W 1994 uczestniczył w Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy Rwandzie. Za ofiarność w ratowaniu życia masakrowanej ludności cywilnej z narażeniem własnego został odznaczony Krzyżem Zasługi za Dzielność. Zmarł w wieku 41 lat w wyniku powikłań związanych z zespołem stresu pourazowego.

Gdzie m.in. znajdują się źródła Nilu

Belgowie do perfekcji opanowali antyczną zasadę: „dziel i rządź”. Nie mogąc zapanować nad swoimi afrykańskimi koloniami przy wykorzystaniu siły zbrojnej, postanowili wmówić poddanym, że ci dzielą się na rasę panów i podludzi.

Spośród innych tego rodzaju hekatomb XX stulecia tę zbrodnię wyróżniało kilka istotnych elementów: nie chodzi jedynie o skalę – unicestwiono bowiem około 80% całej populacji Tutsi– ale i o czas, w jakim nastąpiły mordy oraz niespotykaną dotąd liczbę sprawców.

Do tej pory prezydent Rwandy miał w świecie opinie przywódcy, który zakończył wojnę domową i wprowadził swój kraj na drogę rozwoju. Raport ONZ pokazuje jednak, że ma on wiele na sumieniu...

Piłka nożna w kraju pochłoniętym wojną domową.

Przeżycie chwil błędnego konfliktu i bezwzględnej przemocy zmienia i wzmacnia społeczeństwa. Przykładem jest Rwanda. Od brutalnego ludobójstwa w 1994 r., kiedy zginęło tam około 20 procent ludności, nastąpiła stabilizacja sytuacji politycznej i społecznej, co, w połączeniu z wolnorynkowymi reformami

Rwanda – znana jako Kraj Tysiąca Wzgórz – jest najgęściej zaludnionym krajem afrykańskim, będącym domem dla ponad pół miliona sierot. Większość z nich pozbawiona jest jakiejkolwiek opieki a nieliczni szczęśliwcy znajdują schronienie w setkach sierocińców...

W przygotowaniach gruntu pod eksterminację uczestniczyły również środowiska artystyczne - nawet niewinne żarciki satytyryków na temat "zrobienia porządku z Tutsi" współtworzyły atmosferę szczucia i pogardy, która stawała się paliwem oprawców - pisze Daniel Koziarski w recenzji...

Pierwszy PN w Afryce, w 1979 wpisany na liste światowego dziedzictwa UNESCO. Virunga znajduję się na terenie Demokratycznej Republiki Kongo, Ugandy oraz Rwandy. W tej galerii nie ma wiele zdjęć więc zapraszam do powiązanych.

Ostatnio po raz drugi przeczytałem film "Hotel Rwanda" film bardzo mnie poruszył mimo iż jest bardzo załagodzoną wersją tego co działo się w rzeczywistości. Zamieszczam bardzo ciekawy 5-częściowy artykuł o ludobójstwie w Rwandzie :...

Wstrząsający dokument o ludzkim okrucieństwie.Reżyser, Hubert Sauper,udał się z kamerą do„j---a ciemności". Filmując obozy dla uchodźców ukryte w dżungli, miejsca masakr (które miały miejsce tuż przed jego przybyciem) pokazuje nam przerażającą stronę rzeczywistości.

W ciągu zaledwie 100 dni liczba ofiar ludobójstwa w Rwandzie sięgnęła około 800 000 - 1 000 000 ludzi. Dla porównania, w wielokrotnie dłuższym i prowadzonym na zdecydowanie większym obszarze Holocauście wymordowano około 6 milionów Żydów.

Ekstremiści z plemienia Hutu dokonali w 1994 masakry osób pochodzenia Tutsi.

Francuski sąd apelacyjny zdecydował, że Francja nie może wydać byłej pierwszej damy Rwandy Agathe Habyarimany, poszukiwanej przez rwandyjskiego prokuratora w związku z ludobójstwem na plemieniu Tutsich w 1994 roku - poinformowała agencja AP.

W Rwandzie kobiety wychowują dzieci, których narodzenie było następstwem gwałtów dokonanych w czasie wojny. Tekst przetłumaczony, na dole strony odnośnik do oryginału.

Jeszcze dziesięć lat temu Rwanda liczyła straty. Kraj ten trafił na pierwsze strony gazet z powodu masowego ludobójstwa. Nikt się nie spodziewał, że Rwanda nie tylko potrafi się szybko podnieść po takiej tragedii, ale że będzie nazwana „Singapurem Afryki”.

Pauline Nyiramasuhuko została uznana winną współudziału w masowej eksterminacji ludności oraz podżegania do dokonywania gwałtów na kobietach z ludu Tutsi. Razem z nią na ławie oskarżonych zasiada między innymi jej syn.

Afryka to nie tylko gorący teren ze względu na klimat i egzotyczną faunę i florę. To także teren który stale jest pogrążony w ogniu wojny oraz wszechobecnej biedy. Jedne z najbardziej dramatycznych wydarzeń miały miejsce w Rwandzie latem 1994 roku.

"Nowe zainteresowanie historią feminizmu, nie może pozostawić w zapomnieniu kobiet z Południa, ich walk i wkładu, jaki włożyły w tchnięcie nowego ducha w feminizm. Mamy tendencję, by zbyt łatwo przedstawiać je jako ofiary, podczas gdy często chodzi o buntowniczki przeciwko ustalonemu porządkowi."