Terenowa limuzyna dla akwarelisty czyli **Mercedes-Benz G4 W31**... (@SonyKrokiet)

Terenowa limuzyna dla akwarelisty

czyli

Mercedes-Benz G4 W31

Nie jest rzeczą nową stwierdzenie, że dane marki samochodów przyciągają do siebie pewien typ klienta. Dzisiaj ten stereotyp różnie funkcjonuje, jednak kilkadziesiąt lat temu widząc przykładowo Rolls-Royce’a postronny obserwator domyślał się iż tym autem podróżuje osoba o szlacheckim urodzeniu lub bardzo bogata, chcąca wyróżnić się pośród otoczenia eleganckim i niezbyt rzucającym się w oczy samochodem. Podobnie do dzisiaj działa widok limuzyny Mercedesa, z tą różnicą iż oprócz przedstawicieli państw limuzynami z celownikiem na masce podróżowali także prezesi korporacji, czy szejkowie arabscy lub stereotypowi złoczyńcy „wysokiego szczebla” z filmów i seriali.

Wizerunek limuzyny ze Stuttgartu nie wziął się znikąd – jednym z pierwszych przedstawicieli władzy jaki poruszał się „mercem”, a dokładniej Typem 300 (W186 i pokrewne) był kanclerz RFN Konrad Adenauer, zaś przed nim – wódz Trzeciej Rzeszy Adolf Hitler, który często korzystał z modelu 770 podczas różnych uroczystości państwowych; wódz Rzeszy nie poruszał się jednak samą „770”, ale i też uterenowionym modelem G4.

Historia Mercedesa G4 o oznaczeniu kodowym W31 była dosyć prosta – przed II wojną światową postanowiono przygotować limuzynę zdolną do poruszania się poza drogami – ówczesne władze na czele z Hitlerem zdawały sobie sprawę iż poza granicami nazistowskich Niemiec sieć dróg w innych krajach była niezbyt rozbudowana w autostrady. Wskutek tego, Daimler-Benz postanowił odświeżyć prototyp sześciokołowej limuzyny o oznaczeniu kodowym G1/W103. G1, opracowany tuż po fuzji Benz & Cie oraz Daimler-Motoren-Gesselschaft w jedną firmę, był otwartą limuzyną ramową, która mogła przewieźć osiem osób po bezdrożach. Wskutek kryzysu finansowego projekt odłożono na półkę, jednak postanowiono odświeżyć koncept po dojściu Hitlera do władzy.

Przy konstruowaniu G4 Daimler-Benz postanowił korzystać z gotowych rozwiązań, jakie wówczas miał w produkcji. Za wzorzec w wyglądzie postanowiono obrać model 770, znanego także jako Grosser Mercedes , zaś jako dawcę silnika – sportowe 500K. Wzorem modelu G1 zastosowano z tyłu podwójny układ kół spięty w tandemie na resorach wielopiórowych, podnoszący możliwości terenowe G4 – obie tylne osie przenosiły napęd; w przeciwieństwie do dużo późniejszego peerelowskiego LPT, G4 na specjalne życzenie był wyposażany w napęd 6x6, tak przydatny w trudnym terenie. Na ramowym podwoziu osadzano otwarte nadwozie o długości 5,3 metra mogące pomieścić sześć lub siedem osób; niektóre egzemplarze posiadały – wzorem 770 – dobudowany kufer bagażnika z tyłu samochodu. Masa samochodu wynosiła 3550 kilogramów lub 3700 kg w stanie gotowym do drogi; dopuszczalna masa wynosiła 4,4 tony.

Wspomniany silnik z 500K był pięciolitrowym ośmiocylindrowym bocznozaworowcem o oznaczeniu M24, zasilany gaźnikiem Solex 40, który osiągał moc 100 KM; jednostka montowana w G4 nie posiadała sprężarki Rootsa montowanej w modelu sportowym. Moc była przenoszona przez czterobiegową skrzynię manualną firmy ZF; skrzynia rozdzielcza posiadała dwa przełożenia – 1.00 oraz 3.06 i przekazywała napęd na tylny tandem lub wszystkie koła. Pojazd spalał średnio 28 l/100 km na drodze oraz 38 l/100 km w terenie; pojemność zbiorników wynosiła 90 litrów; w specjalnych egzemplarzach pojemność wzrastała do 140 litrów.

Produkcja samochodu ruszyła w 1934 roku. Przez kilka lat montażu, bo to określenie bardziej pasuje do G4, tworzono trzy serie pojazdów, każda różniąca się głównie modernizacjami silnika. W31 produkowano w dwóch odmianach: cywilnej oraz wojskowej; główną różnicą wersji wojskowej wobec cywilnej było malowanie czy stelaż na karabiny maszynowe.

- 1934-36 – G4 posiada wspomniany silnik z modelu 500K, ale bez sprężarki; wyprodukowano 18 egzemplarzy
- 1937-38 – rozwiercono cylindry z 86 mm do 88 mm; wzrosła pojemność do 5,2 litra i moc do 115 KM. Zwiększono moc rozrusznika i zmieniono akumulator. Wyprodukowano około 22 egzemplarzy.
- 1938-39 – zwiększono skok tłoka oraz pojemność – do 5,4 litra; odprężono jednostkę, która teraz osiągała moc 110 KM. Silnik o oznaczeniu M24II zastosowano – po dodaniu sprężarki – w modelu 540K. Wyprodukowano około 32 egzemplarzy.

Mercedes G4 W31 ze względu na użytkowanie przez kanclerza Trzeciej Rzeszy nie jest tak zapamiętany jak późniejsze pojazdy marki ze Stuttgartu. Zachowały się zdjęcia pojazdu, którym podróżuje Hitler podczas aneksji Czechosłowacji i Austrii. Mimo niechlubnej przeszłości warto jednak pamiętać, iż skądinąd udany pojazd nie wybrał sobie takiego losu.

Źródła podają różne ilości egzemplarzy – oficjalne dane od Daimler-Chrysler mówiły o 57 sztukach, zaś autor książki o autach Mercedesa Werner Oswald wspomina o 72 egzemplarzach. Niemałą rolę w „zapomnieniu” auta miał też fakt niemal całkowitego wyginięcia tego modelu – do dzisiaj zachowało się kilka egzemplarzy – minimum trzy – z których jedna pochodzi z kolekcji hiszpańskiej armii. Hiszpański egzemplarz został podarowany dyktatorowi generałowi Franco w 1939 roku; po jego śmierci pojazd otrzymała hiszpańska rodzina królewska; tenże egzemplarz przeszedł renowację w latach 2001-2004. Odnowiony pojazd znajduje się w kolekcji do dzisiaj.

#autakrokieta #samochody #motoryzacja #gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #mercedes #niemcy #trzeciarzesza

Aktywne Wpisy

Aktywne Znaleziska

Tajny list Kaczyńskiego. Co prezes PiS wiedział o Funduszu Sprawiedliwości?

Były senator PiS poszukiwany przez policję

Nie uczmy dzieci uległości i konformizmu to najgorsze, co możemy im podarować

Zmiany ws. pomocy obywatelom Ukrainy. Koniec świadczenia pieniężnego

Trwa ucieczka firm z Polski. Oto mapa miejsc, do których się przenoszą

Popularne tagi