciła się w ich plany, wzywając męża do zhańbienia samego siebie, do zdrady sojuszników i obietnic. Chciała, żeby zawarł pokój z Niemcami, który dałby jej wolną rękę w jej pragnieniach ukarania wszystkich ludzi, którzy spiskowali przeciwko niej i przeciwko człowiekowi, na którego wyglądała jak zbawiciel i święty. Kiedy uznano ten fakt, rewolucja stała się nieunikniona. To zasługa Rosji, że odbyło się to (rewolucja) z godnością, która naznaczyła jej rozwój i sukces."" To destylowane szaleństwo jest trudne do osiągnięcia. Pomińmy "faworyta" i "świętego", ale Caryca chciała zawrzeć osobny pokój z Niemcami (!), w wygrywaną wojnie, i z jakiego powodu? - aby mieć zdolność do wewnętrznego terroru. I tylko rewolucja uniemożliwiła ten separatny pokój (LOL-1), i zapobiegła krwawemu terrorowi (LOL-2) szalonej cesarzowej przeciwko narodowi rosyjskiemu. To już nie poziom "pieniądze nie pachną" Ossendowskiego, to już jest "z rozkazu moich opiekunów w wywiadzie obcego i wrogiego kraju". Były to książki z czasów tuż po rewolucji (1923 i 1918), napisane przez zawodowych pisarzy i współczesnych ludzi wydarzeń. To było zanim nauka Rasputinologii zyskała akademicki blask. Jak najdokładniej opisać to, co czytamy - propaganda militarna w czasie wojny. Dlaczego po tylu latach wciąż jest to powtarzane przez historyków akademickich?
Rozumiem, że opowiedanie toczy się z prędkością gąsienicy, a my wciąż nawet nie zaczęliśmy dotykać prawdziwych wydarzeń. Ale już zrobiliśmy duży postęp. Udowodniłem, że w dziedzinie rasputinologii 1) ludzie mówią kłamstwa na poziomie małych dzieci; i teraz znamy powód, dla którego to robią 2) nie jest to nauka historyczna, ale oficjalnie zatwierdzona rządowa legenda. Klasyczna para przestępstwa i motywu. Ale prawda jest blisko, bo teraz możemy odepchnąć z naszej drogi głupotę państw i patrzeć przez zasłonę. Nie wszystko są widoczne przez nich, ale przynajmniej nie bierzemy rysunku na zasłonach za widok z okna.
Dzisiejsze zdjęcie - słynna Chionia Gusiewa , sprawczynia usiłowania zabójstwa Rasputina. Wikipedia jest zbyt nieśmiała, aby opublikować jej zdjęcie, więc zrobimy to tutaj. Syfilis i sekciarstwo religijne. Motyw oczywiście zazdrość o Carycę.
378. Ra-ra-rasputin lover of the russian queen - 4
Hrabia Cagliostro napisał Wspomnienia o swoich przygodach. Ile jest w nich prawdy - jakieś prawdziwe wydarzenia, ale przede wszystkim wyobraźnia i autoreklama. Jest to w większości literatura fabularna, ale ponieważ bohater historii pisze o sobie, niektórzy historycy mogą być zainteresowani ich przeczytaniem, a nawet udowodnieniem, że niektóre z opisywanych wydarzeń w jakiś daleki sposób przypominają prawdziwe historie. Teraz wyobraźmy sobie, że mamy Wspomnienia hrabiego Cagliostro, ale nie było prawdziwego Hrabiego. Tak wygląda sytuacja w przypadku Życia i Niewyobrażalnych Przygód Grigorija Rasputina, Faworyta Carów.
Zwróćmy się do współczesnych świadków tej postaci.
Antoni Ferdinand Ossendowski Cień Ponurego Wschodu (za kulisami życia rosyjskogo) :
""Kiedyś w Petersburgu jechałem tramwajem Była godzina
poranna i publiczności było mało. Czytałem gazetę i naraz
poczułem wprost fizyczne uderzenie w głowę. Szybko
obróciłem się na prawo i spotkałem się z oczyma wysokiego,
chudego człowieka o ascetycznej nieruchomej twarzy. Był
ubrany bogato, we wspaniałe futro sobolowe i takąż czapkę,
lecz krój ubrania był dziwny i przypominał sutannę mnichów.
Nie wiedziałem co myśleć, gdyż spostrzegłem wysokie buty z
cholewami, a gdy, wyjmując chustkę do nosa, rozpiął futro,
mignęła na chwilę zwykła rosyjska koszula z czerwonego
jedwabiu. Znowu uczułem potrzebę patrzenia w oczy dziwnego
człowieka Naraz z przerażeniem zauważyłem, że te oczy
znikły, a na ich miejscu krzyżowały się i jeżyły jakieś
świetlane promienie, zasłaniające odemnie jego oczy i część
twarzy.
Naraz oczy znowu się ukazały i na twarzy nieznajomego
zjawił się pogardliwy i szyderczy uśmiech. Zrozumiałem, że
robił na mnie doświadczenie swej hypnotycznej siły.
Postanowiłem więcej na niego nie patrzeć i wytrwałem. Gdy
wychodziłem, musiałem przejść obok nieznajomego. Dotknął
mię ręką i rzekł:
— Wiem, że jesteś literatem! A tymczasem nie chcesz
patrzeć na mnie? Przecież jestem Rasputin, Grzegorz Rasputin
— „Boży człowiek“!
Takie było moje pierwsze spotkanie się z Rasputinym.""
Wszystko jest jasne. Dziennikarz poszukujący zapłaty, ze wszystkimi przystankami dalej w książce - orgie, bałagan, carskie dzieci modlą się na chłopa brudnego. Do śmieci. Nie jest źródłem historycznym, inaczej niż o stanie żółtej prasy tego czasu.
Czytamy kolejną książce współczesnego świadka - Katarzyna z Rzewuskich Radziwiłłowa Rasputin i rewolucja rosyjska (tłumaczenie moje):
""Irytacja cesarzowej na tych, którzy usunęli jej faworyta (zabili Rasputina), sprawiła, że jeszcze bardziej zaufała tym, których przedstawił jej i polecił jej (Rasputin). Z nową energią rzuciła się w ich plany, wzywając męża do zhańbienia samego siebie, do zdrady sojuszników i obietnic. Chciała, żeby zawarł pokój z Niemcami, który dałby jej wolną rękę w jej pragnieniach ukarania wszystkich ludzi, którzy spiskowali przeciwko niej i przeciwko człowiekowi, na którego wyglądała jak zbawiciel i święty. Kiedy uznano ten fakt, rewolucja stała się nieunikniona. To zasługa Rosji, że odbyło się to (rewolucja) z godnością, która naznaczyła jej rozwój i sukces.""
To destylowane szaleństwo jest trudne do osiągnięcia. Pomińmy "faworyta" i "świętego", ale Caryca chciała zawrzeć osobny pokój z Niemcami (!), w wygrywaną wojnie, i z jakiego powodu? - aby mieć zdolność do wewnętrznego terroru. I tylko rewolucja uniemożliwiła ten separatny pokój (LOL-1), i zapobiegła krwawemu terrorowi (LOL-2) szalonej cesarzowej przeciwko narodowi rosyjskiemu.
To już nie poziom "pieniądze nie pachną" Ossendowskiego, to już jest "z rozkazu moich opiekunów w wywiadzie obcego i wrogiego kraju".
Były to książki z czasów tuż po rewolucji (1923 i 1918), napisane przez zawodowych pisarzy i współczesnych ludzi wydarzeń. To było zanim nauka Rasputinologii zyskała akademicki blask.
Jak najdokładniej opisać to, co czytamy - propaganda militarna w czasie wojny. Dlaczego po tylu latach wciąż jest to powtarzane przez historyków akademickich?
Rozumiem, że opowiedanie toczy się z prędkością gąsienicy, a my wciąż nawet nie zaczęliśmy dotykać prawdziwych wydarzeń. Ale już zrobiliśmy duży postęp. Udowodniłem, że w dziedzinie rasputinologii 1) ludzie mówią kłamstwa na poziomie małych dzieci; i teraz znamy powód, dla którego to robią 2) nie jest to nauka historyczna, ale oficjalnie zatwierdzona rządowa legenda. Klasyczna para przestępstwa i motywu.
Ale prawda jest blisko, bo teraz możemy odepchnąć z naszej drogi głupotę państw i patrzeć przez zasłonę. Nie wszystko są widoczne przez nich, ale przynajmniej nie bierzemy rysunku na zasłonach za widok z okna.
@Krzyszy: , @WeezyBaby: , @Michass726: , @GrzeesiekLBL: , @v-tec: , @anussatanus: , @robson7: , @jotpeg: , @octave25: , @zyjacy_w_ciekawych_czasach: , @biceps35: , @Kedlov: , @reynevan87: , @kompocki: , @Rozpuszczalnik320: , @orfan: , @DeathFromSandman: , @metalowy_pasterz: , @w01t3k: , @Peyer: , @Polag93: , @qandaornot: , @granadilla: , @captyn: , @Arbuzlele: , @nanorurki: , @ChmielowyRycerz: , @OBSERWATORKA_Z_RAMIENIA_OBWE: , @grejfrut: , @KleKotka: , @stepniaczio: , @maciek13cm: , @Mk19: , @ulogin: , @levidos: , @trothopefr: , @Ripschwitz: , @rybacze: , @Wolnanazwa: , @To_ja_moze_pozamiatam: , @MarkosGalkos: , @Gulosus: , @rudolfweigl: , @kojiii: , @zjemtonasurowo: , @w_d_n: , @osztenkurden: , @marysianka: , @BilboBagosz: ,
Dzisiejsze zdjęcie - słynna Chionia Gusiewa , sprawczynia usiłowania zabójstwa Rasputina. Wikipedia jest zbyt nieśmiała, aby opublikować jej zdjęcie, więc zrobimy to tutaj. Syfilis i sekciarstwo religijne. Motyw oczywiście zazdrość o Carycę.
źródło: comment_1600687807hSN1Xm2FkvqTBbzaGxoQqM.jpg
Pobierz@Annaroth: , @B0hnna: , @MnichBojowy:
dzięki